Alle inzendingen over vuur OR erotiek

....,zeiden wij en wij snoeiden de struiken wij kapten de takken en rooiden de stronk wij sleepten het snoeihout en bouwden een stapel wij vormden een houtberg bevonden hem goed de vuurtoorts ontstoken daar stijgt al een rookpluim hoor toch hoe het knettert de laai voert omhoog Het vuur onderhouden vraagt brandstof en zuurstof zo…

het heilig vuur van zoet riekende liefdeswoorden verwordt tot zwak gloeiende scherp geurende sintels na de vervulling door zwetende lijven remy…

Het vuur is niet te temmen en de vlammenzee niet te remmen. Het vuur laait steeds maar weer op er was een begin maar er is geen stop. De hitte van het vuur is mega en enorm en allesomvattend als een heftige storm. Het vuur is ontstaan uit liefde puur en oprecht, fascinerend, overweldigend en heel echt.…

ik heb het paard in brand gestoken, aanval = verdediging naar de Griek ga ik alleen maar voor de dagschotel Pythagoras kookt, op gas…

Mijn leventje werd wat saai, zelfs zuur Afgelopen week, werd het een laaiend vuur. De spetterende vlammen, knalden in het rond Mijn hartje veert op, is dit wel gezond? Passie, intens geluk, mijn ogen zijn nu wijd open Eindelijk mezelf zijn, zelfzeker in het felle zonlicht lopen.…

zover, daar ga je dan op reis zonder mijn problemen ooit droomden we er van om dat samen te ondernemen Maar jouw geduld is nu op praten heeft totaal geen zin meer woorden hangen in hun strop het is te laat voor een ommekeer Het ga je goed, mijn lieve schat denk aan mij bij volle maan ondanks alles moet je weten dat ik voor jou door het vuur…

Tussen de kerkmuren met glas in lood scheen de zon over ons achter de kerkdeur bevonden zich de beelden en de wierookgeur en dat alles heelde voor mij door jouw aanwezigheid, werd ik ingeleid in een nieuwe tijd tussen de kerkmuren zag ik jouw blik naar mij en laaide in mij het vuur op.…

kracht die mijn leven leidt; meer nog stuurt in de richting van ware Ontgonnen liefde slechts voorzien van nieuwe kans van verdriet ooit aangedaan 'n Liefdes-aria Zangstuk met begeleiding vol passie met massage Jouw kus beweegt na Op mijn tong van die avond heerlijk tussen jouw dijen Stimuleren wij prikkelen, moedigen aan het VUUR…

Ik rook mijn sigaar en zie een rode gloed van vuur. Ik rook aandachtig en besef dat vuur gedachten verteren kan. Sombere gedachten. Pijnlijke herinneringen. Dat vuur verwarmen kan. Vuur inspireert.…

jaar na jaar de vuursteen heeft geen besef van tijd nodig liggend wat oncomfortabel in een rivier steen te zijn toevallige voorbijgangers schaatsend met ijzers is het ijs het enige wat de steen nog scheidende houd om een vonk te creëren…

Terwijl ik dacht dat alle pijn die ik voelde en de moeite die ik nam ik toch niet verder kwam dan die ene straat of steen elke seconde of elk uur proefde ik desondanks het vuur van mijn ziel dat me verder bracht en zorgde dat ik niet bij mijn pijn neerviel.…

Het Godsgeloof is weer in kaart gebracht Een kwart zegt helemaal niet te geloven Een ruime helft ziet vaag iets, ergens boven De rest vertrouwt nog op een God met macht En hoe is nu de visie op de Hel? Heel breed gedragen: die gelooft men wel…

Het vuur stroomt al je hoeft niet te kijken het vuur stroomt al het vuur brandt al je hoeft niet te huilen het vuur brandt al het vuur voelt al jij hoeft niet meer het vuur voelt al het vuur stroomt al kijk maar naar mij het vuur stroomt al kijk maar niet meer weg…

met kleuren tussen sepia en rood kijk ik naar iets wat dicht bij eenzaamheid ligt een auto rijdt de dag in als een nacht beroete bomen heffen de armen ten hemel onscherpe snapshots van een desolate leegte na die verpletterende allesverzengende hitte…

ik waste mijn rode hart wit ik vulde de ruimte met verlangen dat op het ritme van mijn adem diep binnenin me brandde…

Het vuur knettert laait het rook dwarrelt door de lucht Een indringende geur het vuur dempt je humeur gedachten staan stil opgaan in de sferen het vuur stemt je tot mediteren Laat je voelen dat eindigheid er is het vuur dat blijft branden voor altijd geeft warmte daar waar je in kou lijdt een geborgen gevoel bij eenzaamheid…

Hij heeft een heel kort lontje en zijn tenen zijn te lang. Je hebt hem zomaar op de kast, daar zit hij hoog en droog, maar houdt zich aan een strohalm vast. Zij steekt haar neus steeds in de wind, al loopt dat dikwijls in de soep. Dan zit ze met de handen in het haar, waarbij ze zelf haar boontjes dopt. En schrobt dan maar haar eigen stoep…

woorden op schrift te stellen die menigeen niet eens in handen durfde te nemen (tenminste niet in het openbaar) alles omtrent de daad en wat daar zoal bij komt kijken wist hij te vangen in tederheid en toch bleef het opwindend menselijk bijna met alle zwakheden en verlangens kortom hij had de lef poëzie te verrijken met een scheut erotiek…

Uit diepe wateren kruip je over stille gronden aan land waar paarden grazen. Je richt je op, bestijgt en omklemt er één, met je armen en benen, voelt de warmte van zijn hals in je aderen stromen; je spoort aan, ontvouwt je in galop en rijdt naar het heiligdom aan de horizon. Terwijl je daar in de binnenkerk de lagen eeuwenoude pleister…

Ze stapt uit de douche en smeert zich in met creme uit 1 tube. Met scheermesje haar van benen en smal streepje beneden op buik. Glad + zacht loopt ze de slaapkamer in. Kleren over 1 stoel. Ze bekleedt zich. Zwarte body en dito netkousen tot halverwege dij. Ze bekijkt zich in de spiegel en rekt haar lijf, voelt borsten en kijkt over schouder…

Hij komt net op tijd Tergend langzaam trekt zijn broek en trui uit We zien een sportbroekje “O, wat is ie mooi” Onze harten gaan te keer Dat broekje geeft veel te raden “Zit er wel een onderbroek onder?” Zijn benen gespierd en bloedmooi Ontdooien zelfs een klomp ijs met spoed Hij rent van het ene vak Naar het andere De machtigste man…

Pijlsnel zink ik weg in de diepte van mijn geest Als een kind verken ik gebieden waar ik nog niet eerder ben geweest Onaangeboorde bronnen van onbegrensde fantasie Moeilijkheden vervagen en maken plaats voor euforie Ik zie voorbij mijn grenzen helderder dan ooit En reis af naar die horizon maar bereiken zal ik haar nooit…

De warmte in mijn lichaam loopt op als ik aan hem denk vingers traag over mijn lijf spannende gedachten passeren zijn rug spieren sterk strak sensationeel een borstkast breed glimmend met twee mooie harde tepels benen keihard, behaard en mega atletisch zijn gelid stijf hard en uitnodigend ogen die stralend, ondeugend kijken naar mij zodat…

Het vuur verteert de dood en gelukzalig is de dorst die brandt op mijn lippen.…

ik snak naar wit na al die herfst naar sneeuwballengevechten warme chocomelk die ik niet graag drink waarvan de geur mij geheel vervuld de bekerhitte gloeiend in de koude hand wafels en engelen maken in de tuin kent u dat niet? doet u dat nooit? je laat je vallen achterover in de sneeuw voorzichtig zakken mag natuurlijk ook dan doe je de…

Jouw tong tegen de mijne raakte mij... en jouw lichaam op het mijne bewoog mij... maar jouw ogen in de mijne bevredigde mij.....…

Rode wangen van verlangen Mijn borst gaat hevig op en neer Onzeker voor wat komen gaat Maar ik vlei me naast je neer Je handen toveren vonkjes op mijn huid Ik sta volledig onder stroom Je voel me trillen als een blad M`n verlangen wordt steeds meer Ik fluister zachtjes Maak me nu de jouwe Laat ons samen komen Laat ons samen één lichaam…

ik voel mij in de rust van je schoot droom daar tijdloos genieten uitdijend als kringen in de sloot waar ik over schrijf zijn de koesterende blikken en strelende vingers, over mijn vragend lijf ik spreid mijn letters over stille gedachten waan mij even in jouw paradijs wat mag ik meer verwachten op deze herscheppende reis…

Je bent als een rups die ontpopt tussen de lakens. We zijn samen zoveel meer dan we waren, alleen, stervend, zwervend, zinnebeelden zoekend op de poesta's. Later zitten we op een terrasje, drinken zilveren thee, eten cliche's, schrijven geschiedenis op de vierkante centimeter. Opeens zijn we weer onszelf, weer verlegen. Je duikt weg…

Mijn tong trekt een spoor van genot Op satijnen lakens lig jij Bij het schijnsel van de maan Zie ik de contouren van je naakte lichaam ik kruip er zachtjes tegenaan Een huivering, van ons twee de wind streelt mee door het open raam Twee lijven in elkaar verweven dartelen samen op in het ritme van de nacht Vurig verlangen in harten gevangen…