Alle inzendingen over wintermaan OR winterster OR kou

Schrijf me, maak me blij wees een engel, jij zet je liefdespijn liever niet opzij Onze liefde blijft wij zijn één en vrij onderga het, dan gaat ze nooit voorbij Altijd weer zul jij Zywa zijn voor mij…

Wat is het dat mij in de schoot geworpen wordt meer dan men redelijkerwijs van een man verwachten kan het is als het velijn dat me van het vlees getrokken wordt nog voor ik slachtrijp ben en dat in ogenschouw neemt en soms ben ik een schaap in wolvenvacht doend alsof ik een wolf in schapenvacht ben ondertussen aanstalten makend te…

Weer doken tal van dapperen in zee Al hielden zij het hoofd wel boven water. Maar lukt hen dat het komend jaar ook later? Dat is maar zeer de vraag naar mijn idee: Er komt, zo zegt men, een ontslaggolf aan. Dan zullen velen kopje-onder gaan.…

De stilte verdrongen met versteende gedachten aan momenten die geen aarzelingen dulden in de kou. De kou die steeds antwoordt met een eenzame echo. En een stem die geen warm gehoor zal vinden of het licht van de eenzaamheid zal verwarmen. Want de vragende tijd is verloren in beloften die geen kou verdragen.…

liefde stond als koud tegoed in de vriezer voor de toekomst van warme dagen steeds kouder langer ingevroren spinazie liefde pizza raden maar: wat is wat ijs getegeld in het vak ontdooien kon niet meer zelfs de stekkers zaten vastgevroren van het contract…

Storm en kou raast door mijn lichaam. Dit voelt absoluut niet fijn. Ik ben mezelf helemaal verloren en dat veroorzaakt veel pijn. Mijn zelfvertrouwen is compleet weg. Het vertrouwen in de medemens is er bijna niet meer. De weg die ik te gaan heb is heel lang want hoe vind ik dit alles ooit weer.…

broeikast altijd zoveel vitaliteit dat je een direct adept van de schepping kan zijn zongekleurde levenskracht met een stralende lach waarvan het altijd wel een onsje meer mag zijn toch kan ook jij verstillen bevriezen in doorzichtig transparant dat geen ruimte laat voor een warme hand onbereikbaar opgesloten in blauwgrijze kou…

wilde, nooit had ik gezien, hoe jij mij langzaam vilde, mijn ziel omgekomen, door een doodsteek in mijn gevoel, de liefde van mijn dromen, een gebroken hart was haar doel, eens was ik een man, ik was er, ja voor jou, maar alles wat ik nu nog kan, is wennen aan deze kou, is wennen aan deze kou.…

De witte lakens zijn bevlekt met maagdelijke tranen van nieuw verdriet over oude zaken die niet willen verjaren Oude kou bevriest van binnen resten levensvreugd van toen vertekent ook het beeld van nu tot een simplistisch afgietsel van gedane zaken zonder keer…

ik zag ze allemaal passeren in condens rond het stoffelijk element hebben zij zich gedrapeerd soms herkenbaar als mens zij vormen naast elkaar de grens tussen vochtig en blauw waar luchtig transparant de warmte laat schieten tegen de zeewaterse kou wordt dit toekomstig reizen het verblijven in moleculen waaruit je bent opgebouwd eenmaal…

jij had de zon al lang niet meer vol zien schijnen ik zag de kleuren uit je gezicht en ogen verdwijnen je leefde al sober op wikken en wegen wist niets meer te geven ooit had je bollen geplant in zwart vruchtbare aarde met warm groene hand maar het winterde lang in perspectiefloze kou toch openen zij nu voor jou met stralende…

Winterse kou in november trekt door je lijf vanaf je tenen niets kan warmte brengen ook mijn hart is niet warm genoeg. De maan schijnt over de daken in een helder licht sterren stralen hierbij niet van geluk maar omdat het simpelweg niet anders kan.…

Winterweer houdt ons in de greep de kou snijdt overal doorheen binnen is ’t behaaglijk net dat beetje extra zorgt voor een tevreden gevoel. snap je wat ik bedoel? Als ik me schurk tegen de verwarming?…

in zwermen Schaatsers blazen warme ademwolken in snijdende winterwind, die wangen rood laat blossen De lage zonnestralen toveren kleuren in bladerloze bossen Ogen stralen met intensiteit, handen kleumen omdat het hart zo warm aan het worden is Want ik hou, ik hou ik hou, ik hou van deze winterse beelden en hartverwarmende kou…

hij schuifelt gaat langs licht met donkere plekken tot hij niet verder kan voelt tegenstand in zoeken naar een opening wil door naar de andere kant raakt met onzekere hand ziet ruimte draaien stapt zonder houvast in lopen op de tast de lichte plaatsen zijn verdwenen hij rilt voelt de kou van stenen…

Wachten met de echo van de kou die alles beroert en laat antwoorden in dezelfde eenzaamheid. Wachten wat ik kan vinden en geloven mag als ik elke gedachte bevries en de tijd die mijn schaduwen volgt laat slapen.…

En of het koud is 'k Dacht het wel Koud tot op het bot Een natte kou Zweeft in de lucht Een kou waar 'k niet van hou Ik breide mij Een warme sjaal Zo dik als warme deken Ik zwaai hem Driekeer om mijn hals 'k Zag dat er Naar mij werd gekeken...…

er is geen lied dat lente biedt tonen stromen in druppels van de bomen het groen is pril van kou en ongemak te weinig zon verwarmt het kleine blad eens zullen stromen lucht in pure willekeur weer uit de goede richting komen op hun niet te kennen vlucht dan zal de zomer ons eindelijk verwennen met een warmte die wij al jaren…

Ik kan in mijn leven geen keuze maken ik kan niet met en ook niet zonder jou ik ga deze gevoelsstrijd nu staken dan maar leven met warmte en kou...…

Aangenaam geloof met gevoel van geborgenheid is als zacht smeltend roomijs dat langs tong door keel glijdt O het geeft genot aan geest en ziel maar vraagt ook zelftucht onontbeerlijk is het spreken der vorsende Godloochenaars die uit hun monden harde hagelkorrels doen vallen op oud en nieuw euvel van alle gelovigen.…

Wintermorgen: blij zingt de merel zijn lied van de duisternis. Fijne sneeuw stuift voort: éven is de wereld wit, dan grauw als daarnet. De boer dwaalt en zoekt op zijn weiland, ziet ergens nog een witte zon.…

Toen jij mijn leven binnen was gelopen Voelde ik vlinders in mijn buik en kop Het was als zweven rond een Alpentop De nachten die van ’t zoete minnen dropen Maar na een poosje brak het me wel op ~De P.C. Hooft~ daar wilde je slechts kopen Mijn saldo was rap in het rood gekropen Maar jij vond dat geen reden voor een stop Jouw liefde raakte…

Ijsblauwe hemel blakende zon schijnt over bevroren velden…

Winters ochtendgloren Een sfeer van rouw Een nieuwe dag zojuist geboren Een laagje ijs en soms wat dauw Een dode boom ligt er te kwijnen Natuur dirigeert de afbouw Als het zonnetje gaat schijnen Walmt het hout al gauw Zon en kou strijden In de harmonie van Zen Walmen die zich vanaf de stam scheiden Natuur dirigeert en ment…

ik hoorde stilte in het schreeuwen van de vogels ze schrokken op geluid vloog boven vleugels uit ze zwermden op het vlagen van de wind streken neer en plooiden zich tegen de kou wit stroomlijnde rust lucht verstrakte blauw ik wil mee wiegen tussen wolken gedragen worden door de lucht, spiralen in de warmtekolken rusten op een…

leven in het spel van geven en nemen soms uiterst merkwaardige wendingen kent vooral bij het laveren op woelig water is snel averij opgelopen zeker als enige ver onachtzaamheid het schip aan de grond heeft laten lopen maar snel is de stemming als vanouds want het flesje schnaps doet wonderen tegen spanning en venijnig insluipende kou…

jouw sprankelende personaliteit kleine edelstenen en parels maakten zich kenbaar door hun specifieke setting en bijzondere glans in loepzuiver weerkaatsen kwam ik stukjes schoonheid tegen die lovend over jouw talenten schreven jouw vriesheldere speels wit tegen het diepste blauw blijkt de medicatie te zijn tegen existentiële kou…

Het is februarikort, te veel De kou moet weg, ik ben het zat Genoeg vriesgelopen op het ijs Bijna warmer, bijna lente Het mag kapot, het ijs gebroken De kou moet weg, ik ben het zat De februarikou, de laatste kou Bijna warmer, bijna lente, bijna...…

Starende blikken, een koude wind. Ik blaas mijn handen warm en trek mijn handschoenen recht Iemand probeert zijn sigaret aan te steken, maar de wind is te ruig. Een geïrriteerde blik volgt. Gelukt, een geur van tabak maakt zich meester. Hij haalt opgelucht adem, ik niet.…

Dwaalt hij weer verder door de vriezende kou en witte straten Begint hij zichzelf enigszins te haten Ziet feestverlichting in winkels en huizen Zal die warmte ooit zijn pad weer kruizen Maar die warmte is op dit moment geschiedenis Voor hem is het namelijk Kerst…………………MIS…