Alle inzendingen over weggaan...

Dan wil je schreeuwen naar God waarom is dit leven nu mijn lot laat alstublieft die pijnen weggaan wat heb ik U toch misdaan. Plots verschijnt er hemelhoog over het land een regenboog. God openbaart zich zo aan mij, Hij is mij nu elk moment nabij. Nooit wil ik meer bij Hem vandaan elke minuut wil ik met Hem gaan.…

hij patste wat rond hyper door testosteron een lijf getekend door winst en zware verliezen stoeide met gewichten die wij nooit konden liften uitte wat klanken die dumbells spontaan deden dansen getergd liep hij langs op zoek maar een prooi mij keek hij niet aan zag ons op zeker niet staan ik zwaaide bij weggaan hij lachte en wilde…

Je hebt nu alles wat je wil een mooi ingericht huis Jouw auto staat voor je deur maar voor mij ben je niet thuis Je hebt nu alles wat je wil met liefde voor je gedaan Regelen verven geldverstrekker en daarna kon ik weggaan Je hebt nu alles wat je wil en ik ben nu opeens teveel Kijk om je heen ..kom me tegen van alles ben ik een deel…

Moet je weggaan? Maar hoe ga je weg bij iemand om wie je geeft? Je voelt de weerhaken van je liefde snijden in je geluk Je voelt de pijn van de schaafwonden de pijn onder het bloed van je partner Wat kun je doen om het beter te maken als het niet meer past wat je elkaar te geven hebt?…

- geen weggaan. Nacht. Een hand dwaalt naar haar dijen. Slaapt ze niet? Wil ze vrijen? Morgen aan het huis gaan werken. Maar iedere spijker die hij op de kop gaat slaan, zal het merken - zo woest. Uit twijfel groeit een huis. In twijfel raakt ie vastgeroest.…

Droom jij ook met jouw ogen open vergezeld door de volle maan zie jij mij dan ook overal lopen wetende dat ik nooit zal weggaan?…

op het bereik waarvan ik mij in verdichtsels hulde, al voedsel verzamelend onder maar een voorwendsel: weggaan, uit mijn as treden, uitruimen de urn. of zo: vochten uit mijn slijm tredend, zwemen verspelend. maar zo, dat dit mij lokte als een voeder of oxigenium.…

Maar, ach, wat zal dat toch: als menig patiënt een vergiftigd bestaan verder mag weggaan.…

merkwaardig, niets ontwaakt per dozijn, ongestreken, onbevlekt vormeloos tot zinnenbeeldend als bescheiden naakt blauwe regen, fontanellen, ondenken weggaan, zonder voorbijgaan door vrieskou in lopend vuur van, opnieuw, regenachtige aard nachtwilgen hangen, bedekken het hart van het ijskonijn tot weer een ochtend zal rekken overspoeld…

Ja ik neem je mee Naar waar het zoet en puur is Ik wil niet zonder je weggaan Ja ik neem je mee Wees maar niet bang Ik droog je tranen En zal je lach weer doen klinken Ja ik neem je mee Mijn liefste schat Ik wil met jou naar het onbekende Ver weg naar heerlijke oorden Waar ik mijn liefde aan jou wil geven Wees maar niet bang Ik neem je…

Vertel me nog een keer dat verhaaltje van Repelsteeltje of dat andere sprookje dat beter eindigde ga nog eens neuriënd aan de was staan of geef me straf omdat ik in het water viel zing van here zegen lof en prei laat me uit de kamer weggaan omdat sinterklaas je nog wat te zeggen heeft roep me vóór het eten wees nog één keer m'n moeder dan zal…

Als het ooit weer vriezen gaat de vaarten stijf bevroren de ramen met ijsbloemen bedekt jouw ogen die naar buiten kijken De tuin gelijkt een woestenij de bomen kaal tot op het bot op hun bast onze handen gelegd voel het kloppen van hun sap Zullen we blijven voor de maan of weggaan met de sterren Wil je niet meer het licht delen van een…

Het weggaan gebeurt voortdurend, ook wanneer ik rustiger ben. Wat er rest is dan een afdruk; een vereenzaamd en veroordeeld woord, vochtig, zoals dit gedicht dat ik naar de leegte schreeuw, nog machtelozer dan de cirkel, de dagen rond. Ik jaag de dode bladeren in de kamer. Hierbinnen woont de nacht. Zonder maan.…

Emoties dansen ongeleid pirouetten in mijn maag, terwijl haar tranen gestaag eindelijk samenvloeien met die van mij Liever dacht ik aan vrijheid Losbreken, zwerven en dwalen op de goede weg, een avontuurlijke weg Een veilige weg Mijn weg, al was hij doodlopend Alles liever dan die ene verpletterende alles vermorzelende weg van weggaan…

We hebben geluk gehad, o wat hebben we - Laten we straks andere steden verkennen, door nieuwe straten met muzikanten en slapers op banken slenteren, wennen aan weggaan.…

wanneer het oude niet meer is en het nieuwe nog niet bestaat groeit de chaos turbulent zoals de wind zich het sterkst toont in de ring van het oog van de orkaan de Dood getooid met hoed kantelt in de tollende wind weggaan is een beetje sterven in ieder uur en op elke plek verlies je iets van jezelf rites de passage de uitgebluste…

Kom binnen, ik kus jouw ogen Ik zal je alles laten zien Neem de tijd, kom zo vaak je wilt en verzadigd zul je weggaan Neem een bad in al mijn kleuren – zacht als poederkwasten strelen ze jouw blik Ik omarm jouw aandacht met het goud van de geschiedenis Hier is alles eeuwig jong Onvoorwaardelijk plooi ik me naar jouw behoeften Ik…

Er is hoop op genezing, maar ik heb nog niemand zien weggaan, of hij kwam weer terug. Dagen dat ik op weg naar mijn eigen kamer verdwaal wisselen zich met dagen waarop ik de wereld doorschouw als een kristal. Soms word ik krijsend wakker. Soms word ik afgevoerd en verdoofd, soms vastgebonden.…

wachten zoals mijn morgenstonden steeds later komen en het kussen als boekhouder van dromen herkent hij jou, je geur, huid en haar wanneer je ligt, verdwaald, troost hij jou zoals mij met liefdesdraad geborduurde woorden als het geheim van de muziek of ouderschap getuigenis van innerlijke wereld en bestaan tussen de ontmoetingen en weggaan…

Het kan geen kwaad die moeder voor te stellen Om bij het weggaan eerst tot tien te tellen.…

Laat in het najaar tot stilstand gekomen is het nog niet te laat het gegeven bos dat uit bomen bestaat de gelezen steil oplopende akker daarachter die de verte opheft uitstappend loopt het verhaal vast in een komma: windschaduw, sela, wit regel tussen aankomst en weggaan de betrapte brief op het pad een pad tussen bladeren, echo noch…

Mannen blijven jongens, bange jongens Met een vragend gezicht pak je hen bij hun dikke vinger Die is gauw geknakt Maar soms gaan ze teveel op in hun spel Dan slapen ze slecht en schrikken ze wakker uit de dromen waarin ze oefenen wat ze van plan zijn Overdag kan er geen lachje af Ze zijn druk of afwezig en bij het weggaan roepen ze dat…

gevormd in de discussie Liefde was er niet, was de conclusie Toch koester ik gevoelens voor je Gevoelens die ik je maar niet zal prijsgeven Vrienden hebben deze gevoelens niet Maar ik kan niet met deze gevoelens en jou samenleven Rest mij maar één ding te doen Als je het zou willen toestaan Op je wang een afscheidszoen En langzaam zal ik weggaan…

de ochtend geurde naar gevallen regen ik had het achterraam wijd open staan en koesterde mij even in de waan dat zelfs de merels om mijn weggaan zwegen de woning was mij jaren zeer genegen ze bood mij warmte en bescherming aan nu heeft zij zich gekwetst van mij ontdaan het stroomde mij vanuit de kamers tegen ik sluit het raam voor nieuwe…

zocht, dat loste op onmerkbaar aan de randen ik zoek iets nieuws verlies wat ik gevonden heb zet dingen op een rij wat meer moeite kost alsof de scherpte van de ogen zich verdoft ook helder water versluiert licht niet om te zeggen dat ik dit of dat heb nagelaten maar om te vergeten ik diegene ben al duizenden malen bedacht het weggaan…

Eindelijk na jaren van verdriet en pijn Niet kunnen weggaan bij die ene En nooit eens echt gelukkig zijn Maar duizend tranen wenen Kwam jij mijn lieve schat En leerde mij wat liefde is Slechts heel kort kwam je op mijn pad Nu ben je weg, het voelt als groot gemis Ik was bang, durfde me niet te geven Kon niet geloven dat iemand zoals jij…

ik zie je staan met in je hand de lijnen acht en negen borsten recht vooruit je neemt tram zeven je wisselpassen raken naturel mijn ritme om problemen snel en ongezien voorbij te lopen ik droom mijn weggaan als je komt jouw denken weeft ons samen tot vegeteren in geborgenheid we lopen ieder op een eigen pad ik pak mijn zonnebad…

Mijn moeder en ik waren In de dierentuin Bij de vlindertuin Onze ogen op vlindertjes gericht Want de ene bewoog niet meer het vriendje van de vlinder probeerde hem te redden Of riep heel hard je mag niet weggaan Ik heb je nodig voor de toekomst Help!…

Canadese ganzen langzaam grazen en winnen van het trage vee om dit lieve laagland om de schoonheid en de troost om de hoge hemel blauw naast witte wolken om nooit vreemde handen aan dit kwetsbare om de angst van de deal met de dood bid ik, zal ik bidden aan de Dombrug over de Zwarte Nete de helende rust van de groene vallei wordt weggaan…

Voor Gerrit Kouwenaar Tussen aankomen en weggaan tussen spreken en zwijgen op plaatsen waar je uit de auto kunt om je benen te strekken in boomgaarden en in kamers waar je ziet dat de dingen voorbijgaan nu ze zich in je hoofd komen nestelen nu het denken nergens toe hoeft te leiden terwijl het licht verwijlt in je omgeving en de bomen…