Alle inzendingen over verhuizing OR inventaris OR buren

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

Staat al langer onder schot voor langer dan het jaar is levend bespuugd, dromend bespot behoort tot de inventaris. Slaat de laatste band kapot de smaak van de abortus die spart'lend piept en hijgt tot slot in eenzaam lot berust. Onder god geboren daar is onder 't juk van het salaris de grijsbetonnen hel.…

, voordat het voelt als thuis Er best aan zal moeten wennen Dit plekje zal er straks niet zijn Het huis, de tuin, en ook de buren Het afscheid nemen doet al pijn Ik laat 't maar niet lang duren Dag huis, je was voor ons speciaal We kwamen altijd graag bij je binnen Ik hou nu maar geen lang verhaal...…

Wachten tot de cadeautjes niet meer zo voelen en weer gewoon inventaris, servies of rommel zijn.…

Verstandig is 't van tijd tot tijd, Een teedre, sterke band, Die 't arme harte bindt en vleit, Te schudden van de hand: Te scheiden van een dierbre plek, Vol weemoed en genot, Te wennen maar aan elk vertrek - Verhuizen is ons lot.…

Dag huis... Dag huis, we gaan je nu verlaten, noodgedwongen, niet van harte, ik kén je, ál je hoeken, ook de gaten als m'n broekzak. Nooit liet je me in de steek, de warme deken van 'k ben thuis, overviel me immer bij 't omdraaien van de sleutel... Heel wat momenten heb je meegemaakt, leuke, saaie, lieve, speelse, 't bonken op de…

Maar de stress van een verhuizing is een kleine ramp op zich nog een paar weekjes en als de dozen leeg zijn de kasten gevuld, is het huis in rust weer gehuld, Dan kun je zeggen: welkom thuis.…

koekoeksklok in hondenhok doos met bestek in druiprek aktetas op matras plastic zwaard in hobbelpaard veel snuisterijen donkere schilderijen lampenkap op doedelzak ansichtkaarten bontstaarten tafelvoetbalspel oude tafelbel sentimenten loslaten geeft gemak alles kan in de vuilnis stortbak 1977.…

Ik ga toch maar niet Daarvan heb ik wel wat verdriet Niet heel erg groot hoor Wel een schuldgevoel daardoor Zou eerst gaan, maar heb me bedacht Hier een zucht en daar een klacht Toch niet zo mooi daar in dat land Voel me er niet meer thuis in dat zand Stiekem hoor ik nu hier Al 10 jaar een gewoontedier Een vreemde eend in de bijt Is…

ik kom even voorbij om ieder gedag te zeggen ben nog steeds onderweg om mijn ziel te verplaatsen en elders een nieuwe zaligheid aan te leggen de einder komt in zicht mijn hart ontwaart nieuw licht schouders dragen de laatste lasten * wilde dit melden mocht je mogelijk in vragend duister tasten ik kwam voorbij om te groeten…

Achter een vrolijke glimlach ligt er toch angst, voor later. Een lichaam stijf, traag, en zwaar, mijn rechterarm beeft, voelt niet als deel van mijn lijf. Een lach vervaagt in een mimiekloos gelaat. Ik alleen kan hier doorheen. «Kom meid, accepteren.» Iedereen wordt oud en moet dat leren. Soms huil ik van binnen, om het…

Mensen geven me geld. Mensen beloven mij de wereld. Mensen proberen me liefde te geven. Maar mensen, geef mij: een huis. Geef me een huis om in te wonen. Geef mij een huis om me eindelijk veilig en geborgen te voelen. Geef mij een huis om in te blijven, schrijvend dichten. Geef me een woning om te delen met velen: mijn wereld. Een…

van harte gewenst, ten dele weemoed de uitgezochte elementen van een mensenleven lang het behang nog niet vergeeld over dozen verdeeld ligt toekomst stil te wachten daar zullen nieuwe nachten anders zijn wat rest is de kern van ons gezamenlijk bestaan en dat voelt goed we gaan een ander welkom tegemoet…

In dit lege huis ligt verkruimeld mijn heelal, op de tast vind ik babygeur, heilig vuur, verschoten pijn. Op het oog blozen dozen van het grauwe stouwen Over en weer klinkt stom geblaf of brekend hart. De deur, een bokkig heer, wil niet open, kast blijft steken, bank schiet dwars. Met blauwe knieën, geschaafde schenen, wring ik door…

ik moest afscheid van je nemen de allereerste dag ontving je me met open armen we hebben lief en leed gedeeld je hebt me zien huilen en hoorde me lachen als ik weg was wachtte je geduldig tot ik terug kwam wat was ik blij als ik je weer zag dag lief huis bedankt dat je er jarenlang voor me bent geweest…

het huis telt de stappen kraakt zijn trappen in het slaan van de deur zit de tijdloze sleur het interieur heeft de geur van verleden de tafel is oud een bank droomt gerieflijke plooien gordijnen zijn zwaar van het lichten der jaren de muren bekrast en belast met herinnering thuis is vertrokken het huis staat te koop…

Toen de voetbalclub moest verhuizen, door toedoen van al die muizen. Stond ouwe Joop te grienen naast de deur, want hij was onderdeel van het interieur!…

Dit gaat over mijn buren. Of jouw buren. De buren van de buren. Of zo. Het doet er niet toe. Het is realiteit. Ook de buren. Ik had een buurman en hij een vrouw. En er was een kind. Een gezin. Toch volgens het ochtendbericht dat in mijn brievenbus gleed. Sensatie viel zomaar op de deurmat. In de gang. Met een doffe plof.…

Desnoods, als ze van land verhuizen, ook nog ontwormen en ontluizen. Maar stop met het ontberen door kogels uit geweren !…

Dan zullen de luizen Naar buurmans rozen verhuizen.…

Maand’lijks verhuizen doet beurzen gruizen. Dus kies hij voor de Brusselse keet.…

Het was liefde op het eerste gezicht. Die allereerste keer, ik vergeet het nooit meer. Die avond deed ik geen oog meer dicht. Zij, zij verpletterde mij. Met haar stralende lach, o, wat was dat een mooie dag. Charmant, mooi en lief, ik was verkocht. Zij was alles wat ik zocht. Ze stal mijn hart, de dief. Nu al negen maanden bij elkaar…

Hoe te vergeten wanneer het licht terugkeert van zijn lange reis door de zwarte tijd. Zwart kan elegant, klassiek zijn warm is het niet In de kille kleur wordt liefde snel vergeten. Wat is er over zonder warmte op de lijven van de passerende menigte Zwart is lijden licht is vergeten zonder nog te weten wat te vergeten was…

Vanavond ga ik weer naar het toneel. Als liefhebber ben ik in staat om uren geconcentreerd naar de acteurs te turen. Het is een zeer opwindend tafereel. Zo kom ik keer op keer aan m'n gerief tegen het lage btw-tarief. --------------------------------------------- Het gerechtshof in Amsterdam heeft bepaald dat peepshows toneelvoorstellingen…

Wat geeft nu het leven zin? En waar ben je het beste in Een ieder wil zich manifesteren Eigenlijk moet je alles uitproberen Alles is een ruim begrip En comadrinken is vet hip Als je het overleeft een goede test Is de beest uithangen, 'n manifest? Ik blaf en iedereen is bang voor mij Ik ben er als de kippen bij Ik tok en kukel en ik kraai…

De ‘influencers’, oftewel BN’ers met zoveel duizend volgers op het web, doen niet meer mee: “De voorzorgen zijn nep!”, roepen klimaat- en pandemie-ontkenners. Ach beste luisteraars, denk nu ‘ns na: Komt influencer van influenza?…

Hij was niet goed genoeg voor het echte werk, dus nu speelt hij enthousiast in de kerk. Met skinny jeans, lang haar en semi-akoestisch gitaar.…

Energiekosten compliceren bij verhuizing, nota’s van water door vocht onleesbaar. Vloeken kerkverschillend verdraagbaar, overlast van buren bij kleine behuizing. Deelname met opties, inleg van anderen, vermindert uitkering, tast vertrouwen aan. Geteste kruiken en kannen komen en gaan, winkelen online = koopgedrag veranderend.…

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

Verhuizen is beslist een hele klus. Je leeft, met in- en uitgepakte dozen, voortdurend in een halve dwangneurose. Geen tijd voor actualiteiten dus. Gelukkig werd de leemte opgevuld door kwaliteit waarvan u hebt gesmuld.…