Alle inzendingen over vraag OR leven

Hoeveel gedaanten wonen in een vraag. Ik weet het niet de hemel waait voorbij. Kalk valt van de muren bomen bergen en rivieren. Hebben we tussen ons bedacht we halen het licht geleidelijk in. Worden sneller dan het geluid duurt eeuwigheid langer. Dan het licht van ons erbarmen?…

vraag...…

Gebroken is de stilte die de muren liet zwijgen. Verloren laat het licht de eenzaamheid wachten. Ze kijkt naar hem als een vreemde en vraagt hem of hij de stilte zou kunnen liefhebben en haar voor altijd haten.…

Is dit het antwoord op mijn vraag Is er IETS na de dood? Zijn dit de antwoorden van boven? Of is het gewoon, mooie natuur en ben ik een idioot?…

Gij wenst een echte Wijf, gij wenst te mogen trouwen, Gij wenst (gelijk het schijnt) uw huis te mogen bouwen, Gij wenst en anders niet. Maar lieve, zeg een reis, Wie trouwt’er in de droom of in een dom gepeis? Het vrijen eist verzoek. Geen Echo zal der kwelen Dan als haar iemand vergt, en dat met luider kelen; Wel, tijd dan aan het werk; want…

Vraag me je te laten leven en mijn antwoord kan alleen maar zijn: "Ik neem je mee in mijn hart"…

Een arbeider uit s'Gravenhage Zat met verschillende vragen Zijn baas ging failliet Tot zijn grote verdriet Hij moest nog maar 3 jaar en 2 dagen…

Ik vraag je niet Of je een blauwe ster voor mij pakt Ik vraag je alleen Of je mijn ruimte wilt vullen met jouw licht Ik vraag je niet Of je je handtekening zet Op 10 grijze papieren om je liefde te bevestigen Ik vraag je alleen Of je van de duiven houdt Die ik gewend ben te kijken Het verleden ga ik niet ontkennen De toekomst zal op een…

jij ademt mij duizend keer in ik ben de lucht van het leven dat alles is mijn ziel vraag me niet hoe oud ik ben kijk naar het heelal, de aarde, de zee, naar je oneindige zelf zo ben ik, net als jij, eeuwig…

Eenzaam is het begin dat ik zoek en altijd achterlaat met een hoopvol einde dat me vragend weer nieuwsgierig maakt.…

Vraag me wie ik ben en ik zal kijken naar je ogen in het moment dat ik niet meer verdwijn in de leegte die zo weinig vraagt en iedereen zijn ogen sluit en ik blind weet waarom ik mijn ogen niet meer vervloek…

Mag ik jou iets vragen Iets wat ik nu niet zomaar kan Zou je dat dan doen Voor een hele vreemde man Zou je je laten leiden Zomaar op je gevoel En zou je dat bezuren Als het niet is als bedoeld Heb je dan nog wel vertrouwen In wat dan ook voor man Dus wil ik je iets vragen Wat ik zelf niet zomaar kan...…

zie mijn twijfels weet mijn angsten voel mijn tweestrijd hoor mijn kreet kwijt mijn schulden houd mijn aandacht lieg mijn waarheid schrijf mijn leed proef mijn liefde kleur mijn dagen steel mijn blikken poets mijn hart lees mijn woorden streel mijn zinnen merk mijn schikken deel mijn part…

Nerveus sta ik op het schoolplein probeer koelbloedig stil te staan herhaal continue de woorden het zou erg fijn zijn als je met me wilt gaan Hoe vaker ik de woorden beluister des te sneller de twijfels stijgen misschien een mooiere zin een spectaculair begin wellicht wat zwoel gaan hijgen De spanning neemt mijn lichaam over terwijl mijn…

Jan Foudraine Wie is van hout dat was de vraag De psychiatrie ging aan de slag De vraag mocht niet blijven liggen Het antwoord kwam van een blaag Niet onderbouwd men vond het maar, zo zo De kinderlijke onschuld had het gegeven In aller ernst beredeneerd zei het, Pinokkio…

van de dood net zoals die van ons leven…

Meer vragen resten mij: wat moet men doen indien men geen teevee heeft en geen poen?…

wie weet nog van Leen die de pianiste vroeg om een deuntje en dan met de pet rond in de kroeg hoe zij hem terneer sloeg en naar buiten droeg zij pingelde thuis in professie Rimsky Rachmaninov als ze kwam stappen dronk ze wel uit armoe op de pof van kwieke liefhebbers maar ziek van Korsakov…

Nooit eerder hebben we gesproken over hoe het later gaat, als een van ons – bij voorbeeld dan – de weg in eigen woorden niet meer vindt en het vertrouwde leven, langzaam maar gestaag, vervaagt tot labyrint. Nee, wend je nu niet af! Dit is belangrijk, weet je.…

hoe je weet dat zij het is zij het zoetste smaakt haar aanblik het innerlijk vervult met mateloos geluk nog nooit eerder losgemaakt Gisteren schiep het verlangen naar wat onmogelijk lijkt Morgen is maar een idee het bestaat nu niet plooibaar als water en zacht op zoek naar het laagste punt verdampt, vriest vast aan de hoogste toppen…

Ik zou graag willen weten om nooit meer te vergeten Hoe het komt dat ik hier nu zit vol angst over het bezit van keuzes die ik nog mag maken waarmee ik mensen zal raken Is vrijheid wel een zegen Moet ik hier nou wel naar streven?…

Intussen huist ze al zo lang in mijn hoofd en al zo bijna overal - maar wie ze is een zinloze vraag, je zoekt in je herinneringen naar iets onvoorstelbaars, ik weet het, maar ook zinloze vragen vragen een antwoord eigenlijk is ze nog steeds die jonge vrouw die ik ooit toevallig ergens tegenkwam - maar wie ze is - in mijn hoofd vind ik haar…

vraag me hoe zacht een beeld wel niet kan zijn ooit voelde ik er aan één een bars kijkende koter gemaakt van speksteen geloof me als pure roomboter het smolt en ik smolt mee…

Wat ridders deden doe 'k vandaag - een draak verslaan, molens bevechten, de zee verzwelgen, bergen slechten - krijg ik een antwoord op mijn vraag, de door de jaren meer vertrouwde: heb ik van iets of iemand ooit gehouden? ---------------------------------------- uit: 'Krullen van jezelf', 2001.…

Een mens zit vol met vragen Wat is het nut van ons bestaan? Waar komt alles toch vandaan? Vragen die we met ons meedragen. Waarom moet mij dit overkomen? Vragen over het leven en de dood Vragen over vrede, oorlog en nood We zullen er hier nooit uitkomen.…

Teveel woorden gelaten op het papier dat niet wil. Niets bewaren wil dat woorden verandert en gedachten een verhaal geeft. Of een stilte baart en ontwaakt met woorden die ik drink of verzamel als de muntjes voor een doodgraver die graaft en muntjes vraagt om te begraven wat hij niet meer geloven wil als de dood er niet meer om vraagt.…

wat zou je zeggen, vroeg de tuinman als dit jouw laatste zomer was hij had het wild gewas al lang gesnoeid, geruimd wat zicht ontnam nu wilde ze nog oogsten om door de ingeslapen herfst te gaan om winterwarmte te doorleven met lief en haardvuur, rijp op alle wegen daarna als vogels weer de lente weten het ontwaken van onschuldig leven…

je missen klinkt al ‘s morgens vroeg heb heel de dag nog om wat aan te kloten de weg was slecht wegwijzers waaiden in de wind en wezen ongewis geen bodem meer geen ontbijt met jus kom de dag wel door maar vraag niet hoe (vrij naar d. lohues)…

ben je er al vraag je en die schrijnende me kwijnende pijn van niets en nergens zijn slaat als een zeis in mijn lijf ik knik en verstijf…

het is druilerig vandaag en al druppelt de regen gestaag, de vogels kwetteren lustig door; en het is alsof ik het overleg hoor, al kan ik ze natuurljk niet verstaan, maar het zal wel gaan over de ook voor hen zo prangende huis-tuin-en-keukenvraag: en, wat eten we vandaag?…