Alle inzendingen over verkeer OR wild OR kinderen

Hij was niet goed genoeg voor het echte werk, dus nu speelt hij enthousiast in de kerk. Met skinny jeans, lang haar en semi-akoestisch gitaar.…

De jongens hebben veel geluk gehad, maar het kan ook uw kind zijn die de volgende is van het idioot rijdende verkeer in al deze straatjes.…

De files in ons land, ze blijven duren. Er komt geen oplossing, ze gaan ijskoud de meters van genoten oponthoud verzamelen en rekeningen sturen. Maar Overheid, als ik u niet ontrief: waar blijft het openbaar alternatief? ------------------------------ ...in een advies aan het kabinet pleitte een brede commissie voor het gefaseerd invoeren…

wie weet was het niks - twee meter van de vangrail schoen op de snelweg…

Bezinning is vandaag tot hem gekomen, hij voelde zich met het milieu begaan, liet het mobiel dus langs de stoeprand staan en heeft zijn oude fiets weer eens genomen. Hij reed de lanen met de fiere bomen, beluisterde het kraaien van een haan, -die net als hij ook vroeg was opgestaan- druk doende om zijn kippen in te tomen. Maar bij de kruising…

ik keur ik kijk de mensen na op hun gebreken zoek uit hoe of ze in elkander steken en of ze aan het eind de weg op mogen of wij ze op de straat kunnen gedogen zodat ze niet te grote brokken maken waardoor weer andre weggebruikers in problemen raken Ach meestal worden ze wel goedgekeurd Maar deze ochtend was ik aan de beurt. En een collega…

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

Een fietsend kind wordt nog een zeldzaamheid Dus schrappen scholen het verkeersexamen Daar zij dit dreigend tijdsbeeld reeds beamen Het laat zich raden waar dit straks toe leidt Zo raakt een kind, vrij van examenplicht Juíst stuurloos en in wankel evenwicht…

(voor Oscar Wilde) Als je een eeuw later had geleefd, dan was het gevang ondenkbaar en dan had je vrienden kunnen nemen zoveel je wenste en waar je wilde, maar dat is slechts een klein idee, waar jij niet mee geholpen bent. Kon ik maar terug in de tijd om met een schaar het lint dat jou verstrengelde door te knippen.…

En toen kwamen we ergens vandaan en reden op rotondes, over snelwegen, in drukke curven, op inhaalstroken, zagen we iedereen op iedereen anticiperen in het verkeer En al manoeuvrerend achter het stuur zei hij: Heel vroeger gingen de mannen samen op jacht, leefden we in gemeenschappen bij elkaar, de vrouwen zorgden voor eten en de kinderen…

Op deze manier hebben vele automobilisten de enquête ingevuld en zich verdiept in de kilometerheffing en is er een nationale discussie ontstaan en dat was nu net wat Camiel wilde bereiken.…

Nu wilde hij gaan potverteren, maar ach, helaas, het kan verkeren: Hij trof daar aan, tot zijn verdriet, zijn stijf bevroren bankkrediet. Thans zwemt hij treurig alle dagen, De hele poolzee hoort hem klagen hoe allerdroevig toch zijn lot is. Vandaar zijn bijnaam: mopperpotvis.…

als ik wandel door de straten van mijn jeugd komen de herinneringen terug helder als water ik ben weer een kind tussen de grote mensen onbevangen vrij en blij loop en spring ik door het gras dat groener lijkt dan het ooit was mijn gedachten worden wreed verstoord door het geluid van teveel verkeer ik loop door de straten van mijn jeugd…

Diep in mij schuilt nog het kind ook al ben ik ouder geworden is de herinnering nog steeds dicht bij mij. Het kind dat soms even wilde schuilen als ze moest huilen en alleen in haar bedje door het raam lag te staren. Waar ze de vogels hoorde fluiten die ze zo graag wilde omarmen maar ze mocht niet naar buiten.…

Het verkeer stokte chaos op de rotonde dagelijks infarct…

Kinderen die treuren om een ouder die weer uit werken gaat. Zomaar een straat. Afscheid nemen voor de korte termijn. Het zoenen om het met elkaar gelukkig zijn. Het dagritme van de regelmaat. Zomaar een straat. Een levensader zonder meer. Een doorgang voor het verkeer. Een werkelijkheid die geen verbeelding laat.…

Dus haal me terug, want ik wil niet verloren, eenzaam en in mezelf verkeren, dus zoek mij en hou van mij?…

boven het verkeer hoor ik de jonge merel met grote moeite…

Ook mijn schaduw is verdwenen opgegaan in het eeuwige licht het is de lieve lieve lente die alles overwint en ja ja de eeuwige diepe diepe lust waar het waarschijnlijk opnieuw mee begint Het wordt groener en groener in jouw ogen o zo vol met lust gevulde wind dit wilde kind ik zo wild en gek van dat in de wind getinte kind wild van jou…

ze wilde het kind bij het afscheid omhelzen hij weerde haar af voelde hij iets aan haar nabije dood misschien de geur van afscheid ze had geen woorden het jonge kind evenmin het beroerde haar het kind keek niet om vergeefs zwaaide ze hem na verdwenen jongen ze ging naar binnen het huis was niet meer van haar een snik ontsnapte…

de moeder van mijn kinderen wilde onafhankelijk van mij verhinderen dat ik met een ander zou slapen ze gebruikte ons kroost als wapen ik ben daar nooit meer overheen gekomen…

In een stralend Licht Werd het Kind geboren Vrede kreeg een gezicht Daar wilde men bij horen Het Kind bracht verlossing In plaats van onzekerheid Angst werd weggenomen Er kwam saamhorigheid Vandaag leeft het Kind Nog steeds in ons hart Het brengt steeds vrede In tijden van grote smart…

Toen je weg was Bleven mijn handen Onophoudelijk naar je reiken Mijn ogen je eindeloos zoeken Vragend of je de stilte wilde vangen Die in de verte lag Het was net alsof Het kind bleef schreeuwen Het kind bleef roepen Het kind bleef vragen Het kind alleen Blijft wachten Tot het krijgt Tot het geeft Tot het krijgt Tot het geeft…

moeder in je kist iedereen liet jij voorgaan nu stopt het verkeer…

Bermen zijn gemaaid: beter uitzicht voor verkeer, klein leven vernield.…

een flard gesprek uit een open raam verwaait de jazz een trompet geeft weemoed aan de bas dreunt huizen verder weg en uitgelopen teer verhindert het verkeer te razen de lucht is zwaar van zomer en geel stof de bomen stuiven luizen lekken vocht dat plakt op autoruiten ik voel de hitte zinderen er spelen nu geen kinderen…

Ik had iets speciaals het was gevoel, onbegrensd een woord, onverstoord Ik wilde weten En liet het zegel breken Om slechts te vinden dat er een kind werd vermoord…

De steward op de rails, de blauwe vader Die checkt of je de treinreis hebt betaald Vertelt of je je aansluiting nog haalt Voor hem (of haar) is straks het afscheid nader Knip de trajecten waar ze aan het snijden zijn Af langs de onrendabel aangestipte lijn…

Ik zat er op, bij vader of een vrindje Wel wiebelig, maar dat was geen bezwaar Zo’n stang, is nu ontdekt, vergroot gevaar En gaat vast weg, dat geeft een droevig tintje Ik voelde mij toen veilig op die stang Zo dicht bij iemand was je nimmer bang…

Schrijf me, maak me blij wees een engel, jij zet je liefdespijn liever niet opzij Onze liefde blijft wij zijn één en vrij onderga het, dan gaat ze nooit voorbij Altijd weer zul jij Zywa zijn voor mij…