Alle inzendingen over vertrek OR afscheid

De platte grijze stenen in het pad in het midden. Het grasveld links, waar ik menig uurtje in de zon heb liggen dromen. De moestuin rechts, tegen de coniferenheg. Daar heb ik eigenlijk altijd een haat/liefde verhouding mee gehad. De grote vierkante vijver, waar in de zomer de Boerenpronkers uitbundig feestend de kanten bezetten, enkel…

Pas wanneer je me zegt, niets meer om me te geven, ga ik, pas als je het gezicht van me afdraait, vertrek ik, pas als je me verklaard, dat er niks meer is, pas dan, verdwijn ik in het niets, alleen dan!…

op deze loodwitte dag wist ik niets te schrijven op tafel lag alleen een witboek boek van stilstand gebroken wit vlekkeloze overgave aan het grote verdwijnen ontkomen aan schrijven in het boek van niemand en alleman vandaag trek ik slechts met kalk een lijn op de muur rond jouw lichaam je gaat op reis witte raven kom…

met kalk trek ik een lijn op de muur rond je lijf een camera is niet nodig zonder schaduw verdwijn je in het donker met een lege koffer in de hand met het rechterbeen stap je een andere tijd in voor mijn oog ben je al uitgewist als je terugkeert zal ik je herkennen aan de kalkresten op je handen…

Zee, op deze zomeravond zijn wij aan elkaar gelijk het warme zand heb jij om wille van het tij met rust gelaten, weldra komen er verliefden samen, tot aan je grens die vloedlijn heet wachtend op de zon die afscheid neemt, hopend op het groots moment van zonnerond op horizon sprekend avondrood, over afscheid en de wederkomst sprakeloos zien…

Eén kwestie staat voor mij centraal vandaag: ‘To buy or not to buy?’, dát is de vraag!…

Waarom die domme vragen Valentijn Ík hoef die keeper toch niet af te bellen Je stelt alleen maar vragen om te rellen Ik geef geen antwoord meer aan zo´n chagrijn Dead or the Gladiolus in Qatar Ook sunder Cillessen come we best far…

Ik zag hem vertrekken op een avond, Zoals je een gemiste trein ziet vertrekken, Ik probeerde uit te leggen wat een pijn ik voelde. Maar kreeg geen woord gezegd, toch voelde ik het verdriet om zijn vertrek, En nu eenzaam ween ik traan om hem die ik verloor, Mijn beste vriend.…

See How softly The wind blows Through my garden How gently Of love To my roses It speaks Moved By its tender touch, The roses tremble With emotion Or so It seems…

Ach, denk aan Michael Jackson, take it light; it doesn't matter if you're black or white.…

Je mag je reis in onbekendheid beginnen Mijn tranen van onmacht in dit gemis Je strijd is nu van jou alleen Vannacht vertrek je in je doodskleed heen Ik wil nog even van je genieten nu het nog kan Je ogen zoeken nog één keer mijn ogen Geruisloos sluit de dood je ogen in zwarte mist...…

lees met vreugde, hier, mijn laatste gedicht ik ga vertrekken op zoek naar het evenwicht soms moet men vertrekken schrijf nog daar waar ik kan dromen en opnieuw mijn woorden kan stekken…

Ik herinner mij jou. Die schuine ogen van je die ondeugende blik met daarachter dat immense verdriet. Hoe ik mij steeds verbaasde, over die vreemde combinatie van levenslust en levensmoe. Dat dwars door de pijn heen leven terwijl je bezig was te sterven. En nu, zonder jou gaat de tijd gewoon z’n gang zonder jouw oren om mijn verhalen…

oudjaar, het is over het is bijna gedaan er resten je nog enkele uren afscheid doet lijden mijn hart doet pijn velen hopen reeds op het nieuw laten het oude onterven ik kan het niet meer aanzien zoals bij alles in het leven is het ook voor jou zo… alle schoonheid moet sterven vaarwel … tweeduizend zeventien!…

Verdwijn in de leegte Waar niemand jou zal vinden Verberg je niet in De krochten van mijn geest Maar vertrek, Vertrek uit mijn gedachten Overmand door kristallen tranen Die mijn vrijbrief kunnen betalen…

wat zich verstilt in een moment van tijd, herkent zich in een gerelativeerde zucht en maakt een afscheid mild.…

Ik boog voor ze en geef ze te eten er wandelt hoop door hun ogen hopeloos door anderen aangeklaagd wat is onzorgvuldigheid ik vertrek van uit onze ervaring leven heeft me al vaker verbijsterd ik ga er niet in mee vertrek uit ervaring hoeveel wereldstelsels kunnen er zijn wat is het belang van vermoeden ik vertrek van uit onze ervaring…

Het is voorbij, het speelveld ligt weer open, En niemand weet wat er gebeuren gaat, Dit kabinet heeft Nederland geschaad, We mogen nu weer op iets beters hopen. Tabé dan, ga maar gauw Mark, ouwe reus, We gaan je héél erg missen (maar niet heus!).…

oorlog en destructie in jouw geest met de grimas van vrede op jouw gezicht terwijl je stil de laatste berichten leest weet je het eigenlijk wel zeker de mens is erger dan het beest zomers soeverein wil je zijn ondanks vertrekkende winden misschien dat het droomkonijn in jou een vriend kan vinden.…

De klokken luiden, afscheid wordt genomen Een korte plechtigheid, een vers, een lied De gang naar ‘t kerkhof, nee, die is er niet Ik zie de stoet vertrekken langs de bomen De oude zerken staan hier schots en scheef En ook de houten kruizen, half vergaan Waarop al lang de namen niet meer staan Daar weer en wind ze langzaamaan verdreef…

so I guess that thy art incomplete alike or art thou good a friend and thus believing firm applaud thy must Though poetry is not my thing my roerbak sells, thou art buying…

Afscheid is niet erg, je ziet elkaar toch wel weer. Afscheid is niet erg, je ziet elkaar de volgende keer. Afscheid voor een tijd is niet fijn. Maar afscheid voor een tijd doet ook geen pijn. Afscheid voor altijd doet verdriet. Maar afscheid voor 'altijd' bestaat niet.…

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…

twee blauwe houten klapstoelen achtergelaten op de vlonder de boot in dezelfde kleur ligt op zijn kop ernaast ook op het droge getrokken. gereed om ze op te bergen voor een volgend seizoen een nieuwe zomer…. stil kijk ik uit over het meer het is of ik de echo hoor van kinderen die hier lachten zwemmend in het koele water op de klapstoelen…

Mijn lichaam nu verzonken in het aardse, de ogen gesloten de mond gesnoerd. En Ik ben in stilte verheven.In afwachting op een nieuw leven. Mijn ziel verlaat weldra het stoffelijk lichaam, dit door de tijd geschreven, mijn dood is geen dood maar het is overgegaan naar een nieuw leven, laat mij gaan in vreugde en blijdschap, met een lach en een traan.…

Afscheid dat bestaat niet…

verlossing van de pijn Afhankelijk en eenzaam versus zelfstandig en samenzijn Ik zie haar nog staan, bij het vertrek van ons laatste bezoek Afscheid nemen viel altijd zwaar, ze zwaaide na tot de hoek Zoveel herinneringen, zoveel samen meegemaakt, veel gebeld Gelachen, gehuild, gereisd, gespeeld, gezorgd, verzorgd en verteld Kijken naar wat…

Je had me mee kunnen nemen in de kleine dingen van vlinders en bloemen groeten en afscheid zoete hoop en zilte tranen op de witte zeilboot de rivier volgend weg van de onrust naar het moederland met de kasteeltuinen waarin je opgroeide had je mij kunnen vertellen waarom die grote gebeurtenissen zonder gevolgen bleven in de lethargie…

wat zich verstilt in een fleem van tijd, herkent zich in een gerelativeerde laatste zucht, maakt het afscheid mild en rijk.…

Je had me mee kunnen nemen in de kleine dingen van fladderende vlinders en geurige bloemen groeten en afscheid zoete hoop en zilte tranen op de witte zeilboot de rivier volgend weg van de onrust naar het moederland met de kasteeltuinen waarin je opgroeide had je mij kunnen vertellen waarom die grote gebeurtenissen zonder gevolgen…