Alle inzendingen over vertrouwen, OR krediet, OR tijd kruipt traag

traag kruipt de leugen naar mijn vuist alsof hij nog nooit gevonden is door het matglas van blind vergrijp waar jaren verstreken met zorg ontweken. vastgevroren in de levensdraad van eigen bestwil en met de blik opzij moet ik plots zingen onder hoog geboomte om dagen schoon te maken in marmeren zalen van gerechtigheid.…

Milde winterdag: een hommel ligt roerloos - bromt, kruipt traag in de struik.…

Ik zit te wachten Vol van verlangen naar jou Mijn hart bonst in mijn keel De tijd loop door Langzaam kruipt de tijd, naar dat je komen zou De tijd verstrijkt Geen telefoon, geen enkel waarom Het doet pijn om niet bij jou te zijn Mijn maag draait om En door kruipt de tijd Wat moet ik doen Al mijn zintuigen zijn gespannen Ik kan je bellen…

Meta Platforms gaat het megagroot aanpakken De informatie: tekst, afbeeldingen, video's o.a. op Facebook Geen desinformatie meer Feit is nu de factcheck Hopelijk zit het Hollands er ook onder FOUTJE Het is natuurlijk het Nederlands Ik was er een lange tijd vanaf Ik ga er weer op Op FACEBOOK van Jan Jacob Krediet Van den Bos…

Als ik dood ben, ben ik uit de schulden, schuldenvrij en vederlicht, het doorlopend krediet achterlatend in een falend financieel systeem wat crisissen zal opleveren ja met mijn familienaam “Krediet”: Krediet-crisissen!…

de tijd vliegt hij maakt bang hij sleept en stelt teleur de tijd is een fantoom hij doet pijn hij hamert en lacht me uit de tijd is een despoot hij dwingt tot buigen hij wijst en ik word gek de tijd is een verzinsel hij doet alsof hij slaat en ik loop weg de tijd heelt hij is een slak hij kruipt en ik wacht…

het is de tijd van 't jaar een beetje weemoed kruipt in mijn kraag je kent me toch zo goed de dagen zijn zo donker het avondslot knarst vroeg de rolluiken trok ik niet hoog genoeg…

vol gezonde tegenzin kruipt groen gif door mijn lichaam opzoek naar cellen die roerloos woekeren om mijn adem te ontfutselen het gevecht ga ik aan omdat mijn einde der tijd nog lang niet daar is…

zij veegt bladeren van haar ogen en aanschouwt het ochtendlicht niet dat zij daar altijd al lag, nee dat niet het kleine meisje geborgen in moeders schoot voor even kruipt ze nog dichter voor heel even maar tot dat het haar tijd is…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

over het seksuele leven van slakken hoe zij verkiezen om man of vrouw te zijn, elkaar prikkelend met kalken pijltjes in de tuin glinstering van dauw, vochtig geurt de aarde en de trage lusten van het vlees ik denk, ben meer beest dan geest…

zonder iets te breken vliegt het verlies in volle vaart de ruimte binnen na de plompverloren plof op de stenen vloer zet de stilte kil en oorverdovend in we staren naar de zich verdringende grijpgrage tentakels van het onaanraakbare ding zoals de slak zonder oog of talent voor de versnellende pas bijt het verlies zich vast…

Heeft een vak houdt dus werk 'VAKWERK' overwint de krediet-crisis! ------------------------------ Deze hartenkreet draag ik op aan de Amsterdamse loodgieter Bertus.…

Het risico is gewoon te groot vertrouwen is geschonden gezondheid is een heel groot goed en niemand heeft dat te vertrappen! Dus blijft de deur van mij nu dicht je bent niet welkom meer, omdat je speelde met vuur en mijn vertrouwen zie ik je liever nooit meer!…

Zoveel mensen Om mij heen Ik zie je niet En word wanhopig Langzaam kruipt de tijd Voorbij Ik voel me bedrogen Maar dan Voel ik een warme hand Op mijn arm Ik draai mij om En glimlach, Je bent toch gekomen…

pijnlijk traag lossen echo’s van jouw bestaan op in helende tijd…

traag gaan gedachten voorbij in beelden die troosten handen warmen geven vertrouwen maar maken niet blij de aanval frontaal in het geniep kankerden cellen fataal nog zwaait het mes zonder te snijden de wond is te vers de hemel is hoofdprijs aarde wordt strijden met lijden als troost…

Ze zou vandaag tachtig zijn geworden mijn zus, mijn oudste zus mijn overleden zus Fineke Gerda Krediet-Pit ik denk heel vaak aan haar zij denkt wellicht ook aan mij zo denk ik maar, ze heeft toch alle tijd ze heeft zelfs de eeuwigheid ze heeft hopelijk daarbinnen de (h)eerlijkheid ze heeft ook mij nog, haar jongere broertje want je bent…

Langzaam gaat de tijd vooruit, 1...2...3...10 seconden. Er komt geen snelheid in, langzaam kruipt de tijd voorbij. De klok tikt rustig door, Tik...Tok...Tik...Tok... Ik luister stil naar het getik, Langzaam gaat de tijd vooruit, En ik zie de wijzer verspringen.…

achteruit kijken is talmend tijd verspillen laat je niet verankeren in het verleden de tijd kruipt ongenadig voort en wat voorbij tikt is verloren hier en nu begint de rest van je leven gooi de ballast overboord wat je ook kiest is telkens weer de eerste keer en je enige kans…

“Daar bent u weer met weer dezelfde klachten En het is waar, u staat hier in uw recht, Daar u een uitkering is toegezegd Waar u tot u een ons weegt op kunt wachten, Maar zo begint u aardig af te slanken En dat hebt u dan weer aan ons te danken.”…

Onschuldig, tussen de plooien van tijd, in het vragen, dragend de scherven van momenten die voorbij zijn gegaan, jeugdigheid in het grijzer worden, laten vervagen doch in de tijd traag tikkend, altijd simultaan ontpopt in het verliefd zijn opnieuw de gulzigheid naar het bestaan.…

overmand wordt door zorgen en verdriet verteert zij hem met een diepe zucht en wil de trage tijd maar wat graag even vergeten echter het maakt de tijd niet uit of je blij bent of boos zoals altijd weer zal blijken de tijd bepaalt en is tijd- en eindeloos…

de trage hartslag op een zachte winterdag broos en doorschijnend de zwijgende tijd niet bevreesd voor het verval het gevecht voorbij uit de pijnbossen het blaffen van de sneeuwuil op een winterdag als gesponnen glas de glans van het witte land de trage hartslag…

zacht kruipt de tijd je verzuipt in mijn wachten ik wil je raken contact met je maken krijg geen gehoor bel je maar weet dat ik stoor even je stem warmte die ik ken een lach voor verkeerd verbonden ik heb je eindelijk gevonden…

Geef me de tijd Moet het verwerken Vertrouwen Is wel nodig Vertrouwen Lukt me op het moment even niet Doet verdriet Ging zo goed Weer geraakt Vertrouwen geschaad Vertrouwen Wat doet dat verdriet Het lukt me even niet Wil toch weer besluiten Me meer te uiten Vertrouwen Het lukt me even niet Voel me gevangen Zal toch weer…

mijn zicht te belemmeren waar vrijheid de kunst der gewoonte heeft ingepalmd doordat de tijd als een ellendeling mijn vertrouwen bij tijd en wijle schaadt…

een tijd van vertrouwen tussen mens en dier er is nu veel veranderd jij daar en ik hier vriendschap en vertrouwen kan de mens niet aan zelfs met de eigen soort leidt zij een onmenselijk bestaan de mens vecht sinds eeuwen om vrede een dodelijke strijd vriendschap en vertrouwen er was eens een tijd ...…

Urenlange gesprekken tot diep in de nacht, Oude en nieuwe verhalen over vroeger en nu, Vlugge en trage tranen vloeien vrij in vertrouwen, Uur na uur, dag na dag luisterend in de tijd, Nooit weegt de stilte zwaar in onze verbaasde woorden, Een volledig gevoel in elk onuitgesproken moment, Samen, één in intense gevoelens.…