Alle inzendingen over vlinder OR zomer

Dag tienerjaren, dag vlinder van mijn dromen – wat leef je toch kort.…

Ik heb een boek, daar staan alleen maar mooie vlinders in geweven. Maar in latijn, dat ken ik niet. Ik noem hem maar ‘ citroentje.’ En hij zegt: ‘Dag, ’t was aangenaam. Dag mevrouw. Ik groet je.’ Ik dank je wel, kom gauw terug. Gegroet mijn lief citroentje.…

Zomer wordt het nooit zonder pioenen te bezingen, jou, mij, jullie en ook u, regen die ze schudt, ieder dol en dommer van de lente, terwijl schoenen, paraplu van die overoude droeve dingen bleven uit die tijden, nu wij zomaar en hoognodig mee met de pioenen moeten bloeien, doof en blozend en terzijde.…

De kind'ren zijn moe van het springen, Alle spelletjes zijn al gespeeld, Alle raadseltjes zijn al geraden: Wat doen ze, als hun alles verveelt? Zij zitten te filosoferen, Wat ieder wel worden zal. Onze eeuw maakt voor jeugdige hoofden Dit reeds tot een ernstig geval. "Wat moet jij worden?' vraagt de ene, Kloos zegt: "Wel, rentenier…

Het seizoen is in de overgang ze kleurt vandaag puur rood een huidig moment ontplooit zich zomers in moeders schoot Er wordt groen licht gegeven waar bloesem vruchten scoort lente van haar taak ontheven een zonnewende opent haar poort Bij het afnemen van het licht lijkt alles voller van kleur tot de herfst reikt een vergezicht wat…

Dit is de tijd voor zoete mijmeringen. Ik denk corona weg en ook zwart-wit. Natuur heeft elke kleur toch in bezit? De bonte bloemen zijn niet te bedwingen, mijn tuin bewijst dat weer. Daar springt intussen een kikker op de vlonder! Die ga 'k kussen!…

Een vlinder vergeten Een vogel in de lucht getekend Een zwaluw zonder zomer Een lied geruisloos vervlogen Een korrel zand Een stilte verdoken in mijn hand In het zwijgen van de regen Het dansen van de wind In het strelen van de hemel Het dragen van het leven In het zoeken naar het kind, omarmd door het licht, zal ik krachtig vliegen…

Niet het geluid van uilen in de wouden noch geuren van het afgevallen blad geen donkerblauwe lucht bezaaid met sterren of wind die langs het zwarte water strijkt de zomer laat zich dit jaar niet verjagen al geven wij haar voorsprong van een uur weer bloeien bloemen, vliegen vlinders een broze toegift van moeder natuur…

jarig, de dromen in het gras en hoe ze bloeien terwijl de wolken slapen het is mooi weer wanneer ik ze wil proeven de vruchten in een plof ik wandel traag en met jou leg zacht je schaduw op de ochtend neer het is een vlinder naast je schouder, vier zomers in de dag van morgen de zon zo hoog in de lucht --------------…

dat het moet de vlinders onder zerken van vraatzuchtige dagen wanneer ze rood zijn en vingers de nachten bergen met voorgelogen zomers de stilte komt toch met het temperen van hypothesen een mond vol brandende woorden bij de adem van vroegere triomfen en het zoete gewicht, krabbend aan het nieuwe duister nog steeds verleid…

Als vlinder Een nieuwe lente vliegt…

zag je lentebloem wit in geel opbloeien een vlinder zo dichtbij zij kende alle geuren vloog in sneeuw en hagel regenboogde alle zorgen in fladderend komen zo voorbij ja ik was godvergeten blij koester alle kleuren die jij geeft bewonder jou en weet dat jij ook om en met mij naar een nieuwe zomer leeft…

De zomer verwart in de verte als een dunne draad zonder eind Herinnering aan de winter paars als een heideveld schaars bedekt Een heldere droom wordt zelden een gedicht met zuivere woorden Herfst lijkt op een bonte vlinder zomer- en herfstkleuren opgezogen Een winter wacht met zwart en wit in een maanzieke, zilveren nacht Een ader in de…

Stil mijn honger met zoete kusjes, opdat pijn plaatsmaakt voor dwarrelende vlinders. Bied mij onderdak aan in jouw warme hart, opdat ik nooit meer dakloos ben. Kleed me aan met dure woorden, gesponnen met mooie, zijden letters. Verwarm mijn hart met het vuur en de passie uit jouw ogen, alsof het altijd zomer is.…

nu nog schaduw in de tuin tien zonnebloemen blinken zwaar de kat strijkt en vogels zoeken naar een enkel evenwicht perzikkruid verzoekt een wilde bij om toch ook een vlinder toe te staan in haar gaan ging zomer mee ze stierf aan armoe en het vallen van de nacht ik heb gewacht, geschreeuwd, gebeden maar het heden biedt niets meer…

waar rijkelijke zuurstof jouw lichaamstaal vervoert op de vleugels van een vlinder verder mee de zomer in en je geeft me een kus kolibrie op zoek naar zoetigheid bemerk hoe mijn hebzucht verandert in alleen nog maar voelen en in liefde ondergaan.…

Het leven schatert in de rondte Zijn wilde waan, Het stort van alle horizonten Tegen ons aan! Wij zien de barre tijden klimmen, Wier onweer wast, Slechts onze hand houdt aan haar kimmen De wereld vast! Door nevelige sferen gaan wij, Waar niets meer schijnt, Aan 't stuurrad van de wereld staan wij. Recht overeind! Vóór ons zien wij…

gereed om ze op te bergen voor een volgend seizoen een nieuwe zomer….…

Over de heide zeurde ik, Zo zonder gedachte, Een oud liedje neurde ik, Het zonneke lachte. Over de hei ging ik, - Een luierend feestje - Uit de hemel ontving ik Een lievenheersbeestje. Over de hei sloofde ik, Om mij gonsde een bietje, Voor 'n wijfje, geloof ik, Zong een leeuw'rik zijn liedje. Over de hei stapte ik, Zocht…

We slenteren over het zandpad langs de opgedroogde bedding van het riviertje richting zandheuvels waar een enkele boom de kunst van eenzaamheid verstaat als je mij toelaat, in droomwereld of niet geveinsde werkelijkheid reizen we samen naar de stilte onder de bloesem van de vlierstruik we ruiken de adem van zomerse wind zuurstof…

en vlinders blijven kleven tegen ramen…

De vleugels die kriebelen tegen de wanden Van je bolle buik Zijn van vroege vlinders die de zomer brengen In de lente van je leven.…

ik voel hoe slakken op mijn lichaam zich willen neervlijen zoals een witte vlinder in zomerzon tot stof willen vergaan zodat ik later kan terugkeren voor één dag ik zou vleugels hangen aan sneeuwvlokjes maagdelijk fladderen om weer te sterven en aan het eind als jij me dan draagt zal ik tegen je borst aankruipen de zomer…

in onze tuin staat een oude vlinderstruik prachtig te bloeien deze vlinderstruik stond eerst in de tuin van mijn schoonouders iedere zomer verspreiden deze paarse bloemen een intens vertrouwde geur als een vlinder op een bloem neerstrijkt raken zij me even aan een tedere begroeting van hen die zo troostend voelbaar aanwezig zijn…

Sta daar niet te kwijnen zo eenzaam in je vaas laat je kleurige bloemen liever heerlijk bloeien in mijn geurige wilde tuin Vlinder om je heen geniet zolang we bloeien kom in je tuin en proef je de zomer is zo kort Pluk het rijpe fruit met zachte vingers en lik het zoete sap kom in mijn tuin en voel me de winter is zo lang…

ik deed een kleine stap naar links, opdat de duif mij niet zou zien zijn lichte buikje stootte zacht tegen het glas ik- beschermvrouwe der duif, zoek vrede in een mooi moment mijn tuin bloeit roze nog zolang het zomer is een kleine bel luidt onmiskenbaar aan de buitenlamp de schijn bedriegt, en wendbaar vliegt een witte vlinder boven…

vliegen en zweven op de vlucht voor je leven kleuren bewegen!…

ik zal stranden met de zeemeermin en het water verdelen in vier fonteinen zodat de lucht bewegen kan in rivieren en bomen van hout de vlinders verbrand ik in het vuur, zonder zomer op te wekken en uit de kleine druppels regen buig ik licht, net zolang tot schaduwen vallen over oud geworden dromen ik zal slapen in haar armen…

een bloem weerspiegelt in het water gracieuze blaadjes dansen in de luwte op de stroming ze kent geen tijd enkel de jaargetijden waarin ze droomt van een lange lente een bloeiende zonneglans in het nu ze verbergt, spaart wat harmonieuze kleuren want, ze wil er nog zijn bij de mens, de zomer waarin vlinders elkaar ontmoeten…

Land van melk en honing Basis, weiland in het groen Waar veldbloemen sieren Met vlinders in hun goede doen Een bij zoemt even in op het veld wat heerlijk geurt De pink zoals altijd nieuwsgierig kijkt naar wat er zoal gebeurt Het tafereel onder de zon is er in al haar jaargetijden Dit veld van waarnemen Schenkt mij nu een zomers…