Alle inzendingen over zondvloed keert geti

hoe ik water naar de zee draag blind zo gedreven hoe mijn lijf in droogte bezwijkt verhit naar water tast het stromend tij gewillig keert…

Het is maar een gedachte maar hij keert steeds weer terug het is je lachend gezicht waarvoor ik zwaar ben gezwicht jij bent nu mijn woord, mijn mooiste gedicht.…

Slechts enkel de golven kennen ’t verhaal Het is niet de schoonheid die ooit keert Maar misschien keert er nog iets mentaal.…

het heden vergeet het verleden dat over de toekomst fantaseert morgen is het leed de grap van gisteren als het vandaag niet meer deert altijd die kreet die nooit heeft geroepen dat de dood niet meer keert…

en dan zie je hem zomaar vliegen het bosblauwtje, best wel zeldzaam fladderend onderbuikgevoel, de vlinder keert nimmer terug en je weet dat je dagen zijn vervlogen…

jij hebt met regen ooit mijn tranen gedroogd toen het pijpenstelen goot een minuscuul stroompje in de natuurlijke zondvloed dat heel privé een eigen bedding had emoties speelden eindelijk open kaart toen de dijk gebroken was en ik mezelf verloren gaf een grote plu sloot blikken buiten toen koesterende handen mij in jouw…

Men verhaalt, dat de zwaluw haar nestje ontwijkt, Als de stormwind de gevel doet kraken; Maar de nachtuil keert in tot het huis dat bezwijkt, Waar ze bouwt in een klove der daken.…

Waar de stroom van beelden naar buiten keert dwaal ik in illusies die mijn werkelijkheid ontkennen, en zoek ik de stok die de spiegel breekt waarin mijn ogen de waarheid zien…

het licht keert zich naar binnen waar het ei ligt op het witstenen bord in de afwezige kamer is enkel schemer niet te luid ------------------------------------- Uit: 'Gedichten 1958-1978', 1978.…

met bliksemse klappen komt de regen ten val de zomer ontsnapt aan dit tranendal maar zij keert terug als de koperen ploert haar met vaste hand naar haar hoogtepunt voert…

hoe zal regenwater de vallei instromen wanneer de kring zijn richting keert en kreeften zwemmen in de fuiken van palingdansers die hun gladde vel niet verkopen aan onderkruipers en kale sjansers…

hoe zal regenwater de vallei instromen wanneer de kring zijn richting keert en kreeften zwemmen in de fuiken van palingdansers die hun gladde vel niet verkopen aan onderkruipers en kale sjansers…

nog is het zomer leven zondoorstoofd maar ongemerkt korten al de dagen het leven is al halverwege straks keert het in naar oogst en witte tijd verstillend wachtend op het lengen van de dagen…

Alles wat leeft keert weer naar de oude bronnen Van 't paradijs. En dan? Ach, weet ik veel.…

Hoera: er is weer stof uit de Sahara Zo poetsen we de auto nog een keer En gaan we naar het Kruidvat op en neer Voor potjes Camel Trophyproof mascara Het land bedekt met fijn oranje spul Dat scheelt een hoop versieringsflauwekul…

stilte bijna tot ons spreekt de wind zijn rust over de aarde laat waaien daar drijft leemte wat naar de verte toe bloemblaadjes zacht en licht komen het droeve aaien een vogel vliegt rond het hemeldak zingt met ongekende kracht een hoopvol lied grillige boomtakken krijgen een glans door de zon mistdruppels verdwijnen de dood keert…

Na vele jaren zie ik mijn oude woonplaats: met stormend gevoel ontmoet mijn warrige denken de kalme werkelijkheid. Champagnesmaak en sigarendamp strelen het worstvelletje, dat traag, welriekend vergaat, samen met oudejaarsavond.…

het kijken over de weerbarstige muur het graven naar het ongekende het wachten op de zomerwoorden het verlangen naar de vuren het beetpakken met voorzichtige handen het wonen in de schaarsheid het verlummelen van de dagen alles draait om en keert weer…

Een boef gaat steeds weer naar de plaats delict, Dat mag ik als bekend veronderstellen. Al was het dus niet moeilijk te voorspellen: Roermondse Jos heeft het maar weer geflikt. Edoch, in de praktijk is vaak gebleken: Een vos verliest zijn haar maar nooit zijn streken.…

misschien juist daarom Alsof iemand uit zijn door cellulitis, sinasappelhuid aangetaste vel kan stappen Eindelijk al je parten kan ik zien en delen De dunschiller glinstert in jouw steriele hand vederlicht begint het strelen Van mijn lippen vallen druppels sap op de grond in een oogwenk ontstaan bloemen van vliegen tot regen van een zondvloed…

reis is de bagage doordacht en beschreven de last is zwaar te dragen weloverwogen woorden op rijm het tij keert en dammen voldoen de eisen gesteld zijn goed berekend het is nu de toekomst in extenso van alpha tot omega…

Dit is een woning Met meerdere kamers, De hoofdbewoner heet Binnenste Ik, Een mens van zeer Weinig woorden die mij Het volgende heeft geleerd - Dat de ziel degene is Die het ik regelmatig Binnenste buiten keert…

Als ik binnen ben besef ik zo vaak dat ik niet buiten je kan ben ik buiten voel ik je warmte diep van binnen nu je licht zich weer naar mij toe keert leer me dan gauw dat ik als een bloem me ook keer naar jou…

traag keert ze de wereld haar broze rug toe ze wil niet langer winnen van de klok na de opschudding de ontregeling de vlucht de queeste tussen weten en voelen het is bijna voorbij…

er rust en kalmte in de eigen geest dan is de toekomst weer dichtbij; het is al lang genoeg geweest nu keert het tij…

Angst drupt door vult leegstand keert haar in en uit een ander.…

Ben er niet bij Zijn glimlach maakt me blij Ik lach Dan keert t tij....…

Joost Klein heeft vrijdag niet gerepeteerd Men spreekt van een ‘fysieke confrontatie’ Maar dat is vooralsnog slechts speculatie Het is niet goed, hoe je het wendt of keert Voor onze Joost is het een flinke strop Of haalt hij hier zijn schouders over op……

Bekend in Stad en Ommeland Loeks peerd crepeert is niets meer weerd Geen doktershand die het noodlot keert Het stond al dikwijls in de krant Heette Oom's Peerd niet stijlvol Forum, Of ben ik nu wat in de lorum?…

Je keert me de rug, zonder de pijn te verzachten. Je komt niet meer terug, laat mij wachten. Wachten op geluk, op rust, zonder druk, wachten tot dat jij me kust.…