Alle inzendingen over wens OR herinnering OR hiernamaals

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

alleen nog maar herinneringen en een gesloten deur blijven over... en een wens ik wou dat je daar nog zat…

nu stilletjes jou de jaren van jong naar volwassen groeien lonkt in mistige nevel waar jij vijftien wordt wervelend de toekomst die jij veroveren wil ouder wordend herinner jij je de angst en onzekerheid nu bij elk van jouw keuzes de wens ook van vrijheid naast de keten van beknotting ouder wordend herinner jij je de verwachtingen…

vandaag is de dag dat jij twee jaartjes telt nieuwe dingen ontvouwen zich buiten box en ledikant ik wens jou pret en plezier met die malle gewoontes van de oudere mensen die wat niet mag jou leren ik wens je een dagboek dat herinneringen stapelt van geluk, vreugde en gelach voor als je later terugkijkt met een papa en een mama zo…

De tranen hebben een lengte naar droogte aangelegd maar jij hebt in mijn stilte rivieren zacht weten te verleggen in beweringen van kerels net als ik is er een stilte vergeten onder luierend wintermaanlicht blijven de levenden onder ons opzien naar dode dierbaren omdat ze nog niet zijn vergeten in herinnering bijna met ons wenen.…

ze waren niet ter plaatse de beschermgeesten toen jouw stem in de savanne uiteen spatte tegen het bladerdak van een Baobab één vogel vloog verschrikt op toen hij je schrille schreeuw hoorde onder de roerloze boom begeleidde iemand je dode ziel naar het hiernamaals…

Die foto van toen Herinnert mij aan onze eerste zoen Ik heb je lippen toen geproefd Je zachte huid gevoeld En diep in je ogen kunnen kijken Je geur was als een bloementuin En je haar streelde mijn wangen Het was allemaal zo fijn Wat kan ik er naar terug verlangen Joop Bonnemaijers…

ik wens jou toe wat je mij toewensen zou ik gun jou wat je mij gunnen zou ik geef jou wat je mij geven zou ONVOORWAARDELIJK…

Mijn diepste diepe innerlijk verrijkt zich met de dag Ik ben er heel erg dankbaar voor dat ik zo groeien mag Probeer zo goed als mogelijk er te zijn voor mijn medemens En hopelijk wordt het gewaardeerd dat is uiteindelijk mijn enige wens Als ik er op een dag niet meer ben en de herinnering slechts resteert Dan kan ik zeggen dat ik tenminste…

wie kan die hitte dragen die morgen op ons drukt die ons straks gaat belagen waarschijnlijk slechts drie dagen waar niemand door wordt verrukt als ze ons schaduw en huis injagen even denk ik geef nu maar regen en als dat weer is geweest denk ik wat toch een wens had maar weer gezwegen straks in de winterse kou herinner ik me als menig…

De stilte zal me volgen met elke gedachte die ik wens. Gezichten zwijgen en zoeken een ontmoeting zonder een vreemdeling. Ik ben op weg naar het einde. Ik begin met het einde. En alleen mijn schaduw weet waarom ik levenslang slaapwandel zonder één verlossende herinnering.…

Ik geef een lach omdat je gaat niet uit blijdschap, maar om herinnering het is goed, en je moet weten afscheid nemen is niet mijn ding.…

jou heen die jou vieren om wie jij bent in dat wat jij doet of juist laat voor jouw jaardag wens ik jou mooiste nieuwe herinneringen die jij maken en ervaren mag in of door de liefde gedreven van ieder die jouw leven deelt vol van de persoonlijke passie die zo elke seconde tellen laat voor jouw jaardag wens ik jou van alles vooral dat…

zorgvuldig strooit hij het papiergeld uit bij het huis van zijn dode zoon ritueel verbrandt hij het dodengeld dat in as opgaat maar niet verdwijnt de biljetten gaan over naar de voorouders in het hiernamaals zij kunnen nu alles kopen wat ze nodig hebben vader en de familie zoeken elkaars nabijheid schuiven dichter…

blauw één punt één kleur één lijn het had géél moeten zijn…

Ach, hoe strekte je eens je blauw-dooraderde kleine hand naar me uit en hoe zei je: "Ge bent m'n kind." In een houten doosje bewaar ik sinds jaar en dag een lok van je zachte, grijze haar, die ik voorzichtig heb afgeknipt toen je, buiten bewustzijn, op je stervensuur wachtte. Op die foto uit 1951 sta je als meisje in een vlinderachtige jurk…

Je verjaardag staat me nog steeds helder voor de geest Het voert me terug naar hoe het vroeger is geweest Al ben je al jaren geleden overleden Die verjaardag doet me denken aan ons verleden De dagen uit lang vervlogen tijden Vol geluk en liefde tussen ons beiden Op zo’n dag, nu ik eenzaam aan je denk Was die tijd toch een godsgeschenk Jouw geboorte…

We slenteren over het zandpad langs de opgedroogde bedding van het riviertje richting zandheuvels waar een enkele boom de kunst van eenzaamheid verstaat als je mij toelaat, in droomwereld of niet geveinsde werkelijkheid reizen we samen naar de stilte onder de bloesem van de vlierstruik we ruiken de adem van zomerse wind zuurstof…

Mijn vader droeg altijd een pet. Hij was geruit, een hele donk're. Met een drukknoop en een klep. Hij ging alleen maar af in bed. En reed hij op zijn brommertje, de pet ging altijd mee. En maakte hij een ommetje, dan groette hij ermee. Nu hij allang er niet meer is. Terwijl ik soms eens aan hem denk.... dan zie ik nog alleen die pet.…

In de voetstap van mijn vader wil ik lopen langs het strand, wil ik kijken naar de zon en genieten van het land. Wil ik dromen,lachen,eten, en van alles wil ik weten. Naar de golven wil ik kijken over hoge wijde dijken, wil ik vechten met de wind, hollen wil ik als een kind. In de voetstap van mijn vader wil ik vrij zijn en tevreden…

Jij zegt mij zachtjes fluister toe ach ween toch niet om wat ik doe rond bomen van mijn gouden woud klatert lief rond ‘t groene hout het water dat gevoelig stroomt mijn wens die liefde droomt Jij zegt mij zachtjes wenen toe de pijn die in je groeit en bloedt en jou zo angstig slapen laat scheurt het leven flarden weg tot enkel kou die sterven…

Kijk, hier zwijgt pieterman nu als het graf Danst liever met de kinders voor de ramen En spelt - op afstand - buitenlandse namen Alichoa, Far Ör en Sönke Drav Waar zijn Endymia en Rosamunde Roskilde, Haviland en Erdoman? Ik wou dat ik hun namen nou eens kan Reproduceren, 't lijkt wel Volkenkunde!…

de schrale troost van een mogelijk hiernamaals geeft slechts minder schaduw over het nu een vroege dood is genadevoller dan dit te lange levenslijden als er een god is die dit aan kan zien of aan wil horen dan is die machteloos of gewoonweg wreed het lijkt hopeloos je bent zo machteloos vlucht maar mijn kind de eeuwigheid is…

wat kon ons gebeuren ons huis was van staal totdat we in een hemeltergende explosie van vuur in het hiernamaals verdwenen de Walkuren zij lieten ons links liggen hun zilverkleurige vleugels schitterden vervaarlijk het Walhalla: alleen weggelegd voor de ware held piepschuim-rotsen lichtten dreigend op…

De woorden dansen door m'n hoofd, soms geen touw aan vast te knopen, heb mezelf toch wel beloofd, 't een beetje egaal te laten lopen. Zo snel als in je gedachten kun je 't niet opschrijven, kun je ook niet verwachten, je pen moet er wel bij kunnen blijven. Hele verhalen doen een wedloop in je hersenpan en maak daar dan maar eens een…

Nooit komt er een einde aan deze stille wens. Onze vingers glijden over de horizon, heel intens.…

als ik iets had te zeggen niet steeds moest overleggen dan zou ik het wel weten en niemand meer vergeten als ik zou mogen kiezen van jou te houden of te verliezen dan schreef ik een gedicht met een spetterend bericht maar ik heb niets te zeggen moet heel vaak overleggen ben gewoon een mens met een hele grote wens…

Als een vlinder zo teer in deze woelige wereld Als een vlinder zo teer wist je het niet meer Als een vlinder vlieg je weg op zoek naar je dromen Mijn wens voor jou is dat ze uit mogen komen…

Was ik een schip Dan joeg ik door de golven Metershoog doorboorde ik de witte kragen Met welbehagen en met stormachtig geweld Mijn masten zwiepten heen en weer zoals in de oude filmen van weleer Het is het spel dat wordt gespeeld bij storm en tegenwind onthouden dromen van een kind Maar ik ben slechts een ouwe pont en daarom vaar ik elke…

straks als ik dood ben, zult u me horen een zachte plop in uw linkeroor en ik ga nooit meer weg u bent mijn vampierskus, mijn stof, mijn spuug en ik ga weg zodra u zegt vort, vieze papegaai de schilfers, de kale plekken worden me teveel uw stank is niet meer te harden en praten doet u ook al niet meer, u heeft alles al gezegd…