Alle inzendingen over verwachting OR spanning OR samenzijn

Wat geeft nu het leven zin? En waar ben je het beste in Een ieder wil zich manifesteren Eigenlijk moet je alles uitproberen Alles is een ruim begrip En comadrinken is vet hip Als je het overleeft een goede test Is de beest uithangen, 'n manifest? Ik blaf en iedereen is bang voor mij Ik ben er als de kippen bij Ik tok en kukel en ik kraai…

De ‘influencers’, oftewel BN’ers met zoveel duizend volgers op het web, doen niet meer mee: “De voorzorgen zijn nep!”, roepen klimaat- en pandemie-ontkenners. Ach beste luisteraars, denk nu ‘ns na: Komt influencer van influenza?…

Hij was niet goed genoeg voor het echte werk, dus nu speelt hij enthousiast in de kerk. Met skinny jeans, lang haar en semi-akoestisch gitaar.…

Een deel dat mysterie, spanning en verovering wil, alles wat om afstand vraagt. En dus zo moeilijk gegeven kan worden door een geliefde die in alles een droom is, maar met wie je billen tegen mekaar naar Netflix zit te kijken.…

is de geur van speculaas van dennen en verwachten de magie van Kerst en Sinterklaas is voelbaar in de lange nachten…

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

Dat bord ligt daar in stukken weer een aandenken kapot ons samenzijn tot op het bot verrot maar de angst voor het niet-samenzijn heeft bij ons de overhand wij zwijgen alles weg maar het is een waanzin waarin we zijn beland ons huis brokkelt af het tekent ons bestaan ik laat het begaan.…

Bij kaarsverlichting samenzijn hartstochtelijk ..de afscheidskus koel. [Senryu]…

Verdwaald raken tussen alfa en omega een rechtlijnigheid vermoeden daar waar het heelal bol gaat staan Glaasje jenever gevuld voorbij de rand op de toog verwacht een vaste hand doet de spanning van onzekerheid ontstaan Hier gaat alles verloren, vervluchtigt in damp, slaat neer tot druppels aan de het plafond hoog en blauw Er…

Dit spoor met ongekende spanningen eindigt bij een overweg zonder bomen, vroeg of laat zal er toch een confrontatie komen In ieder geval: volg je hart, meer wordt er van een mens niet verwacht.…

Soms gaan de zaken niet zoals je wilt, gebeuren dingen die je niet verwacht. Vaak is het zo dat je hoopte, nee eigenlijk had gedacht, dat vriendschap vice-versa werkt! Dat dat niet zo is, is te laat als je 't bemerkt! Menig vriendschap is hieraan ten onder gegaan.…

Het duiveltje Is alweer in slaap gesukkeld Vol verwachtingen Voor de komende nacht. De onuitgekomen beloften zwijgen.…

mijn raam verschuilt zich achter zachte groene tinten van bossen en bomen ik voel al wat gaat komen van najaarskleuren droom ik van nevelgeuren die allengs verkondigen dat de zomer verouderd raakt ik pluk de laatste vruchten eer de natuur het zichtbaar groeien staakt zo drijven mijn gedachten naar het veld van verwachten…

warm geel tijdloos stralend voel ik even samengaan strelend wit omarm je als vanouds mij zoals ik jou weer voorbij zo vlug verlaten eenzaam dolend langs de hemelboog koel en kleurloos schijn jij nu op grote afstand deelt de schaduw van mijn leven die avond en die ene nacht zo intens toch weer verlaten zo had ik het niet verwacht…

Goed nieuws voor onze meisjes op de schaatsen: De Duitse vrouw die doorgaans alles wint Verwacht het komend schaatsseizoen een kind En dus lonken oranje ereplaatsen. Maar nog meer Duitse dames zijn te sterk. Dus Duitse mannen: doe meer liefdewerk!…

dochter voor het leven Verwacht meisje zonder vader meidje vader bedacht vrouw geworden vrouwtje vader gezocht Toch nog verwacht?…

Van der bergen steile wanden Storten, met luidruchtig klateren, Met een onverduldig branden, Met onwederhoudbre val, Alle Wateren Zich in ’t dal; Daarop scheiden Zich de vloeden Om de landen door te spoeden; Daarop spreiden Zich de stromen Langs verscheiden Bed en zomen; Daarop breken Honderd beken, Met een daverend geluid, Haastig uit…

waar zilvergrijs in wit weerkaatst als schaduwverlangen verborgen blijft wacht een vrijheid dit ijzig gordijn in haar breekbaarheid de zonneschijn…

verwachting!…

ik verlang zo naar de schuchtere geboorte van een nieuwe lente ja, het is nog vroeg en slechts in mijn gedachten ik weet het maar als het weer zo zal zijn dat mijn neusvleugels weer trillen van van zuivere grasgroene aroma waar de sfeer van gouden verwachtingen de huidige grijze dagen grijze mensen mistig voelen mij dit alles…

verwacht niets van de poëzie materieel gezien is 't van weinig waarde toch kan het hartverwarmend zijn... 'een vleug hemels geluk op aarde'…

de roos knakt op twee balken doornen etsen de geest de mens hoopt op herleving mijn hart het meest…

kleuren vloeien naar positie in dof lila lichaam uitgebloeid in juweel doodskreet aangesmeed aan hemel ogen van bliksem in het oneindige dorst in beproefde ogenblikken er is geen uitweg uren vallen dood neer staan nimmer meer op…

Ik zat op je te wachten met het eten toen jij werd getroffen door een bom. De koude etensresten in de verweerde kom beschrijven mij wat van jouw lichaam rest. Rouwen is het omgekeerde want ik leek dood, niet jij, totdat in mij weer honger is ontstaan, verlangen werd geboren. Blootshoofds heb ik het nieuwe levenslicht zien gloren.…

je zit met je hoofd al klem tussen schaamteloze lippen maar de tijd is nog niet rijp om uit het vrouwelijke te wippen…

Het nieuwe leven in je schoot is ver weg in de nevelen van de tijd weer geboren worden. Is je schaduw werpen in de toekomst, langgerekt, zoals bij lage zonnestand. Maar ook een schicht, van zulke intensiteit dat via ons de eeuwen worden samengebrand tot de meest voelbare essentie.…

Wat kan mijn verwachting nog zijn? Wat kan ik nog verwachten, na al wat ik U misdeed. Kom ik nog met mijn klachten, tot U die alles reeds weet. Was niet ik één van die allen, die U de rug toekeerde, Heer? Die door eigen zonden vergallen, de wijze werking van Uw leer. Verwachten kan ik niet Uw gena.…

Zo ver van mijn alles, Gans teder verlangen Naar woorden der liefde, Verheugt mij dit uur. Ik zit aan mijn venster, En tuur op de landweg, Mijn ogen zo moede Dat alles mij schemert. Nu zie ik een briefpost In ieder verschijnsel; Mijn hart klopt reeds sneller, Het ijlt hem al tegen, En - ach het is mis. Ik tel de minuten:…

verwachtingen kun je ze realiseren weet je wie je bent of is het kennis vergaard van de ander ben je bang om te kijken naar je eigen hartsverlangen zijn het dromen van je eigen utopie zijn het wensen van nabije realiteit verwachtingen staan voor hoop en desillusie komen na geleden verdriet en kapot geluk geef elke verwachting…

Mijn moeder heeft een eitje ingevroren En dus is nu het wachten op een man Die in een wip een kindje maken kan, Want anders gaat een leventje verloren. Nee, vindt zij nooit een nieuwe echtgenoot Dan heb ik daaraan echt een broertje dood.…