Alle inzendingen over voorjaar OR lente OR nachtegaal

Het lijkt nog koud De weg voor je Het laat je goud Smelten Rivieren meanderende je tegemoet Kabbelend traag Waren we nog hier En daar waar gezichten Vervaagde…

De nachtegaal in 't hart zingt luid en wil die vreugde delen. ---------------------------------------------- Uit: Getemperd licht…

Wat kan ik zeggen - is niet alles al gezegd van hoop en vreugde, lente en gedicht en ook van 't wachten op een nieuw bericht waarin de liefste heel zijn liefde heeft gelegd? Maar plots schijnt weer de zon boven de bomen en weet mijn hart dat 't voorjaar zal gaan komen.…

Wat kan ik zeggen - is niet alles al gezegd van hoop en vreugde, lente en gedicht en ook van 't wachten op een nieuw bericht waarin de liefste heel zijn liefde heeft gelegd? Maar plots schijnt weer de zon boven de bomen en weet mijn hart dat 't voorjaar zal gaan komen.…

Ze gooiden het op een Lente akkoord Oranje of Voorjaar werd niet gekozen En Kunduz was helemaal uit den boze Dat woord wordt door hen liever niet gehoord What’s in a name...’t akkoord bestaat uit noten Soms klinkt het zuiver en soms klinkt het kloten…

heb het blad toch omgekeerd las de nerven in het sterven van het groen zo fijn vertakt gaf jij voorjaar in veelkleurig chlorofyl groeide warm je ziel in lange zomerdagen nu wintert slechts profiel mag ik in het lengen van de dagen weer lente van je vragen…

Bewondering(tanka) voor de nachtegaal... die elk jaar opnieuw, de weg naar mijn tuintje vindt om mijn glimlach te vangen in ruil voor zijn prachtig lied!…

Winter maakt plaats voor lente ga naar buiten zie hoe vogels hun nestje bouwen hoor hun getsjilp ruik zachte bloesem voel de zonnestralen op je huid ruim op keer naar buiten ervaar dompel je onder in de sensaties de lichtheid van het moment het is voorjaar leef…

de eerste bloem zal nog geen lente kunnen dragen ontluikt en hoopt wat warmte aan de zon te kunnen vragen want zij belicht het blauw en paars tot sterke kleuren in de overgang van lucht naar aard dwalen vleugjes zoete geuren voorjaar op kalendertijd geeft ons in omarmen nog drie weken respijt…

sjofar bij de tempel Hier wordt Gods woord vervuld Kom, neem van hier de weg nu oostwaarts Richting de Dode Zee Langs Jericho daar in de verte Dalen we af daarheen Jeruzalem, oh stad van goud De stad die God herstelt en bouwt Ik zal jou nooit, nee, nooit vergeten Jij bent van mij Yerushalayim shel zahav Veshel nechoshet veshel or…

deze lentetijd De geur van voorjaar vult de vruchtbare aarde Het kleurt de bodem met een bonte schakering In deze roes van verleidende schoonheid laat ik mij door deze lente overweldigen...…

in voorzichtig durven plukte drie turven hoog de gele narcis wat hij niet wist dat geel de lente opent die hij deelt verrukt dacht hij bezit te claimen keek groots om zich heen waar zon zijn pagina met geel had vol geschreven hoe leven voorjaar speelt…

Witte deken wijkt voor kleurig bloementapijt De natuur ontwaakt…

Paardenbloemen in de wind zien wiegen Composieten met de mooiste zweefvliegen Te kust en te keur zie je Pinksterbloemen Het voorjaar wil je roemen Een veulen springend in de wei Met haar moeder aan d’r zij Reeën dartelend aan de bosrand Een zandhagedis zonnend op een boomstronk beland Zwijnen die schurend tegen een boomstam liggen Een zeug…

Het is Lente die ik met open armen ontvang zodat ik me laat meestromen met al haar opwaartse golven die een voor een mijn breekbare-en-kwetsbare bereiken met kleine vreugden jeugdigheden, nieuws en prille verliefdheid tezelfdertijd laat ze zich van haar beste kant zien.…

Ik houd van al deze fijne schakeringen die jeugd en verliefdheid uitstralen zodat mijn breekbare warm wordt gehouden Hoe onverwacht dit allemaal is, het is de lente die in het lichaam is ingedrongen mijn eigen tuintje waarin haar betoverende natuur wordt geprikkeld om te bloeien en groeien.…

Wanneer lente aan nieuwe bladzijde begint zal haar inkt stromen en overal verspreid liggen in allerlei kleuren en vormen in een ruimte terwijl zij haar tijd ten volle benut met levensechte beelden van opkomend licht vloeiend in een betoverende stilte.…

Hoe mijn droom eindelijk in vervulling is gegaan: een werkelijkheid waarin het nieuwe leven baart en mij diep in jou laat kijken waar teder en zacht heersen die stuk voor stuk mijn gevoelens raken Een ongekend wederzijds ontstaat, o lieve vriendin en mijn liefste; je bent mijn lente.…

Nieuw jaargetijde licht bloeit langzaam maar gestaag de Lente ontspruit. Op welke wijze blauw-witte tinten in het hemelgewelf uit hun winterslaap komen, stapsgewijs opklaren tot ze samensmelten tot een mooi en uitgestrekt geheel die helderheid, contrast of scherpte bij het krieken van de dag zullen wijzigen.…

Ik hou van al deze fijne schakeringen die jeugd en verliefdheid uitstralen zodat mijn lichaam warm wordt gehouden Hoe onverwacht en plotseling dit allemaal is, het is lente die in mijn breekbare en-kwetsbare is binnengedrongen waarbij ze wordt geprikkeld om te ontwaken en ontplooien.…

Dag lieve kleine nachtegaal, vlieg en laat je vleugels gaan laat ons nog eenmaal je zang horen zodat wij je nooit zullen vergeten.…

Daar school een nachtegaal in 't groen Het was in de Mei! En hij zong zo zoet in ’t loof-festoen, Het was in de Mei! En hij gaf zijn zoetelief een zoen Net als ik of hij zou doen, Zes maal, zes maal, zesmaal doen, Het was in de Mei! - Een bloedverwant van Patertje langs de kant.…

zing maar nachtegaal laat het bos meegenieten van je repertoire…

Door de avondwereld Gaat geen geruis Alleen een vogel Gaat stil naar huis. Een purper boompje Staat heel alleen Daar vliegt op eenmaal Een vogeltje heen. Dat gaat aan 't zingen Dat zingt zo hard Dat zingt weer wakker Mijn arme hart! ------------------------------------- uit: Eenzame liedjes (1906)…

daar zag ik je daarboven in een zwarte vork jouw silhouet in diepe lucht de avondster als metgezel jouw lied was grandioos geen aarzeling bespeurde ik in alles wat haast moeiteloos de nacht bezong herhalen deed je niet en bijval had je niet verwacht je zin was af dus waarom zou je niet verdwijnen…

Och Moeder, is dat nu de nachtegaal, waarvan gij, moeder, mij zo menigmaal verteldet dat hij vóór de zonne zingt, en, na de zonne, zoetjes avondklinkt? Dat bruin hij is van verwe, en eiers legt, in leeggebouwde nesten?…

Je zegt je bent vrij maar jouw hart laat de kooi gesloten is er een grens aan pijn een grens aan verlangen of een grens aan tomeloze liefde slechts de sterren kunnen het vertellen ik laat jou wonen in mijn dromen bivakkeren in mijn hart…

Ik leef in nacht, maar mane-schijn is buiten, Die leeft in twinkelende vogelen-slag, Ik zie hem schijnen door de onzichtbre ruiten, Ik wacht, maar ik verlang niet naar de dag Ondergedompeld wezend ganslijk, ach! In dit zwart meer, o liefelijk geluid en Wat uit zwart donkere spiegel òp komt fluiten, Licht-lieve volk in wat àl duister…

Hoor het verheven roepen in het dagen, Nu er de nacht nog is, de geur'ge, zoele, Overal-stille nacht; door 't wellend, zwoele Gefilomeel, dat donker is als klagen. - Nu tjuikt het henen over lage hagen, En slaperige keeltjes komen joelen: Zo op een meer veel scherpe zeiltjes kroelen De dag gemoet, de dag met al haar vragen. O, flonker-vochte…

stenig me met zachtheid en molesteer me met je hart pak een houweel en hak een pad van gouden spaanders kus de grond waarop ik loop en laat ons samen wachten op de nachtegaal…