Alle inzendingen over vergiffenis OR vergeven

van al-menselijkheid, waarop, nu 't aardse leven is vervlogen, een glans van eeuwig leven ligt gespreid: in laaie liefdevlammen gaan ons harten tot U, die al hun liefde hebt voorgevoeld, en duizendvoud doorvoeld hun fijnste smarten, met gal gelaafd, door 't waanwijs volkje omjoeld, waarop Gij nederschouwt met zielvolle ogen, groots van vergiffenis…

bij de ondergang later na het verdampen van al het water en jij met je droge mond gestorven geen woorden meer uit kan kramen daar zal ik op je wachten nog enkele jaren van hier een jong leven nog te vormen voorbereiding op een levensslot dat je dan tranen zal huilen uitgekristaliseerde hoopjes zout en vergiffenis zoeken, eindelijk op…

Als een storm dan op mocht steken, of het gaat soms even mis, door ons menszijn met gebreken, zorgt de liefde voor vergiffenis. Ontdekt men dit alleen in boeken? Genegenheid, warmte, liefde en trouw. Hiernaar hoef ik niet te zoeken, zo'n echte vriendschap vond ik in jou!…

liefdesweg heeft kronkels en is slecht het hart tikt door, de tijd gaat voort wat is er toch mijn lieve meid wat ons in deze wereld scheidt waarom jij in je hartje lijdt en afwijst waar de liefde rijst bedenk toch eens, dat wat er was nooit zonder liefde is gebeurd op onbegrepen zijn gestoeld de waarheid in ons beiden is gelukkig is vergiffenis…

de eeuwigheid een leven in dit leven, naast dit leven, uit dit leven geboren uit een heerlijkheidsidee, dat kreeg je zo maar mee beseffen, dat het altijd bij je is de waarheid is goddelijke vergiffenis dat is wat bleef, die erfenis een samensmelting van de LEVENSRING…

De Boedha in de schoot geworpen op een frêle lotusbloem De nagedachtenis ontworpen, verdrijft de vader’s droevenis Verlaat ik andermans patronen, gevormd tot mijn ontsteltenis We vragen elke dag de Goden te zorgen voor vergiffenis In eenzaamheid ben ik ontworsteld aan tergende verbintenis Dit leidt tot een verfijnde geest ontdaan van…

U schenkt ons vergiffenis, gena en verzoening. En bent vergeten wat de mens U misdeed. Niets dan dank kunnen wij U geven Dank voor eeuwig durende liefde en geduld. Dank, want U schonk ons het leven. En een wereld vol schoonheid gevuld. Vader waar zouden wij zijn zonder Uw bescherming. Klein en nietig als wij zijn.…

achtergelaten en nauwelijks te genezen prevelt de schaduw uur na uur de bastaards uit het stof ik tel mijn twijfels van onvermogen wanneer de dag nog drupt in het vermolmd gegroet van vergiffenis het was op een nacht als deze ik zag een wandelaar in de regen en een wereld van waanzin het was stil zo rond middernacht…

zijn lippen vormen nauwgezet de woorden uit bevroren zeeën leggen vorst over haar trillend vel waar zij tastbaar de witte tekens weet achter het weerloze schild delfde zij al lang en onomkeerbaar het graf voor vergiffenis werpt ze haar schaduw dag na dag over de betonnen steen…

Smeek ik wederom om vergiffenis Moest slechts even de stad in, tot mijn spijt Help dit baasje weer op het goede spoor Anders timmert Geert er vast een dorp voor…

'k Probeer het te vergeven, vergeten blijkt nog moeilijker te zijn. Zij striemden door te zwijgen, een klankbord zo gemist. 'k Probeer het te vergeven, Ik wou dat ik het niet meer wist. Zij striemden in onwetendheid, een oordeel snel geveld. 'k Probeer het te vergeven. Vergeten, komt dat wel? Want wonden worden wondjes.…

Bidden is niet tien keer vragen om vergeving God hééft je al vergeven. Bidden kan opluchten óók zonder woorden door gewoon even stil te zijn voor God.…

so I guess that thy art incomplete alike or art thou good a friend and thus believing firm applaud thy must Though poetry is not my thing my roerbak sells, thou art buying…

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…

Anders moet je jezelf later vergeven dat je je lichaam hebt vergeven.…

ik moet leren vergeven, maar dat doe je niet zo maar even. hoe kan ik iemand vergeven die mij zoveel pijn heeft gedaan, die nu gewoon met zijn leven verder wil gaan net of er niets is gebeurd, terwijl míjn hart is verscheurd. mijn eigen verdriet, niemand die dat ziet. ik moet leren vergeven, maar dat doe je niet zo maar even...…

in de spelonken van mijn geest in duisternis gehuld tussen de stronken van mijn vrees ligt mijn verloren schuld in de kerkers van mijn verlangen in ware droefenis tussen zwak en sterk gevangen ligt mijn vergiffenis in de plooien van mijn geweten in vreemde vorm verbogen tussen ziel en zaligheid vergeten ligt mijn onvermogen…

ik zal naar Canossa komen, blootsvoets en kaalgeschoren me in het stof wentelen as over mijn hoofd strooien en naar je kruipen op mijn buik nederig je schoenen kussen ik zal gelaten wachten op een blijk van aandacht al was het slechts een trap in mijn buik ik zal blijven hopen op vergiffenis al weet ik niet wat ik verkeerd deed…

Nee - het was te lang geleden veel te lang om nog te weten van een voetstap die voorbij ging schaamteloos in regelmaat het stond geschreven - zo het is in boetedoening en vergeving zeker weten was het kwaad niet dat uit liefde was ontstaan Zij waren mans genoeg geweest dus waarom kon men niet vergeven hen vergeven voor de eer opnieuw…

Gewicht in elk gedicht – hoe vluchtig ook licht bestook ik de duisternis wildernis verdoemenis Geschiedenis nu zonneklaar maar onveranderbaar Richt me tot de luisteraar Gijzelaar van dicht Open mijn gevangenis en bedel naar vergiffenis - een zondaar met bezwaar op schijnbaar eenduidige betekenis Onverstaanbaar aan de top -…

Dansend dwalen kolibrie en coatl in Nahuatl Passeren helder zingend Volkoren bloemenvelden Als in een klein verdriet Van stille plassen Een porseleinen wiegelied dat zingt men niet dat wordt gezongen vals gezongen door een duo naakte dingen in de wildernis nectar en vergiffenis ik smeek je niet om breekbaar goud m'n vriend Cortez…

Het komt niet in je op om te bedenken Zo ’n crimineel vergiffenis te schenken, Integendeel, je grijpt je kans op wraak. Daarbij mag het tot aanbeveling strekken Het vonnis eigenhandig te voltrekken.…

scherpste sneden van het lijden geopenbaard als zinvol en leerzaam ik had dit nooit geweten, nee er bestaan geen winters zonder kou geen oevers zonder kade geen leven zonder waarde maar als ik de buitendeur open en een gulle wind met een kansrijk verhaal die dan de tijd in mij onthult, wie zegt mij dan de verdienste van het lijden de vergiffenis…

barstensvolle straten zie je 't niet zitten van ied'reen verlaten Ben je wat eenzaam of een lied helpen kan Je toeft hier alleen onder donkere sterren krijg je geen hoogte van grenzen van liefde Ben je wat dronken of een lied helpen kan Kan een lied soms helpen als de nacht veel te oud is Hoe verdriet te stelpen Schenkt de ochtend vergiffenis…

Hij had het zwaar als kind hij bad ieder avond tot de lieve god vergeef me dat ik steel uit de suikerpot in plaats van suiker gebruikte hij nu dan heroïne afgewisseld met cocaïne langzaam raakte hij zo in hoger sfeer dat hij geen vergiffenis meer vroeg aan de lieve Heer met dat allerlaatste shot verloor hij zich in de donkere krochten…

goede vrijdag de klokken zijn naar Rome het is stil in de sacristie het kruis is bedekt dat van het misdienaartje niet pasen de klokken zijn terug uit Rome met eieren van chocolade de kinderen zijn jolig het misdienaartje heeft verdriet beloken en gebroken de klokkenluider mocht niet mee naar Rome er zou gebeden worden en vergiffenis…

Gebed om vergeving is in wezen een gebed zonder end met eindeloze ver/herhalingen van vooral ver(s)lavingen aan alles & iedereen maar vooral ook aan U, God die ik altijd en altijd zoek en steeds in gebed hervindt waar ik in de stilte van mijn leven altijd en heftig naar hunker: het gebed om vergeving door het kind zijn, door ons kind…

het over was en hopend dat ik jou nooit meer zag jij bent de enige die ik wens te vergeten jij bent de enige die ik wens niet te vergeven…

kennen is weten bekennen is vergeven ontkennen is nooit vergeten…

Vergeten hoeft niet maar voor je eigen welzijn maakt vergeven blij…