Alle inzendingen over winden OR hout OR liggen

Ik heb zo'n groot stuk hout, (de bast vliegt langs mijn minirok en hoge laarzen) als ik erin snijd denk ik aan jou: de nerven in het hout zijn je rimpels. De wind draait langs de glooiing van je armen en je benen, terwijl je hoogstwaarschijnlijk schreeuwt als ik je edele delen scalpeer.…

spiegelbeeld kijkt stil wateroppervlakte toont zelfs geen rimpeling de wind is stil gaan liggen op het zachte waterbed…

In de botte nerf krijg je het koud geraspte krullen liggen om je heen vermengen zich met druppels bloed dit boomsap de pijn niet kan verlichten zo rasp en schraap je iedere vezel, de harztranen de barsten niet kunnen dichten totdat er niets te pellen overblijft uit het hart van de geschonden kern en ben je uit het juiste hout gesneden.…

waai maar wind takken vliegen van de bomen zij breken eigen winterdromen ik zie ze vallen hun herfst is gestorven de oogst al lang geborgen zij knapten in gebreken de kou had hen geen nieuwe buigzaamheid gegeven waai maar wind en schift de bomen uit dood hout zal nooit meer de lente komen…

Je bent een schim van de liefde zie de sponningen het hout breken ik dep jouw woorden met de was in hun oren met de kracht van plenzende spanen ooit waren wij samen nooit kan de wind in het zeil dat beamen…

De wind waait, stormt en snijdt de ziel Het water draait het houten wiel Het vuur zindert en zengt de huid De aarde blaast haar adem uit De bodem is al haast in zicht Het is al ochtend het wordt licht.…

Zijn oortjes & de tegenwind zijn oude bekenden Dansen dartel om elkaar de tango van de tegenwind De wind brengt de oortjes in een handkus naar zich toe Zijn oortjes wapperen opwaarts liggen soepel golvend op de wind op de wind En brengen olijk Een hooggeheven groet Aan hun aloude makker de tegenwind…

alle kruinen met mijn oren alle takken met mijn ogen alle bomen met mijn voorhoofd alle stammen met mijn namen alle bladeren met mijn adem alle wortels met mijn haren alle bijlen in mijn handen alle scherp geslepen messen alle schoon-gezaagde planken alle zware houten kisten ------------------------------------------ uit: 'Portret…

hout we voelen de nerven blijven zwerven tot de volgende jaarring wortel dieper verworteld in de koude aarde voor het hout, geen grotere waarde muziek uit het hout klinkend vrij of niet, voldoen aan behoeftes niet zuur of zout, maar smaak refrein ontstaan uit het hout waarom refrein, is dat waarom er liedjes zijn liedjes blijven…

Ons houden van is hout geworden verschoten door het leven vervolgens is het koppig en ruw met onrust ingewreven Ons houden van is hout geworden zilt van de oneindige traan het haalde het zoete uit datgene wat eenmaal was ontstaan Ons houden van is hout geworden verweerd door het verleden geblakerde nerven relateren aan hoe vurig het…

Want met een glaasje op krijg je een dubbelle houten kop.…

Samen liepen we in een storm Opkomende woorden waaiden in onze mond terug Toen de wind ging liggen waren we uitgepraat.…

Wilgen in de mist standvastig in 't gelid stilte huist erin de wind ging liggen geknal men schiet de houtduif af…

Kijk in een kier van dit Stoicijns hart hoor de sponningen van het hout kraken, ik stop je woorden met de hars in hun oren, met het kracht van hun plenzende spanen, ooit waren wij samen nooit kan de wind in dit zeil dat beamen.…

bijkans opgebrand lijkt jouw oude hout ontkracht in jaren die vergingen herinner jij je de ringen waarin je weer en wind vergaarde? blussend doorbreekt een lach die voor een leven vocht bewaarde…

Vanavond ga ik weer naar het toneel. Als liefhebber ben ik in staat om uren geconcentreerd naar de acteurs te turen. Het is een zeer opwindend tafereel. Zo kom ik keer op keer aan m'n gerief tegen het lage btw-tarief. --------------------------------------------- Het gerechtshof in Amsterdam heeft bepaald dat peepshows toneelvoorstellingen…

Wat geeft nu het leven zin? En waar ben je het beste in Een ieder wil zich manifesteren Eigenlijk moet je alles uitproberen Alles is een ruim begrip En comadrinken is vet hip Als je het overleeft een goede test Is de beest uithangen, 'n manifest? Ik blaf en iedereen is bang voor mij Ik ben er als de kippen bij Ik tok en kukel en ik kraai…

De ‘influencers’, oftewel BN’ers met zoveel duizend volgers op het web, doen niet meer mee: “De voorzorgen zijn nep!”, roepen klimaat- en pandemie-ontkenners. Ach beste luisteraars, denk nu ‘ns na: Komt influencer van influenza?…

Hij was niet goed genoeg voor het echte werk, dus nu speelt hij enthousiast in de kerk. Met skinny jeans, lang haar en semi-akoestisch gitaar.…

Ik wacht , op een zachte wind, die langs jouw gezicht zal strijken. Ik wacht, terwijl ik je handen in de mijne neem. De wind komt eraan en jij gaat mee. De vlam is uit, de wind is gaan liggen.…

Gedreven door de wind die achter me waait, door de zon die boven me schijnt, en het water dat onder me stroomt, drijf ik naar de monding. Die ligt daar alleen maar en biedt toch duizenden richtingen die ik op kan drijven. Totdat de wind gaat liggen, het water stilstaat en de zon ondergaat.…

Ik heb mijn vleugels in mijn hand Ze liggen roerloos stil Te wachten op de wind Ik heb jouw vleugels in mijn hand Ze hebben zoveel kracht Maar beschadigd in orkaan Laat ons samen vliegen Ik houd je vleugels vast Laat de wind ons brengen Naar bestemming onbekend…

Als de wind is gaan liggen en de stilte naar me roept de wereld door lijkt te draaien mijn geest om antwoorden roept .. terwijl alles draait om zijn eigen as ben ik vergeten wie ik was...…

Ik ben aan zee op een afgelegen plekje Ik leg mijn kleedje neer en ga liggen Ik sluit mijn ogen en laat me meevoeren met de geluiden van de wind en de zee Wat een rijkdom hier te zijn…

lieverd wees niet bang in je witte houten bedje ik heb de bijen horen zoemen wie jou honing brengen zou de zomer is veel beter om te sterven hij is warm en al je vrienden zijn bij jou kijk de eekhoorn brengt je noten en de mussen strooien brood ze zullen zeer goed voor je zorgen en alleen ben je vast nooit kon ik maar naast je komen liggen…

Tranen drogen langzaam op De wind is weer gaan liggen Ik ben de weg kwijt in dit leven De zekerheid verdween Ik ben mezelf kwijt in dit leven Mijn ik bleek toch een ander te zijn…

als de wind gaat liggen en de kou uit de lucht is dan breekt de hemel open door jouw stralende lach die het laatste ijs als sneeuw voor de zon doet smelten…

Ogen stralen Tot de zon opkomt Ogen stralen Tot de nacht is gekomen De wind is gaan liggen En het water valt aan Maar de stralende ogen Die staan vooraan…

Voorbij de opstand van de sneeuw Ze heulde met de wind Die haar weldra vallen liet Onbeweeglijk Liggen kristallen op de aarde neer Wie nu nog doorloopt Maakt geen stap meer ongedaan…

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…