Alle inzendingen over voetstappen OR god

Ik zelf ging vandaag op weg door huis een pad vinden verbeelde mij dat beeld van hun verschralende haar. De toetjes van gisteren stonden dus nog op de eettafel, het bestek en de borden waren al wel weggeborgen dus zonder die zorgen ging ik vandaag weer op weg. Het heeft geen zin om vandaag over gisteren over eergisteren te treuren, vandaag heet…

de voetstappen die jij zet in het zand van de tijd van minuut tot minuut van uur na uur van dag tot dag van jaar tot jaar markeren de geschiedenis stap voor stap die jij schrijft voor jouw volgers de voetstappen die jij zet soms spontaan buiten de paden dan weer binnen de lijntjes behoudend zorgvuldig vertellen van geluk en acceptatie…

De omhelzing van droefenis verstikt me en het steeds maar hoopvol luisteren of de voetstappen wederkeren… tevergeefs… Hoelang zal het duren eer ik je vergeten ben?…

Hol klinken mijn voetstappen door de nacht Geen mens die op mij wacht Niemand bij mij aan mijn zij die het monotone ritme kan doorbreken Geen stem die mij begeleidt door de tijd, heel even...…

Als je op een vluchtheuvel naar een tram loopt en je hoort achter je haastige voetstappen hoe groot is dan de kans dat je binnen een seconde door een vage kennis op de schouder wordt getikt?…

Natuur ik luister naar uw wil, ik ben Uw zoon, gij hebt mij samengesteld, gij naamt Planten en dieren, ijzer, giftig kruid Het zout der zee, en van der bomen hars Van Orion de lichtweg en het beeld, En van de zon het goud en goot het uit En mong het kostelijk, en maakte bloed En huid en spieren tot dit opgaand lijf Waarin de wind jaagt van uw…

God gebruikte jóu…

Kom, sprak jij, toen je me niet zag Ga, zei je, toen je niet keek Luidkeels misverstanden vergarend verlaat je me, de achterdeur openlatend Nergens zie ik meer je voetstappen in de sneeuw…

Wanneer stilte geen laatste woorden meer brengt en gordijnen sluit voetstappen op de donkere traptreden het duister inhalen dan vouwen handen zich samen onbereikbaar voor een nieuwe morgen…

vanmorgen toen ik wakker werd was alles een paar centimeter verschoven je zag het niet eens maar toch de poten waren van slag de voetstappen die ik zetten wou lagen al voor de deur de dag stak zijn stekels uit was me al aan het behoeden voor wat nog gesluierd…

haar voetstappen raken woeste golven gedachten vluchten volgen kan niet, niet meer, maar lief had zij ze, zo lief het zout schrijnt in wonden terwijl wapperende haren om storm lijken te schreeuwen…

Geen natte haren in de regen, geen voetstappen in de eerste sneeuw. En als ze er waren gingen ze nergens heen.…

‘k slenter door de nacht gek wordend van m’ n voetstappen kijkend naar (hij kijkt ook) de sterrenwacht vraag ik me af wanneer mijn "vallende ster" uiteen zal klappen…

Sneeuwvlokken dwarrelen, alles is bevroren Tranen worden ijs, stoppen met stromen Gevoelens blijven steken, zoals voetstappen in sneeuw Een winterlandschap vol vragen, daar ga ik heen…

Hoe de dweil zich in de keuken weet te herhalen met broodkruimels en uienschillen over onbekende voetstappen is een raadsel voor de stofzuiger die werkeloos toe ziet hoe de dweil zich weet te herhalen in de keuken met herinneringen.…

Door de voetstappen zijn de laatste gedachten tot de horizon gesigneerd zonder een woord wat het avondlicht beschijnt.…

Mits 'k u dan maar en geve het zout van dit mijn leven, en van mijn wrokkig offer, God, niet worde te eigen spot.…

- God, laat ons waan en schijn dat we Uwe wezen zijn.…

Zeg God, ik wilde eens vragen, waarom gebeuren er alle dagen van die nare dingen? Ook wilde ik U vragen, waarom er alle dagen, mensen vergeten te lachen en te zingen! Dan nog de vraag, waarom God kwam er weer een vliegtuig donderend omlaag?…

Als ik mijn ogen sluit dan zie ik jou dan hoor ik je voetstappen die langzaam vervagen de wind neemt ze met zich mee jouw sporen die gaan nooit verloren ze blijven de herinnering dragen.…

onder de oude notenboom vertellen wij elkaar familieverhalen beschenen door milde nazomerzon in opkomende avondnevel zijn even voetstappen hoorbaar van de twee die niet meer leven zacht zweeft een Memento…

Ik zie ontelbare kiezelstenen rollen, tijdens voetstappen door het grind. In het rollen en het fluisteren. In het kloppen van mijn hart. Daarin proef ik eeuwigheid.…

de avond kruipt dichter slokt gestaag het avondblauw op waar jij in schuil gaat, voor nu en voor altijd voetstappen die allang verloren zijn gegaan gingen op in daar waar jij nu bent onvindbaar…

met niks dan goede moed probeer ik het berglandschap te overzien ik loop tussen struikelblokken jouw voetstappen tot de mooiste plek de laatste berg waar jij achterbleef en ik niet gaan kan…

Een totaalplaatje...met omineuze gevolgen voor boeren en hopelijk ook rehabilitatie van en eerherstel voor de biodiversiteit in ons kikkerlandje _______________________________ DEAL OR NO DEAL Het is - zo klonk hij ook - heel uitgekookt Met aanbevelingen voor Adema: Voor piekvervuilers enkel Canada Of Polen, waar hij boeren mee bestookt…

Elke stap Is een aardverschuiving te veel Iedere beweging Metst kloven in het landschap Jouw spoor vervaagt na de zandstorm Je voetstappen verdwijnen Maar de doffe dreunen trillen na Je spoor verdampt je blijft bij mij…

De zon glinstert kristallen in een wit kleed ze vormen een ander beeld over de vertrouwde contouren een nieuwe jas vlak voor de lente voetstappen knisperen en mijn adem dampt toch nog winter in ons kikkerland!…

als in een droom haar voetstappen in de sneeuw als in een droom met haar vinger de slagroom van de taart aflikkend als in een droom haar ogen in die van hem de zelfde woorden lezend de fluister van hart tot hart note: iedereen een fantastisch 2010.…

Ik schrijf er geen voetstappen in. ------------------------ uit: 'Bladstil', 1977.…

Elegant zwierde je langs de dwalende Russin en met megakracht stormde je op de finish aan de Engelse tegenspeelster grandioos verslaand je sprintte als een heilige godin snel als ether en kwikzilver en even dacht ik dat alle denkbare goden op jouw hand waren en even had ik groot gelijk!…