Alle inzendingen over warmte OR utopie

Haar vleugel gescheurd Door etterende wonden Die van binnenuit Hun weg naar haar fysiek toe vonden Oneindige duikeling Van utopie naar een hol leven Ze koos voor haar hart Waardoor ze uit de hemel werd verdreven De moeilijkste weg Naar het grootste geluk De kans veel groter Dat alles mislukt Vertrouwend op het lot En een toekomst…

Er was geen rust voor mij Niet voor mij Niet in dit leven Geen genieten van Ontspannen zijn Dat is een utopie En niet gegeven Er was geen rust in mij Niet in mijn lijf En in mijn leden Altijd doorgaan en op zoek Verder weg en immer meer Nooit eens blij Of echt tevreden Nu is er rust om mij Ze is gekomen In mijn hart En in mijn hoofd…

Ik ben nu in m'n eigen utopie en ben je dankbaar, lieve ouders, die gedreven mij het leven prettig maakten. Ik kon je met een glimlach vaak verblijden, al moest ik soms ook vechten voor m'n leven. Wat is me toch een fijn geschenk gegeven: 't is heerlijk, dat ik niet meer hoef te strijden. Geen treurmuziek: vakantie heb ik hier!…

het onvolmaakte in een spiraal van streven Ooit greep hij zich vast aan de filosofie van de tijd Zijn wens bleek een contrast De eerste keer was fataal een poging tot permissie een toekomstideaal De tweede keer was een onthaal een dilemma zonder grenzen verdwenen moraal Nooit gaf zijn illusie vrede het bleef slechts een utopie…

De wereld wordt wellicht een utopie. Er kunnen vele positieve zaken gevolg zijn van een wereldpandemie.…

tussen droom en daad... (W.Elsschot) er wordt heel wat geschreven in en dichtersleven... doch met zestig dacht ik stellig 't mooiste moet nog komen maar zoals ik ooit eens schreef; 'de dichter is een dromer'…

je hebt geboekt maar niets klopt alles is verzinsel de gedroomde bestemming een gefingeerd landschap het fraaie uitzicht is een blinde muur en 't ultieme gedicht wartaal... zo blijkt het bestaan weer eens een leugen maar je moet er wel in blijven geloven als je leven je lief is Lejo van Kuijeren…

Ik kleurde de kust in mijn droom in pastelteinten. Ouderwetse gevels en zelfs moderne Zag ik in een kleurenpalet welke mij rust bracht. Met het zachte blauw, rood en geel Herkleurde ik alles wat door anderen Fel gekleurd en boos bedacht was. Harde schaduwen, zelfs in onnodig zwart, Maakten plaats voor licht en schaduwrijk Zacht grijs in…

waar zijn de parolen waar ik niet bij kan komen door een stremming liggen zij verscholen achter een ontastbare muur die zorgt voor struikeling of moet ik zoeken binnen een duistere stagnatie van een luchtkasteel? achter iets vaags waar zo’n gebied sprankelt en van alles toezegt ik bereik geen beloofd land komt het misschien omdat…

Adembenemend drijft de plankwolk over land het gedonder duidt wat door een flits illustreert dat verleiding versplintert.…

Als ik op sommige momenten moeite had met het leven, kon ik niet meer zien wat U mij al had gegeven.…

verwachtingen kun je ze realiseren weet je wie je bent of is het kennis vergaard van de ander ben je bang om te kijken naar je eigen hartsverlangen zijn het dromen van je eigen utopie zijn het wensen van nabije realiteit verwachtingen staan voor hoop en desillusie komen na geleden verdriet en kapot geluk geef elke verwachting…

en volle wolken mijn bestaan dreigen te overvallen; de dagen zijn de psalmen uit een onware bijbel trots is als water zonder zichtbaarheid ergens waakt de rust en stilt mijn honger naar driftige lusten het leven raakt het vuur en omhelst het gevoel in een diffuus ogend licht gelaten zegent het gemoed het gedonder, blijdschap is een utopie…

Straten beneveld met gelaten gezichten. Aan weerszij grauwe muren, een schemering Hangt boven de stad en gestaag verstrijken De uren. Een stilte heerst alom en mensen lijken Als dingen doofstom. Hun zintuigen zijn verdoofd en gedachten Slokken hen op. Het beloofde land is een illusie voor Iedereen... Terwijl hun sporen vervagen tussen…

meer willen Die in ons systeem Oplopen tegen een te harde strijd En over gaan tot een Vroegtijdig afscheid Zijn het niet de wonderschonen De meest integere En de meest romantische Onder ons Die het afleggen tegen De hypocrisie Daar door heen zien En beseffen Dat het niet anders kan Dat we hierin leven En dat verandering ten goede Een utopie…

Een warme klaterende straal valt en plaagt je stout en heel opeens de schrik van warmte maakt je koud Je huid trekt even samen Je zoekt mijn natte lijf Ik voel je warme kippenvel Wil dat je bij me blijft De dag nog niet begonnen zolang we hier nog staan Jij altijd in mijn armen We hoeven niet te gaan Plotseling de wekker die nog…

Zo ver weg ben jij, en toch voel ik jouw warmte zo ontzettend dichtbij.…

Ik vind mijn glimlach in de warmte van jouw ogen. Ze schrijven teder mijn tranen in het zand. Ik verberg mij veilig in de warmte van jouw schoot en verzegel jouw woorden, geboren uit hoop, in de warmte van mijn handen.…

Je schaduw is nog bij me zo kort voelt jouw vertrek We nemen teder afscheid ik kus je in je nek Ik zwaai je uit en mis je terwijl ik je nog zie Nog nooit had ik met iemand zo een sterke chemie Ik douche en ga naar bedje voel me nog niet echt moe Naast me voel ik dan jouw warmte en doe dromend mijn oogjes toe…

De zomer op zijn hoogtepunt de warmte eveneens de hitte bijna niet te harden maar ineens: is daar een verkoelende bui!…

de lente wil spreiden ze wil naar ons toe maar rinkelend door de bocht komt de winter nog met kwade blikken hoopvol dacht ze te komen maar sneeuw sluipt nog naar binnen het verlangen naar warmte onzichtbaar nog even stilgezet nog niet opgewassen voorjaar nog in de verte gestald in dromen nog ongeboren…

Ik denk aan jou En aan geen ander Dat maakt gelukkig Voelt heel fijn Aan jou en mij En dingen samen Onze momenten Groot en klein Ik denk aan jou In mooie kleuren In zacht pastel En hemelsblauw Ik herken je zelfs In frisse geuren In alles zit Wel iets van jou Ik denk aan jou Gelijk geen ander Ieder moment Telkens…

Zachtjes fluister ik jouw naam. Mijn handen tasten in het duister op zoek naar een paar sterke armen, waarin ik geborgen ben en mij kan verwarmen.…

Geurige appelthee, een snorrende Belgische poes aan haar voeten, het zonnetje erbij: genot voor twee! Poes, je bent een snoes Je maakt haar blij Wat zou ze zonder jou moeten.…

Tijdens de hittegolf die net geen hittegolf was, waren de gemoederen dermate verhit dat de zon dacht, ik stop met schijnen laat het gaan regenen, het is toch nooit goed. Toen de aarde verzadigd was, de riolen eveneens verscheen op alle straten een enorme plas, we gingen er dwars doorheen. De zon te heet, de regen te nat, de hagelstenen…

mijn woorden bouw ik in jouw nest rusten in zachtaardige warmte van de laatste zomerwinden daar laat ik mijn hart vrij voelen en waar je vervolgens iets van kunt vinden dat er nu niet meer toe doet, genegenheid is immers weer in beweging gezet een liefdesbriesje, dat waait door je blonde haren erkenning van het onmogelijke waar het…

blikken als fluweel draag je waaruit je tovert en lacht heupen draaien en dansen in lijnen van begeerte je adem laat sporen na in heuvels van warmte je mond spreekt spraakwater in zilver jouw gedachten draaien als een geluksgevoelen als een ware dans om mijn gedaante…

hier in de lage landen laten we de kaarsen branden zetten we alle deuren open worden we overgoten met warmte van kachel tot brandend verlangen open tot we van de kou gaan verlangen naar vuur elk uur samen amen…

Dwalend langs nu ongekende stranden Besef ik niet dat ik hier reeds was Ziet niet de schoonheid van het heden Slechts de somberheid in al zijn vormen Dan is het daar en het verlicht mij De warmte van de dageraad Verheugd laaf ik mij…

Soms, maar alleen wanneer hij aan zijn dagelijkse plichten voldaan had en niks meer hoefde hoor, verder als hij de tijd had weet je dan liet hij zich wel eens verleiden door simpelheid Dan droomde hij dat eigenlijk maar weinig er toe doet terwijl je altijd anders hoort de mensen zag hij dan bijvoorbeeld ook als wezens op zoek naar warmte…