Alle inzendingen over wens OR vijand OR verdomme

als een gebed een smeekbede aan god verdomme heer ik zondig in gedachten en verbaal Ik dwaal wel meer dé-jà vu maar nu ostentatief met opzet haal alsjeblief de geloofspredikers van het internet…

ooit kan het gebeuren dat plotseling deuren die in het verleden hun werk goed deden het verdommen open te gaan zodat men slechts kan staan wachten tot St. Juttemis of voor andersdenkenden Kerssemis.…

Toch was ridder Ratbout een vredig mens ondanks krijgshaftige taal en optreden wilde hij de vijand met woorden overreden in zijn ridderhart had hij slechts één wens dat men hem vrede gunde zonder strijden hij lag liever in het hooi met zeven meiden.…

In stilte zweeft de vrede over oorlog heen de raketten de geweren zwijgen niet de vijand zoekt het wit van de ogen van de vijand niemand kijkt omhoog in stilte zweeft de vrede hen voorbij.…

ik kijk naar de madammen rabot tropical ze dansen salsa de één waar ik op val gaat er snel vandoor ik klamp haar vriendin aan plots op mijn gsm dat jij bent gegaan verdomme bram...…

Je hoort me maar je verstaat niet wat ik je zeg Je kijkt naar me maar je ziet niet in mijn ogen dat ik het meen Dat ik van je hou, écht van je hou, met mijn hele ziel en zaligheid Je ziet mij zwijgend aan en hoort enkel maar goedkope woorden Verdomme...…

‘Die Allah, Jahweh, God, het lijkt verdomme net Dat Microsoft wel van Bill Gates’ zei Zeus ontzet. ‘Dat niemand ze zo’n monopolie toch belet, Ondanks dat Brussel en die Mededingingswet!’…

Kijk, hier zwijgt pieterman nu als het graf Danst liever met de kinders voor de ramen En spelt - op afstand - buitenlandse namen Alichoa, Far Ör en Sönke Drav Waar zijn Endymia en Rosamunde Roskilde, Haviland en Erdoman? Ik wou dat ik hun namen nou eens kan Reproduceren, 't lijkt wel Volkenkunde!…

Een aanslag van de ETA met twee bommen op Alicante en op Benidorm loopt het sindsdien bepaald niet minder storm want badgasten kan zoiets niet verdommen. Zij liggen sinds die bommen aan het strand en springen in de disco uit de band.…

Dus één vraag wist ik – van de VVD, Maar die telt nou verdomme net niet mee.…

Verdomme, niets is wat het lijkt.…

Jij vijand van mijn leven, omarm mij als een vriend.…

De woorden dansen door m'n hoofd, soms geen touw aan vast te knopen, heb mezelf toch wel beloofd, 't een beetje egaal te laten lopen. Zo snel als in je gedachten kun je 't niet opschrijven, kun je ook niet verwachten, je pen moet er wel bij kunnen blijven. Hele verhalen doen een wedloop in je hersenpan en maak daar dan maar eens een…

Nooit komt er een einde aan deze stille wens. Onze vingers glijden over de horizon, heel intens.…

als ik iets had te zeggen niet steeds moest overleggen dan zou ik het wel weten en niemand meer vergeten als ik zou mogen kiezen van jou te houden of te verliezen dan schreef ik een gedicht met een spetterend bericht maar ik heb niets te zeggen moet heel vaak overleggen ben gewoon een mens met een hele grote wens…

Als een vlinder zo teer in deze woelige wereld Als een vlinder zo teer wist je het niet meer Als een vlinder vlieg je weg op zoek naar je dromen Mijn wens voor jou is dat ze uit mogen komen…

Was ik een schip Dan joeg ik door de golven Metershoog doorboorde ik de witte kragen Met welbehagen en met stormachtig geweld Mijn masten zwiepten heen en weer zoals in de oude filmen van weleer Het is het spel dat wordt gespeeld bij storm en tegenwind onthouden dromen van een kind Maar ik ben slechts een ouwe pont en daarom vaar ik elke…

straks als ik dood ben, zult u me horen een zachte plop in uw linkeroor en ik ga nooit meer weg u bent mijn vampierskus, mijn stof, mijn spuug en ik ga weg zodra u zegt vort, vieze papegaai de schilfers, de kale plekken worden me teveel uw stank is niet meer te harden en praten doet u ook al niet meer, u heeft alles al gezegd…

diep, intens gelukkig zijn was haar laatste wens zwevend, levend op een wolk als een herboren mens vrij van schuld of schuldig zijn geen lasten op haar rug geen zonden, wonden op haar ziel omhoog en nooit meer terug geest en lichaam in harmonie geen onvolkomen woord verleden, heden smelten samen niets dat haar nog stoort diep, intens…

Vallende sterren 't zijn maar gloeiende stenen toch doe ik een wens…

Dát is mijn wens en heel soms komen die uit, tot zolang doe ik simpelweg mijn best, net als m'n pen en misschien doet mijn inspiratie dan de rest? Maar stel je toch eens voor....…

Het arme aan de dingen, het arme aan de mens, het hebben van geen leven, het hebben van geen wens. Een zoektocht naar mezelf, het hebben wat ik had, wegen die me leiden, een niet bewandeld pad. Vluchten naar een plek, ver over de grens, zeggen dat je meekomt is alles wat ik wens.…

ik ben het meisje in de hoek besmeurd, verwond en ongeboren handen gebonden tot tegen de borst mijn mond en ogen met kwaad gehecht dat me doet huilen in de kamer om al het bloed dat het mijne is strak gebonden nooit ontsnapt aan die nauwelijks zichtbare haken ik ben de vrouw alleen maar mezelf in leven nog minder dan in…

als mijn bloed ooit stolt en een ziel ontpoppen mocht denk hem dagpauwoog…

Haar wens is uitgekomen ze ligt nu naast haar kind eindelijk.…

als jouw tijd is gekomen zal ik samen met de zon wenen mijn tranen van koud vermengd met de hare van warm in beelden van zwart op wit weerkaatsend in schaduw van het boek des levens gewikkeld in silhouet van toekomst ik zal je as verstrooien op geurige velden van korenblauwe violen waar nieuwe stromen…

Ontsnappen aan dit Door trots verlaten land, dat Ik vurig lief had Waar nu lafaards regeren De moedigen ontmoedigd…

Ik had je wel een croissantje willen geven in Brive, of zo’n heerlijke café au lait. En ik had je daar in Estartit gerust mijn toetsenbord wel willen lenen. Ik had je best in die pittoreske smalle Spaanse straatjes willen leiden naar de markt Ik zou gerust wel ’s middags met je zijn gaan zwemmen in Torroella de…

later, als ik groot ben, dan is er geen oorlog meer ik heb dat altijd gedacht, de strijd heeft zich verplaatst naar de straat spuiten liggen tussen de struiken scooters beroven ouders van hun geloof en ik wil alleen maar buiten spelen…

Een wens nog nu de dag is vergleden, dat het voorjaar, zich wat haasten zal, zodat deze somberheid zal zijn geleden, en de zon zijn warme stralen opnieuw geven zal.…