Alle inzendingen over vreemden OR vervreemden

Als een die, vreemd'ling in zijn vaderstad, Na jarenlange reizen wederkeert, Aarzelend zoekt, de taal van 't land verleerd, Naar 't ouderhuis het oudbegane pad; En vreest vervreemd wie met hem heeft verkeerd, Of hij geen vriend meer en geen broeder had;- Doch wedervindt zijn heelen weeldeschat, In 't hart der zijnen heerlijk ongedeerd;-…

In slechts één taal verricht de dichter zijn poëzie en kladt vervreemde woorden voor zich uit en spelt verdoemenis met tekens uit den vreemde ***************************** Hoe dicht is de nacht als tonen van weemoed zich buigen over verzoening waar eens het zwaard gespleten persoonlijkheden achterliet in het moeras waar de dood ogenschijnlijk…

Het lijkt allemaal zo vreemd, ideeën en wetten vervreemd van naam, anoniem ongrijpbaar, wie zal weten hoe de ziel er morgen voorstaat, zijn licht gespeend van sterren die opstijgen als het avondrood zijn vleugels openslaat.…

Ik oordeel machtig, hulpeloos, vervreemd, omdat jij in m'n verzen staat.…

Ik zou moeten zwijgen en deze gevoelens voorbij laten varen vervreemd en vervlogen een schip in de nacht terwijl ik in schipbreuk op jou heb gewacht…

Met langzame maar zekere tred raak ik meer en meer vervreemd van 'vrienden' kennissen maar vooral van mijzelf. Het is nu zelfs zo erg dat het mobieltje mijn vingerafdruk niet meer herkent.…

je kijkt wel naar me, maar je ziet niets je luistert wel naar me, maar je hoort niets je raakt me wel aan, maar je voelt niets wanneer zijn wij, zo van elkaar vervreemd, dat het pijn doet?…

Vervreemd van huis en haard het vertrouwde en bekende alles stukgeschoten wonen zij thans in een land van melk en honing waar alles goed is niets tekort lijkt te zijn alleen de cultuur vervreemd hen van het geliefde moederland In hun nieuwe onderkomen leren zij dat wat niet normaal is niet normaal moet worden en dat de nieuwe haring…

wie ben ik verder van verwijderd dichter bij gekomen ik weet niet meer wat je dromen zijn of hoe je bent geweest en van alles om me heen nog altijd vervreemd verontrust en onbewust hoe langer ik blijf zoeken ik weet niet wie ik ben ik voel het…

Reis vrij ter plaatse waar gij vreemde dingen ziet, Maar wacht u, en vervreemd van uwe Schepper niet.…

so I guess that thy art incomplete alike or art thou good a friend and thus believing firm applaud thy must Though poetry is not my thing my roerbak sells, thou art buying…

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…

Loflied op haar Die mij hielp Terug te vinden De oerkern van De persoon die Ik genoemd wordt - Het diepste van Dit menselijk bestaan Waarin het kwetsbaar Mensenkind alles dat Eigen was genadeloos Verloren had - Vervreemd van wie Hij was, wie hij werd En wie hij zijn zou…

als ik oude spullen zie en mijn babyfoto's mijn vader en moeder lijkt de tijd zo vreemd en toch zo dichtbij ik weet: ik ben veranderd toch is de basis al gelegd en heb ik een stille kracht gevonden mijn eenwording nadert tussen gevoel en verstand ik ben kwetsbaar maar toch weet ik ik ben veilig en goed genoeg na deze levensles, na uit…

Zo vervreemdend als het is, zo mooi het zou kunnen zijn. Als ik maar wist hoe ik mezelf zou kunnen zijn.…

Wie is zij die mij ooit zo na was, zachte woorden fluistert zij Ze draagt mij over rotsige heuvels wier toppen mijn vleugels kneusden Wie is zij toch van wie ik in mijn doofheid ben vervreemd In het verlangen haar weer te kennen wil ik luisteren naar haar stille stem…

De nacht heeft ons vergeefs bijeengebracht en vervreemd van wie we waren voor elkaar We wachten op het morgenlicht het klepperen van een ekster wie straks het eerst opstaat de gordijnen openschuift het raam wat verder openmaakt…

De duizend doden Die ik ben gestorven Liggen begraven Ver achter mij In de wereld van Vergetelheid, Alle momenten Die mij van mijzelf Vervreemdden - Aan de einder lang En breed verdwenen - Zijn niet meer, Want in het verleden Is de tijd niet meer…

Vervreemde romantiek, Verkochte antiek, En dan tot bloedens toe, Mij toe te vallen.…

Vreemd.... Kijk mij goed aan wat is er vreemd aan mij mijn zwarte ogen of bruine huid wat is er zo vreemd aan mij? waarom noem je mij vreemd?…

de strandwandeling vandaag schonk meer dan blozende wangen een ontmoeting met een intrigerende man een gesprek dat schijnbaar oppervlakkig begon hij was immers zijn Franse krant kwijt maar hij vertelde me dat ik veel energie bezat "een diepe ziel" noemde hij mij hij zei ook dat ik het geloven in bezat ik keek hem verwonderd aan waarop…

Het is zo vreemd dat juist datgene waarvan ik zoveel had verwacht mij zelden maar voldoening bracht alsof verwachten en verlangen te sterk geweest zijn te gespannen 't is altijd minder dan ik dacht heb ik dan steeds te veel verwacht? Nooit kan ik het volmaakte raken, en nooit de droom ten einde maken....…

de wereld is vreemd ik woon erin de mensheid nog vreemder ik blijf erin…

Nicht Gewusst? Sinds de regeerders schermen met de termen Moraal, normen en waarden, eer, fatsoen, Is waar ze zelf staan duidelijk aan het worden De geest waart rond van Jan Pieterszoon Coen Die moordde met zijn V.O.C.-sche horden Nu zorgt Rita Verdonk voor zuiveringen Door zich met ‘n fanatisme te omgorden Dat verontwaardigd maakt en…

Mevrouw Verdonk blijkt echt een stemmentrekker voor de Partij voor Vrijheid en Democratie het 'duizendt' haar gewoon, is wat ik zie zij zegt: ik ben zo blij en 't voelt zo lekker het recht-door-zee weet zij goed te benutten mag ik er éven langs, Pardon, meneer Mark Rutte…

Dacht je te kennen en jij mij wij samen waren ondubbelzinnig gezegd we doen het weer bij elkaar de sleur onzinnig gezeur apart op een kamer verbaasd turend naar éénzelfde sterrenhemel verwijtende gedachten snel hard als kogels kennen…… we doen het weer!…

Vier opslaande ogen van twee onbekenden ontmoetten elkaar alsof het vanzelf gaat lachen de monden mee wat kan liefde toch simpel zijn en toch veel inhoud hebben vreemde, wat wekte jij een vertrouwen in mij…

Ik had de kans om vreemd te gaan Maar heb het – helaas – niet gedaan De kans was daar Hij lag grijpklaar Híj wilde wel Híj kende ‘t spel Een kale Brit Ik zag het niet Ik sterf van spijt Maar ben hem kwijt Te laat was ik Ik zag het niet…

Langzaam trek ik de deken van mijn benen Jij ademt zwaar en slaapt nog diep Ik weet het nu zo goed als zeker Ik zet mijn voeten op de grond Met moeite wrijf ik alle slaap uit mijn gezicht Met een droge keel loop ik langzaam naar beneden Ik heb geen zin om ook maar iets te eten Elke hap is er één te veel En in een vieze keuken bedenk ik mij…

De eenzame man loopt langs de kille kade op de kade waait het en meeuwen schreeuwen langs de straat staan de gesloten restaurants en hij voelt de eenzaamheid in zijn jas en om hem heen en hij loopt op het water af en springt. Niemand die hem ziet. De stroom neemt hem mee en dan...hij wordt nooit meer gevonden. Dat is gek maar nog gekker…