Alle inzendingen over verloren OR eeuwigheid OR luisteren

zonlicht maakt haar sterrenlicht vol straalt in haar gezicht komt samen in haar ogen en straalt op ieder die haar ziet haar aankijkt in haar ogen onverstoord en het lied dat ze zingt echt hoort zo zuiver luister maar….. en huiver…

heel veel woorden onuitgesproken van hart tot hart van oog tot oog worden stilletjes gedragen op de vleugels van de wind…

Ik versta je niet, maar vergeet te luisteren, als ik aan de buis gekluisterd zit, toch is het geen misverstand, alleen, is mijn aandacht niet bij jou, maar bij dat, wat er in mijn hoofd zoemt.…

Laten we nu maar luisteren en lezen niets meer wissen dan zal de nieuwe morgen zijn begrip en kleur niet verliezen.…

het schrift wil luisteren naar een ander woord dat vers en rijm in de nacht verstoort met de klinkende letters van een zingend lied dat als water tegen rotsen stiet…

Heb jij het met gezeur, ook helemaal gehad Ben jij het oeverloos drammen, ook zo vreselijk zat Is de ander altijd belangrijker, omdat: Je zo goed luisteren kunt? Is de glans vertrokken, zijn de dagen mat Zou je in staat zijn te zeggen, gewoon dat: Je wilt dat men naar je luistert?…

Er voor je zijn, eerlijk en betrouwbaar belangstellend en luisterend, want meer Kan ik niet voor je doen!…

Ik moest er naar luisteren er wonen in Venezuela dertig miljoen mensen en één miljoen kinderen de armsten der armen zijn muzikanten hij speelde guitaar Albéniz op zijn mooist Asturias…

Dagen, die uit de voegen barsten van geluk, uren die gekoesterd worden, kwartiertjes die gestolen worden minuutjes die je wachten moet, op datgene wat je het allerliefste horen wil, dus wees nu maar stil en luister!…

Lichaam ik luister naar wat je zegt Maar moet dat nu echt Je maakt me toch weer kwaad Als het weer niet gaat Gewoon een simpel ding Woedend ga je er tegen in Het helpt alleen niet En je doet jezelf verdriet Ik praat niet eens over de pijn Die kan soms zo vervelend zijn Lichaam het valt niet mee Maar ik luister en zeg nee!…

echter nooit, naar wat deze verlorene, voor hun voeten gooit Gezellig samen zittend, warm voor de buis, voor hem slechts karton, z'n eeuwige thuis...…

Op een plein spelen kinderen een spel, die voor de eeuwigheid lijken te zijn geboren. Het hinkelen haast hen wel, omdat er geen tijd mag worden verloren. Voeten verspringen bij iedere tel, maar vergeten hoe snel het voorbij is met hun spel. Voor eeuwig jong tussen de ouderen van morgen.…

Negatieve gevoelens beheersen mijn ziel Geen lach maar tranen Somber staar ik voor mij uit Alle hoop verloren Deze marteling kan niet eeuwig duren Geestelijk is de kaars gedooft Dagelijks verlangend naar het einde Rust is mijn enige hoop Vergeef me lieve dierbaren Heb gevochten, maar verloren…

Teken mijn ziel Met oogpotloden Die hun kleur onttrekken Aan de immense diepte Gevuld met Mijmeringen en dromen Teken mijn ziel Die ik zelf Lang geleden En voor eeuwig Ben verloren…

Laat mij de zachte melodie horen die onze nachten overstijgen waar sterren en maan verbaasd luisteren... En laat ons dan,in een rustige nacht aandachtig luisteren naar de symfonie van Uw eeuwige wijsheid...…

Geen gezicht voor wat reeds was verloren; onherkenbaar in het rijk van de eeuwige zon.…

Er valt een stilte nu jij er niet bent Ik mis die melodie Je stem is hier niet te vinden Te ver weg ben je aanwezig Verlangend luister ik op een afstand Geniet van de mooie klanken En sluit het in mijn hart Het houd me rustig Maar niet voor eeuwig…

Je lippen Altijd daar Klaar om te kussen Opdat de pijn verdwijnt Je ogen Die het diepste binnen Naar buiten kijken Om te kunnen liefhebben Je oren Die altijd luisteren Naar het gevoel Dat zelf niet praten kan Je hart Vol van Liefde En eeuwige trouw Mijn zielsverwant…

Ik wil mezelf zijn maar ver weg van de mensen die me kennen weet ik niet meer wie dat is Ik wil van mezelf houden maar ver weg van de mensen die van me houden weet ik niet meer wat liefde is Ik wil schreeuwen maar ver weg van de mensen die naar me luisteren ben ik mijn stem verloren Ik wil mezelf zijn maar ik weet niet wie dat is…

Verleider......luister! Ik weet waar je woont in een bos van zwarte glasscherven niet meer is het dan een opgedroogde zee. Een begraafplaats is je woning waarin deuren eeuwig gesloten zijn en dode ogen door een doolhof dwalen. Verleider......luister!…

Hier woonde ik, uur gewaar noch dag, verloren in diep droomprieel – tot ik veel vreemde steden zag, en nam van ‘t grote leed mijn deel. Ik weifel bij de tuinbank die ‘t geheim van diepe stonden weet… Was dit wellicht mijn laatste lied van eigen lief en eigen leed?……

Gelijk Gij niet gezegd hebt, toen Ge zocht mijn ziel, verloren schaap, in bitter lijden - een lijden met U groeiend door de tijden, en dat zich, slinger-rank van doornen, vlocht rondom uw huivre leden, tot het mocht als dolken-kroon u door de slapen snijden: ‘genoeg! ik deed genoeg u te bevrijden!’…

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

In vertekend licht ligt ze als verloren kussen naar de overkant te staren te luisteren naar waterwillend wit wachten we de branding af er is nog tijd om taal te kiezen te spreken over leven morgen mag je dromen mag je zweven.…

Luister, met heldere ogen, Liefste Nu het nog kan Naar de traag stromende geheimen van de kristallen rivier De roep van de ochtendvogel Eenzame nostalgie Vergeefs verlangen naar verloren dromen Luister, glimlachend naar de lichtende galm aan de horizon waarachter het vermoeden schuilt van ach, het zal zo mooi zijn het wenkende paradijs…

Luister naar het suizen in uw oren. Luister naar de stilte in muziek. Naar een oude klok die tikt.…

Passioneel met een luisterend oor. Jouw vurige ogen vertellen meer. Met een knipoog als mijn metafoor. Ik herinner je als de eeuwige nacht. Jouw voortdurend lachende gezicht. Continueert mijn goede nachtrust. De knipoog waar ik voor zwicht.…

Witte golven fluisteren, terwijl ze eeuwig rollen, over het zwarte lavastrand. Oude mannen luisteren, want een zangeres zingt. It's time now. Time to change your mind.…

Voor de geboorte van het morgenrood zijn ze al onbereikbaar de verloren uren door dovemansoren verkwist want luisterend naar fluisterstemmen in lange gedachtennachten die leiden naar het koude noorden als rijen ganzen steeds vluchtend om echte warmte te vermijden verlangen naar onbevangen tijden waarin emoties niet te diepgaand de dagen…

in eeuwigheid geluk voor wie het horen wil ik luister en ik weet dat mijn God altijd helpen zal en zeker niet vergeet…