Alle inzendingen over verhuizen OR heimwee OR vaste plek

geluk, tot nu toe ongeschonden, vrij ik bewaar het op een veilige plek... daar, zie je dat? op die zonnige, open plek er hangt een zoete bloemengeur, de geur van geluk mijn houvast om me aan op te trekken op een sombere, regenachtige dag…

binnen langdurig klaagde ik steen en been er viel weer een thuis te winnen een nieuwe plek ga ik zeker vinden dé plek voor mij en mijn beminde gaan wij die plek ooit nog verlaten daar valt echt niet meer over te praten…

hier regent het plaatselijk in het hele land op de plek die nooit ergens tegelijkertijd kan zijn het hier en nu is de plaatselijkheid van alle tijden, aanwijsbaar als coördinaten op de kaart, als de kortste route probeer te keren, nooit waren we op hetzelfde punt in de ruimte hier is waar het moment is verdwenen terwijl de plek…

foto's die vergeelden: Vrienden, die me veel liefde, wijsheid boden maar die inmiddels onder zoden Ik, alleen, stoer op een berg van rotsen niets te duchten Een blauwe schaal met vruchten Boeddhaatje aan de wand twee leermeesters, spiegel met rand van stukjes wingerd Ik laat dit zomaar zijn, voorlopig, als aan dit decor verslingerd plek…

De dagen gaan van kort naar korter de zon landt niet meer in mijn tuin moet ik verhuizen…

nooit meer verhuizen Nooit meer ...…

De enquêtes zijn verdwenen tijdens een computercrash en een verhuizing.…

Kijk, hier zwijgt pieterman nu als het graf Danst liever met de kinders voor de ramen En spelt - op afstand - buitenlandse namen Alichoa, Far Ör en Sönke Drav Waar zijn Endymia en Rosamunde Roskilde, Haviland en Erdoman? Ik wou dat ik hun namen nou eens kan Reproduceren, 't lijkt wel Volkenkunde!…

Vandaag was vaag Het deed denken aan ander tijden Je lacht zo zacht Ik laat me er graag door leiden Ik vond gegrond dat heimwee geen kwaad kon En droom gewoon Dat Vroeger morgen weer begon Ik loop de hoop vast weer in de vernieling Maar toch alsnog blijf je mijn bezieling…

Het overvalt je zomaar, heimwee naar wat, vraag je me, nou gewoon heimwee naar wat was! Wat was er dan dat je heimwee hebt vroeg je me daarna ik zei gewoon, nou dat? Het overvalt je bij een melodie of bij het zien van wat zag je dan, vroeg je me? Een traan biggelt over m’n wang ‘k weet ‘t niet, gewoon? ik heb heimwee naar dat!…

een oud hemelsprookje een snipper van geruchten nooit ergens aangetroffen gewoon een concept ze staat los van ons wil je haar doorgronden dan laat ze zich niet vinden laten we het er maar niet over hebben en dan toch die heimwee naar een plek waar ze zou huizen ergens tussen het sacrale en het leven het verlangen naar een ruimte…

Kolderiek periodiek (nr.14 uit een reeks van 100) Verhuizen? Dat doe je maar ergens anders!…

Ik denk aan verhuizen Voel me ver van huis Eerst maar eens mijn eigen huisje binnen bekijken…

Mijn oor is kleurpositief de rode rand kookt van jouw woorden, fel licht spat uit de schelp en hangt voor mijn mond voor mijn ingehouden adem mijn lippen nog niet open mijn gedachten onuitgesproken mijn blik kleurnegatief met doorbloede hersenen gekruiste armen, gloeiend van argwaan en verzet van willen aanvallen Jij zult er niet…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

mij Eindeloos geeft ze ons kopjes een vast ritueel Eenmaal voldaan nestelt ze zich Op de beste plek op de bank Ineens zijn deze plekken leeg Stil, koud en geurloos Hij en ik zonder haar Kunnen de ruimte niet vullen Houden de beste plek voor haar vrij…

We kunnen gaan verhuizen. Zodra we onze Moeder Aarde volledig hebben verstikt, gaan we bij Oom Kepler logeren. De wezens die daar wonen, die zijn toch vast veel beter dan wij. Die rijden vast geen auto.…

terugkomen waar je begon voelt zo heel anders dan nooit die plek te verlaten…

terugkomen waar je begon voelt zo heel anders dan nooit die plek te verlaten…

Heimwee naar echt oer eerder.…

langs koude kust verwaait de wind het vast stramien verrafelt meer en meer de rand van waar en hoe we moeten kunnen we besloten nog morsen met de tijd op deze plek ergens…

Verstandig is 't van tijd tot tijd, Een teedre, sterke band, Die 't arme harte bindt en vleit, Te schudden van de hand: Te scheiden van een dierbre plek, Vol weemoed en genot, Te wennen maar aan elk vertrek - Verhuizen is ons lot.…

Dag huis... Dag huis, we gaan je nu verlaten, noodgedwongen, niet van harte, ik kén je, ál je hoeken, ook de gaten als m'n broekzak. Nooit liet je me in de steek, de warme deken van 'k ben thuis, overviel me immer bij 't omdraaien van de sleutel... Heel wat momenten heb je meegemaakt, leuke, saaie, lieve, speelse, 't bonken op de…

Maar de stress van een verhuizing is een kleine ramp op zich nog een paar weekjes en als de dozen leeg zijn de kasten gevuld, is het huis in rust weer gehuld, Dan kun je zeggen: welkom thuis.…

koekoeksklok in hondenhok doos met bestek in druiprek aktetas op matras plastic zwaard in hobbelpaard veel snuisterijen donkere schilderijen lampenkap op doedelzak ansichtkaarten bontstaarten tafelvoetbalspel oude tafelbel sentimenten loslaten geeft gemak alles kan in de vuilnis stortbak 1977.…

Ik ga toch maar niet Daarvan heb ik wel wat verdriet Niet heel erg groot hoor Wel een schuldgevoel daardoor Zou eerst gaan, maar heb me bedacht Hier een zucht en daar een klacht Toch niet zo mooi daar in dat land Voel me er niet meer thuis in dat zand Stiekem hoor ik nu hier Al 10 jaar een gewoontedier Een vreemde eend in de bijt Is…

ik kom even voorbij om ieder gedag te zeggen ben nog steeds onderweg om mijn ziel te verplaatsen en elders een nieuwe zaligheid aan te leggen de einder komt in zicht mijn hart ontwaart nieuw licht schouders dragen de laatste lasten * wilde dit melden mocht je mogelijk in vragend duister tasten ik kwam voorbij om te groeten…

Achter een vrolijke glimlach ligt er toch angst, voor later. Een lichaam stijf, traag, en zwaar, mijn rechterarm beeft, voelt niet als deel van mijn lijf. Een lach vervaagt in een mimiekloos gelaat. Ik alleen kan hier doorheen. «Kom meid, accepteren.» Iedereen wordt oud en moet dat leren. Soms huil ik van binnen, om het…