Alle inzendingen over waarnemen OR beelden OR licht

grauw betonnen muren nauwelijks waarneembaar ergens schemerlicht tranende ogen turen. De wereld zo klein geworden te klein voor het gezicht ik wil de sluier doorbreken en kijken naar nieuw licht.…

Ik zie een beeld In de spiegels van mijn gedachten Dat net als licht wordt weerkaatst Het is een echo in mijn hoofd Die mijn gedachte steeds verlicht Ik zie haar in mijn gedachten En haar beeld in dit gedicht...…

Vanavond ga ik weer naar het toneel. Als liefhebber ben ik in staat om uren geconcentreerd naar de acteurs te turen. Het is een zeer opwindend tafereel. Zo kom ik keer op keer aan m'n gerief tegen het lage btw-tarief. --------------------------------------------- Het gerechtshof in Amsterdam heeft bepaald dat peepshows toneelvoorstellingen…

Wat geeft nu het leven zin? En waar ben je het beste in Een ieder wil zich manifesteren Eigenlijk moet je alles uitproberen Alles is een ruim begrip En comadrinken is vet hip Als je het overleeft een goede test Is de beest uithangen, 'n manifest? Ik blaf en iedereen is bang voor mij Ik ben er als de kippen bij Ik tok en kukel en ik kraai…

De ‘influencers’, oftewel BN’ers met zoveel duizend volgers op het web, doen niet meer mee: “De voorzorgen zijn nep!”, roepen klimaat- en pandemie-ontkenners. Ach beste luisteraars, denk nu ‘ns na: Komt influencer van influenza?…

Hij was niet goed genoeg voor het echte werk, dus nu speelt hij enthousiast in de kerk. Met skinny jeans, lang haar en semi-akoestisch gitaar.…

Als jaloezie zichtbaar wordt ’t lontje duidelijk waarneembaar te kort is de tijd aangebroken dat hetgeen eraan schort, wordt opgelost.…

Zeldzame waarneming. Turdus rarissimus. Vogelaars, snelt naar De vondst van de eeuw! Lazer toch op met die Ornithologenkliek. Ik ben een huismus Of hoogstens een spreeuw.…

Die ogen zullen vertrouwen horen zullen naar klanken luisteren ze zullen geluiden waarnemen en doen zwervers niet meer ontheemd vervreemden.…

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

Beeld voor beeld, beeld voor straks. De schaduw bepaalt de afstand. Maar wat ik zie is de nacht. De maan beschijnt de lantaarnpaal. Donker gekleurd in een flits. De droom haalt het niet nog eenmaal. Mijn stappen verbeelden rakelings. Tot de schaduw van jouw licht. Duister verlaat jij mij blindelings. Beeld voor beeld in de nacht.…

Een vrolijke god, genaamd Bacchus Orakelde in amfibrachus: "De mens loopt te mokken En noemt dat betrokken Mijn raad: drink in godsnaam, en lach eens"…

Vandaag heb ik de dag teruggelezen in een wanorde van een steeds weer terugkomend iets al zijnde hangen de trossen aan lome witbeige wolken waarvan het geluid mij de dagdromen steelt en ergens iemand een piano probeert te stemmen met klanken van het valste gejank dat ik nog nimmer had gehoord…

van de goede wil promoveert de degenmeester tot zwaardenmaker tengevolge van de voortvarendheid van de zin des levens al het zuivere is een puur platonische begrip zonder de metselwerken die als kantelen kunnen worden beschouwd zelfs als ik me ridder is het harnas waarin ik schuil slechts mijn eigen huid en zijn de voegen in mijn waarneming…

soms sluit ik mijn ogen om te zien met onvergankelijke blik de pieken en dalen lossen op, het beeldkader wordt platter en de verten komen nabij ik stem af op mijn geluid om te verdwalen in tonaliteit te dolen tussen verbergen en onthullen langs de randen van het zicht waar besta je eigenlijk?…

Op zomaar een dag waarop je hart van papier is, komt de tijd je tegemoet als een blanco pagina. Op een verloren dag delen onze bekende personages hetzelfde nu, maar voltrekken onze verhalen zich niet synchroon. Op een goede dag onzichtbaar voor de waarnemer komt onverwacht het ruimtelijke ogenblik helder als de schreeuw van een meeuw…

Plotseling verschijnt ze, uit het onverwachte niets, maar nu al waakt ze, zonder dat te weten, over mijn onbewaakte fiets.…

Leven en dood ziekte en lijden hebben hun plaats binnen de periodiciteit zoveel wat we ervaren heeft twee polen zoals dag en nacht donker en licht hitte en kou zo raakt eb de vloed ook nooit kwijt we kunnen het eenvoudigweg niet verklaren het ligt verscholen in wat wij steeds waarnemen als het keren van het tij…

Lampen, de lichtheid van het bestaan Licht over de gehele wereld Hoeveel jaren korter zal de aarde leven Doordat overal die lampen branden Op straten, in winkels, in de cafés, de bordelen. Zien zonder te kijken, meer licht, minder waarnemen Niet meer voelen, geen geur Al die computers Geen gevoel, wel "contact" Geen aanraking.…

in hogere krachten brengen onze woorden geluk het oog begint te lezen liefde ontluikt door waarneming werkelijkheid in verdieping in waarachtige zaligheid…

Het gele licht van Jan van Goyen straalt laag over de duinen, van de opstanding der doden tot de aanvaring der tijden. De bast van kale zilverberken glinstert als met goud beslagen en de namen op de zerken wordt weer adem ingeblazen. Van een ruit spat fel de zon die in de wolken zakt.…

een spiegel met een luikje voor open en dicht donker en licht een beeld met een inkijk doorzichtig, apart voor dichtbij en veraf de spiegel geeft beeld, maar achter het luik schuilt een wereld vol dromen…

't Is een onwederlegbre waarheid. - T.J. Kerkhoven. Een onwederlegbre waarheid Is het, dat bij middag klaarheid, De avond zelden duister spreidt; Daarentegen biedt het duister Ons zeer zelden zonneluister; Dit is zelfs een duidelijkheid. Zo kan men, op de dag van…

Nieuwe woningen, bont geschilderd _ als plaatjes uit een kinderboek. Op regenkringen -in eigen veren schuilend- drijft de fuut traag voort. Zuiver glanst de sneeuw langs de sloot, waarin het ijs grauw en week verzinkt. In het avondgrauw staan bomen zwart en puntig als kruidnagelen. Hete vulkaanrook daalt langzaam, hortend, strijkt…

in jou zon voel ik je warmte, in jou schaduw zie ik je silhouet, in jou wind hoor ik je gefluister, in jou regen ruik ik je hemeldauw, in jou kou proef ik je lippen, héél dichtbij!…

Ogen die ingespannen Kijken en toch Niets zien - Gespitste oren Klaar om 't Geringste geluid Te ontvangen Terwijl er toch Niets binnenkomt - Buiten alles Sta ik, Zonder te weten Wie ik ben, Wie ik was, En wie ik Geworden ben, Zonder dat ik Mijzelf ooit Gekend heb…

en wanneer de mensen denken dat het een andere dag is morgen in blauwgroene wateren volgt deze stem die alleen bij de bomen is zo zie je een vrouw waar het zout uit je keel stroomt en jij niet mag lopen met een walvis onder haar buik en in zijn maag de rest van de wereld een kei verwijderd roept een meeuw dan wilgentakje aan…

Kijk. Kijk dan. Roerloos ben ik nu, als in een goed gedicht van iemand anders. Te grabbel gooit zich niet de looppas, nee, een daad is niet langer volzang vijftig de bevestiging. Als ding houd ik mijn mond en nagel alle grond gelijk. Ik ben er niet en kijk. --------------------------------------- Uit: 'Deus Ex Machina', jrg 11…

genomen heeft en het huis binnenkort weg zal drijven Een mens moet nu eenmaal andere standpunten innemen om iets te weten te komen en in de wereld te blijven leven, niet in schijn, decor- stukken van de eigen fantasie leeg, tenzij acteurs ze bevolken van wie je na een tijd niet meer weet of ze kennissen van je zijn maar de eigen beelden…

Wat heb ik Gesnakt naar Nachten zonder dromen, Droomwereld die mijn Dagelijks bestaan Met wurgende regelmaat Op zijn kop zet, Met het juiste stofje Is het eindelijk gelukt - In een soort van overkill, Ook mijn dagen zijn Nu zonder dromen, Niets te verlangen, Geen wensen, zacht en stil…