Alle inzendingen over water OR natuur OR dood

Als de zon schijnt over mijn mooie hei Komen gedachten in mij en verdwaal ik in stilte en rust Geniet van het een zijn met de natuur Vergeet ik elk uur en hoop dat ik niet verdwaal of de weg kwijt raak Maar kom altijd op het juiste pad…

kristallen transformeren op bevroren water… zonnestralen weerkaatsen licht op een klein wonderlijk theater fruitig geel en groen laten zich vooral gelden… gekleurde nevel zweeft verder boven uitgestrekte velden een moment van schoonheid die weldra zal wegkwijnen… wanneer de zon straks weer volop gaat… schijnen!…

wat donkere wolken drijven samen de hemel wordt plots hel verlicht gekraak, gedruis … een bliksemschicht een foto waard, die luchtopname. in mum van tijd, wat tellen later als hemelsluizen opengaan verlangen akkers drooggestaan... naar bakken vol met regenwater. de regen daalt nu heftig neder het levensvocht voor vele dingen laat dier…

Ik heb zoveel asfalt gezien Zoveel wegen Zoveel snelheid Zoveel ondoordringbare stenen Ik heb met zachte handen in de verbeelding het landschap uitgedacht Alles was vloeibaar Meerduidig Alleen maar stroming van een rivier naar zee Kijk hoe de kleuren zich vermengen met lucht en water Hoe de horizon verdwijnt Niets is hetzelfde…

Echo van stille schaduw van de zomerdag nu in de luwte jouw stem weer herinnert aan de heimwee van jaren in de wildernis toen ik je zag, schaars gekleed in lendendoek bij de boom, die treurde aan de waterkant waar de dode vis lag vol met vliegenlarven probeer ik in dit schrijven niets te weerleggen omdat ik een zwaan zie landen op het water…

Kinderen wachten eenzaam tussen wier en stenen door ziedende hemelvrachten puin en water rusten dode knuffels aan hun schenen waar de levenden halsstarrig beschutting zoeken en moeders radeloos naar geliefden die zijn verdwenen en geteld het naakte licht slaat dreunend om zich heen.…

Wie bij het water staat, stroomt in gedachten terug, vindt via natuurlijke boch- ten de oorsprong van waar hij leven mocht met de kracht van de bron en de bladzachte streling van een lisdodde op z'n tocht; wie bij het water staat, stroomt in gedachten.…

dood ben je natuurlijk niet want we zijn je niet vergeten maar toch dat lichaam die sterke stem die luide lach die warme handen dat wordt hier toch maar stil…

Zonder water is er geen leven Zonder water gaan we dood Zonder water sterven planten Zonder water word je niet groot... Daarom kunnen wij niet leven op een andere planeet Daarom kunnen wij op Aarde leven Zonder water kunnen wij niet leven daarom leven wij op deze planeet...…

juist bij dood tij bruist het water van leven…

een vis is een vis in het water en als ze niet in het water zou zijn ging ze dood is de algemene opvatting maar wie weet wat een vis doormaakt als ze even op de kant springt dus precies dat moment en dan weer terug in het water daar begon het al…

Mag ik wat water hebben, wat water uit de kraan? "natúúrlijk" zeg ik, "een glaasje vol...?" Ineens zie ik die traan... Ik vul het glas nu vol met water en zet het voor haar neer "wat is er met je?" vraag ik haar... "t'Is zulk mooi zomerweer?…

refreinen zijn de gebedssnoeren der natuur geworden tot ook zij breken en water wordt vergeten…

het is niet anders dan het navolgen van een boom die het kleuren van zijn bladeren zo op eigenwijze beleeft al even natuurlijk als mijn dood die jij in een lente overleeft…

nu rustig blij te bloeien In de stille morgenstond Geworteld in de zwarte grond Mag er in al z'n schoonheid zijn In de stille morgenstond Dansend in de zonneschijn - Zie de lelie op het water...…

mijn gedachten meevoeren In de schittering van de warme zonnestralen Heerlijk genietend in het kabbelend water Zo laat zich in mij deze natuur vertalen...…

Vroeg op de dijk en het water nog hoog Breekt de grijze lucht boven de kwelder Geduld nog, dan vallen de platen droog De zon lichtstippelt, het wordt snel helder Gaatjes van vogels in natte plekken Schapewolken boven en op de dijk De ganzen strekken hun slanke nekken Gras en water, aarde, basalt en slijk Verder en verder strekt het land zich…

uit schrale handen spuiten geen fonteinen zij koesteren het vloeibaar goud voor zinderende woestijnen irrigeren in het stille ochtenduur de diamanten dauw die door kou tot koele druppels condenseert zij zijn watergeesten die nog wat nevelen in de vruchtbaarste seconden van iedere eindeloze zonnedag witte flarden zweven al oplossend…

Ik guts en giet het roestig water over mijn stekjes en mijn weideland vang regen op in een ton voor later en meng mijn klei met schelpenzand.…

Ik ben een druppel op weg naar de oceaan, langs bochtige beekjes vervolg ik mijn bestaan vloei langs rivieren vervolg mijn weg eindpunt van het leven waar verdamping mij doet overstijgen word ik gevangen in een wolk overzie de beekjes, rivieren tot oceanen in hunkering van mijn aardse leven…

De stilte breekt in fragmenten van het bestaan gedragen in tijd van golven die eindeloos beuken op de witte rotsen die boven alles uit pieken robuust en ruw eeuwen gedragen geschuurde jaren meegaand in donkere diepten spelonken waar vissen hun territorium beschermen koralen hun zaad tegen…

in dit verzonken moment in dit natuurlijk uur…

Dwingt sterk gekwetst de zilverreiger, jouw natuur in vrijheid achter zich.. laat prachtige veren bloedend gaan.…

Als een vrije kunstenaar in wateren mogen leven, proberen te ontsnappen. Vissen hoor ik stil fluisteren, zie ze kijken en begrijpen. Het waterrijke gebied leeft, spreekt in wilde vrijheidstaal, land van wilde wateren geeft een combinatie van verhalen, leeft aparte mogelijkheden.…

wolkengezichten drijven starend bovenlangs spiegelend water…

massief basalt breekt stukslaand het woeste water rotsvast de branding…

een aalscholver slaat zich iets te zwaar beladen traag het water uit…

vetgele knoppen breken gesteeld tussen blad de waterspiegel…

schrijvertjes krassen onleesbaar maar watervlug over de spiegel…

Door water werd hij betoverd door wetering sloot en plas Met golven rimpelingen was hij in z'n sas In verten zeilen een schip of boot?…