Alle inzendingen over zee OR alweer

Alweer een nieuwe morgen, ontwaken met veel pijn, in klaterende lach verborgen, omdat ik niet bij je kan zijn. Alweer een nieuwe dag ontwaken zonder jou, dus grijs en achter die lach, alleen maar denken hoe ik van je hou.…

Ontken het maar, geen zee gaat ons te hoog Wie kent hem niet, de topklimaatontkenner in peiling stijgt de forumsocioloog de eloquente valse pianostemmer thierry twitter windbuilfilosoof Ontkent de spiegelstijging van de zee in alle toonaarden van n.a.p....…

Die duurt alweer bijna een jaar……

alweer verkouden meer bacillen in de lucht dan centen op zak…

elke dag dat het regent zal ik dat schrijven het regent alweer…

knoop in haar zakdoek  waarom was dat ook alweer nu knoop in haar maag…

Iedereen heeft een dubbelganger wordt er gezegd waar heeft God de jouwe in Jezus'naam neer gelegd Gezocht in het Verre- en Midden Oosten niets van jouw evenbeeld om mij te troosten Europa van Noord tot Zuid, zelfs Afrika lachte Hij mij uit en gaf zelfs een trap na Nu zag ik duizenden Claudia's in Israël this must be heaven or this must be…

Sta op een brug En hang over de reling En kijk in het water onder mij En dan zie ik mijzelf Alweer een paar jaar ouder En mijn leven gaat in gedachten voorbij Het is alweer zo lang geleden Dat mijn hart werd geweven En dat ik begon met mijn leven En nu is het aan mij Om alles te geven Voor een goed en gelukkig leven…

Het is alweer een tijdje geleden, dat ik je voor het laatst lachen zag. Misschien ook eigenlijk niet, omdat ik me dat nog iedere dag herinneren mag. Het is alweer een tijdje geleden, dat ik tegen je zei hoeveel ik van je hou. Nee dat is niet helemaal waar, ik vroeg me vanmorgen nog af of je het horen zou.…

zolang de europese wereld leeft en, bloedend, droomt de roekeloze droom waarin het kruishout als een wijnstok rankt, ruist hiér de bron, zweeft boven déze zee het lichten van de creatieve geest.' 1939…

Een vrucht die valt... - Waar ‘k wijle in ‘t onontwijde zwijgen, buigt statiglijk de nacht zijn boog om mijn gestalt. De tijd is dood, omhoog, omlaag. Geen sterren rijgen haar paarlen aan ‘t stramien der roereloze twijgen. En geen gerucht, dan deze vrucht, die valt. Een vrucht. - En waar ik sta, ten zatte levens-zome, vol als de…

Gelijk een hond die drentlend draalt en druilt om eigen vuil, beruikt met schroom'ge teugen... - Waarom uw avondlijke vreê bevuild met slijk van derf verleden, o Geheugen? Gelijk de vogel die zijn woonst beslecht met peerlen bloeds, door de eigen pluim te plukken... - Waarom, waarom uw beeltenis…

alleen jij en ik een dierbaar moment met jou die mij kent gedachten razen aflandige windkracht elf wandelend met mezelf ik heb je lief je biedt perspectief stelt gerust alles mag ik achterlaten je spoelt het weg als ik je dankbaar gedag zeg is de wind gaan liggen…

Als ik ooit een keer echt doorheb hoe te leven, ben ik er dan nog? Als ik eindelijk begrijp hoe het leven gaat, zal het dan nog gaan? Wie kan mij zeggen: Bestaat er tijd van leven zonder verlangen? Zal ik weer dansen als ik het leven liefheb? Of is dat te laat?…

Gewichtloos zweef ik Alweer een jaartje ouder Op vleugels van tijd…

De zon schijnt alweer Ik begroet deze lente Mijn hart, niet meer koud…

De vogel vlucht De kat springt Alweer een vogel voor de kat…

Mooi groen is het gras bladeren vallen alweer nog is het zomer…

De sneeuwbes fonkelt alweer een herfstig wonder je kikt ervan op…

In alle vroegte hij laat er geen gras over groeien daar kraait hij alweer…

speelse bladeren verlaten weldra de boom alweer een seizoen…

lantarenpalen alweer zo heel vroeg donker zie ik ze branden…

Alweer herinneringen niet meer dezelfde maar anders door tijd verzacht voor jou niets ik niets meer…

Keek in de spiegel alweer een rimpel erbij was even iebel…

bindt heet verleden en koude morgen de maag alweer niet bestand noch zo hun eigen vrede waar is het nou gebleven die rilling bij 'ik zie je graag' de vraag stellen is niet altijd ze willen beantwoord zien…

Dan rook je plotseling de zee en aan het strand was je de helden van weleer alweer vergeten.…

aan en mijn lippen bewogen Om iets te zeggen, maar er kwam geen geluid Een beeld van twee seconden, toen ging het alweer uit Je zocht nog naar wat schelpen, je hoofd licht gebogen Veel te mooie man met je veel te blauwe ogen…

Een totaalplaatje...met omineuze gevolgen voor boeren en hopelijk ook rehabilitatie van en eerherstel voor de biodiversiteit in ons kikkerlandje _______________________________ DEAL OR NO DEAL Het is - zo klonk hij ook - heel uitgekookt Met aanbevelingen voor Adema: Voor piekvervuilers enkel Canada Of Polen, waar hij boeren mee bestookt…

Maar je weet niet meer waar het ook alweer was. Daar, waar je jezelf ooit was. Ver weggestopt ergens. Goed verborgen zodat niemand erbij kan. Zelfs jezelf niet. Ik ga maar eens op zolder kijken. Wie woont daar ook alweer in al die dozen. Misschien iemand uit het verleden. Of misschien kom ik mezelf wel tegen.…

de ene genocide is nog niet voorbij of de volgende staat alweer te trappelen voor de deur…