Alle inzendingen over welbespraakt OR buik OR taal

's Middags naar middag en 's nachts naar de nacht ruiken -- en altijd naar jou.…

De slaapkamer ruikt naar parfum en kruit ik waad door de kleuren van mijn kleren half op hun hangers Je bent weg, op de grond lig je dwingend met al je liefde op een foto van jouw armen om mij heen Jij, de koning, jij wilde mij koninginnig, geen ontembare krabbekat Ik heb alles weer netjes mijn garderobe ingeruimd en de andere kast…

Moeilijk wordt het pas wanneer je een idee hebt gekregen van wat liefde is: gemankeerd en getekend waar wonden geheeld maar niet verdwenen zijn de geleden schade, de boeien de schillen en de schilden die onderhuids verwoesten wat van geen opgeven weet op dorre bodems ontkiemt en van niets kan leven Je ziet haar in de ogen je…

Ze keurt de mannen, knoopt de knoopjes van haar jurk – open en weer dicht.…

Met grote ogen kijken naar al de mannen – mijn tepels terug.…

Zacht kneed jij liefde in mijn huid, je boetseert mij – goddelijk zo mooi.…

Jij kunt zo hard zijn, maar dan kus en streel ik jou – zacht als een baby.…

laat mij in haar spiegel Venus zien: zonder kleren parels of goud sta ik daar mijzelf te imponeren .....Dat is liefde, onvervalste .....liefde van binnen, schat .....Iedere vrouw die hier komt .....zou willen dat zij die had .....Nu is de tijd rijp .....omdat jij het bent .....dus pluk vandaag de dag .....voor een happy end .…

Regen tintelt op het meer speldenprikken in mijn vel ik denk jou een tel onder het gladde water weer terug Hoe snel en ver ook het stromen onder het zand liggen de stenen nog zwaar en zichtbaar zonder zelfbedrog Verzonken herinneringen komen terug Ik mis jou, onze liefde gaf zich aan rivieren mee en deelde zich in de zee ooit regent…

Stoppelveld kafjes in de lucht droge zomergeuren populieren langs de wetering onze hooiberg op het eind daarbinnen uit het zicht ons hol getrokken en geduwd in het lange gele gras ik droom er met jou bloot te liggen als pasgeboren dieren dat is alles er hoeft niets meer we kunnen doodgaan dat is ons geheim mama begrijpt het…

Halverwege kwebbel kwebbel ik plagerig om je klein te krijgen en dan opnieuw je groot te likken en het genot uit te smeren, gemengd met het avondlicht de wieken aan het plafond de lange gordijnen, het geel van de muren en de twee dikke fauteuils van groenbruine aarde Er zweeft een warme zucht over ons zweet van bevrediging en dan…

Toen jij mijn naam schreef in het zand schreef ik jouw naam -- er blij overheen.…

Kom je, ik wil vandaag weer naar je kijken met je lachen en naar je luisteren Kom, loop rond in mijn huis, laat me naar je kijken, de stap opzij de spanning van jouw billen en jouw lippen die me zullen kussen jouw handen die alles mogen doen waarnaar ik verlang Ik zal je niet overvragen je hoeft je niet te binden niet voor langer…

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

Jij zo welbespraakt, zo geliefd Jij zo blij met de kleine dingen in het leven Jij die alles aan anderen zou geven Jij die in onze harten staat gegrift Wij die zoveel van je houden Wij die eigenlijk niet kunnen zonder Wij die nog hopen op een wonder Wij die je nooit vergeten zouden Ons, wordt nooit meer zoals toen Ik moest je achterlaten…

Volledig naakt zal ik welbespraakt mijn gedichten tonen om de dagelijkse goden te onttronen. Naakt en bloot haal ik mensen uit de goot. Elk gedicht draagt een licht dat mensen in nood hoop biedt... als élk lied.…

Gedreven en bevlogen Welbespraakt, nog ongerept Met vele snelwegen aangelegd Waar passie in overvloed Enkel soms de rem wordt opgelegd Tot daar al dat bloed Wollige mist en stromende regen Als een hert die in je koplamp kijkt Waar grenzen om de hoek liggen En met de accu halfleeg De omweg pas begint Oh Dit mooie brein van mij…

Mijn vader was ook niet zo oud en niet welbespraakt genoeg om met woorden te spreken. Hij sloeg de ziekte uit mijn mond. Ik weet nog waar en hoe en hard. Voor de verandering werd er nog wat spanning bijgeschreven op de harde schijf die bij poëten voor ziel doorgaat. Ik hoor dat woord voel de klap. Het is meer dan een ziekte.…

De stilte valt niet te beschrijven Zelfs ´t schrijven zelf maakt ´n krassend geluid Het scheuren van papier of een prop maken van ´n mislukt gedicht Aan den lijve maak je herrie mee luister naar je buik voor en na ´t avondmaal Eenmaal andermaal wordt aan de stilte getornd door zeggende dichters met hun taal Het lijkt me beter…

Kijk, hier zwijgt pieterman nu als het graf Danst liever met de kinders voor de ramen En spelt - op afstand - buitenlandse namen Alichoa, Far Ör en Sönke Drav Waar zijn Endymia en Rosamunde Roskilde, Haviland en Erdoman? Ik wou dat ik hun namen nou eens kan Reproduceren, 't lijkt wel Volkenkunde!…

De aarde is een beetje rond en zo haar buik zo haar horizon ze legt haar handen op haar buik en streelt en spint en zont…

Een mannetjeskat, noemt men meestal een kater Hoe noemt men een mannetjesrat, soms een rater zo heeft het NEDERLANDS verschillende kwalen Niettemin is en blijft het, DE TAAL DER TALEN.…

De tijd baart rozen, zeggen ze, verstekeling klimt aan boord, container vol relieken, taal en nog eens taal, een ansichtkaart, een brief, een boek, muziek - mazurka van Chopin, die mis van Haydn, strakke Bach op achterplaats in Calzadillo - ook veel verzameld daar: eikels, kastanjes, allemaal bermspullen, een stoel en nog een stoel, een stugge…

De tijd baart rozen, zeggen ze, verstekeling klimt aan boord, container vol relieken, taal en nog eens taal, een ansichtkaart, een brief, een boek, muziek - mazurka van Chopin, die mis van Haydn, strakke Bach op de achterplaats in Calzadillo - ook veel verzameld daar: eikels, kastanjes, allemaal bermspullen, een stoel en nog een stoel, een…

op de bodem van de diepte lag als een oester een weerbarstig woord onderzeese stromingen kwamen en gingen bleven haar beroeren gestaag schuurden ze over en langs het gesloten fort ze werd weker minder stug een trage transformatie met het verstrijken van de tijd herrees ze aarzelend uit haar as de wedergeboorte van een woord…

sist en gist vertrekt en verdwijnt met pen en papier zwiert ze over de aarde speurend naar de lezende zielsverwant gaapt en slaapt vloekt ze vlucht voor vergetelheid zoekt licht in zwaarte tast met talige vingers naar een andere werkelijkheid…

je was altijd welbespraakt en ging een discussie niet uit de weg. je praatte graag over het universum, maar nu schijnt een ster voor je in de hemel, daar waar je ziel is. je zat nooit zonder gespreksstof, maar nu praat ik in gedachten met je. je geest leeft in gedachten voor bij je geliefden.…

Ik ken welbespraakte vrouwen, die tegen hun mannen zwijgen, en die soms erg humeurig zijn, om zo toch hun zin te krijgen. Ook ik ben behoorlijk gestoord, want ik kijk stuitend arrogant, wanneer ik probeer te luisteren en niets zinnigs heb gehoord.…

Schrijf me, maak me blij wees een engel, jij zet je liefdespijn liever niet opzij Onze liefde blijft wij zijn één en vrij onderga het, dan gaat ze nooit voorbij Altijd weer zul jij Zywa zijn voor mij…

Mijn lichaam wordt een wrak als ik er niet voor zorg en ontevreden ben als het allemaal niet zo mooi is als het lijkt, en er van alles moet veranderen wat ondoenlijk is Overal zie ik glanzende mensen ze wijden hun lichamen als tempels van vlees, botten en bloed aan plastic schoonheid of aan iets hogers maar mijn tempel is voor mijzelf…