Alle inzendingen over verstrikt OR emotie

In heldere eenvoud zijn - het verstaan zonder woorden Niet verstrikt in droom en gedachte die in golven gaan en komen En in liefde gaan het hart een kalme nachtzee - lichtbundel die door het donker glijdt - door een nieuwe dageraad gedragen…

kille wind wervelt motsneeuw emotie breekt in ijzige tranen hagelbollen…

Hou een gedicht tegen het licht lees een traan en een lach,'t zal altijd over emotie gaan.…

verstrikt in een streng die ons omknelt stiller almaar stiller een verdord blad schuifelt van stoep naar rand verder weg niets blijft bewaard het onvermijdelijke tot het einde vol in het gelaat zien tot we niemand worden…

ach het nadert onontkoombaar als de nieuwe maan onomkeerbaar als dood na leven nog zijn wij ontheemd door pijn te verstrikt in het verleden te gehecht aan het heden om het te kunnen accepteren dat verlangen naar het pijnloze die beleving van de stilte als troost voor het einde…

Het is vaak bij allerlei soort zaken, belangrijk, er niet in verstrikt te raken. Al wat je ‘bezit’ blijkt vaak te renderen, als je het in jezelf gaat investeren, als je, het je ‘eigen’ kunt maken. Zo kun je er voor waken, je bezit niet kwijt te raken.…

Ontmoetingen zijn het klokkenspel regelmatig laten donderen bij de tijd blijven zonder angst tijdig zijn om bij de eerste klepelslag dekking te zoeken achter de wijzerplaat verstrikt in raderwerk van vernuft. portret gemaakt door E. van Stokkum…

Langzaam begint het te deinen en ik onderdeel zonder zelf en met velen, verstrikt in het woud van woeste woorden.…

verstrikt in 'n regime vol geheimen waarin zij langzaam aan haarzelf verloor volgde zij haar hart en koos voor hem ondanks afkeuring van nimmer zou zij liefde ervaren maar voor altijd gevangen blijven tot de haat uiteindelijk overwon…

De woorden worden woest teruggeslagen; gewond, monddood blijven ze liggen weggemoffeld als de natte bladeren tegen het troittoirband De tong beweegt om een enkele naar ademsnakkende buiten te brengen Raakt dan verstrikt in het net van de innerlijke criticus…

we raken verstrikt in kleverige draden van een spinsel wie voelt na het losweken de schijn van bevrijding als hij langs zere struikelpaden in het laatste voorland valt wie wil soms verdwijnen in zachtgekleurde troostwoorden en niet getelde dagen…

verloren in wanhoop als de enige vlucht verstrikt, in je eigen uitgezette dwaalspoor de liefde verzucht onnavolgbaar ben je je grauwe gebied wordt groter maar pakt je in echo's, klinken in de verte klanken vervagen je loopt er middenin…

Hij sputtert tegen raakt verstrikt, wurgt zich; zelfdoding edelachtbare. Nu U weet hoe het zit mag ik toch wel naar huis; we eten pannenkoeken.…

Verstrikt.…

Zwanger van emotie Genavelstrengd Door rede Dronken Verdronken ziel Dwaalt Door de diepste dalen Van het lichaam…

ik ben een manke vogel die alleen in dromen vliegt met armen van verbeelding gebundelde kracht in borst weer wakker stort ik neer in het matras geklitte veren doelloos gefladder lucht protest de dag verstrikt in prikkeldraad…

Jarenlang vergezeld door de schijn slechts zichtbaar voor hen die het waagden te verdwalen in de onmetelijkheid van mijn ziel maar hopeloos verstrikt raakten in de spinsels van mijn brein Onvermoeibaar probeer ik letters te vangen maar mijn woorden verdwijnen onafwendbaar in de kieren van mijn leven.…

Grauwe wolkenband overtrekt het hele zijn emotie verdwijnt weggemoffeld in de pijn dood gehuld in zwarte kant…

Langzaam biggelt ze vanuit mijn ooghoek over mijn wang verzameld vocht vol emotie proef ik zout of zoet?…

Achter flinterdun glas is het uitpuilende blauw van dijen in netkousen zichtbaar, verstrikte mannen happen naar lucht en staren blindelings op hun eigen reflecties.…

je liefde was stroperig hongerig verstrikte ik in je web gracieus kwam je nader dansend op draden zinnend op pret je zoog me niet leeg maar verenigde slechts genen zodat leven bleef als attractie liet je mij hangen om nog meer prooien te kunnen vangen…

Soms is een traan een uitweg, een uitlaadklep, een emotie van liefde, vreugde of verdriet, het is maar net, hoe je die traan op DAT moment ziet. Soms, of vaak of: helemaal niet, is het datgene wat je juist NIET ziet, maar waarvan je ook niet wilt laten zien, dat.....verdriet, emotie en blijdschap kort bijeen liggen…

Geluidloos strijkt zij neer kijkt in spiegel van weleer streelt haar fragiele vleugels en vangt een traan Gevangen in emotie…

Verstomde emotie Een schreeuw van licht In zoete devotie Het evenwicht Verslagen lig ik hier Geheel gezwicht Voor verschoten vertier.…

Elke dag zomaar een woord een regel Zonder zin een projectie van emotie Soms halfvol soms leeg of niet soms…

nooit wilde ik buigen maar schaduw rondde al onder de last mijn schouders ik die altijd hoog op tornde tegen de strakste wind elementen trotseerde met fier geheven hoofd in de trots van mijn jaren ben verstrikt geraakt op stikken na sterft de tijd die mijn bestaan nog mogelijk maakt…

ik sleep de zonsondergang tot vlak achter je hoofd je haar lijkt wel van ebbenhout in de waaier van rood licht de lucht trilt en weeft zich teder rond je zachte huid ik raak je aan, je heupen raak verstrikt in je armen zeewater bubbelt als champagne…

gesluierd is mijn taal verstrikt in woordgewaden worstel ik totdat ik bijna stik in- ademend verplichte stof mijn ogen zijn niet neergeslagen als ik breek tradities loos in schrift van warm naar koud het boeit mij niet of u van mij of mijn gedichten houdt vrij wil ik zijn en naakt in stromingen van ongedwongen stijl…

een koelkast geopend het licht gevonden de eigen weg gevolgd in zwanendrift verstrikt de oerkracht gezocht kwetsbaar geworden nooit vergeven sommigen wel de veters losgetrokken die weer in de knoop geraken de friet gegeten het zout vergeten geen probleem…

Aan stof en puinhopen ontsnapt Gevlogen voor het grof geweld De greep van water nauwelijks ontkomen Verstrikt in grauwe grens versperring Een nachtmerrie, de slaap ontsproten Snakkend naar het ochtendlicht Waar is mijn lief in het Avondland De hoop snelt voor mij vooruit Gesmoord in onbegrip.…