Alle inzendingen over zucht OR vergeten OR zangdrift

Als onwisselbare schat Draagt de ziel heur rijk gemis Door de bonte wildernis Van de grote mensenstad: Heel de volheid van haar hart, Nardus in zijn broos albast - O te liefelijke last Voor dees markt van vreugd en smart! Stil, want hier of nergens woont 't Jong en uitverkoren hoofd Wie uw balsem is beloofd,…

De zon wordt onverbeeldbaar schoon Boven de mist die houdt omhangen Der wereld windestille woon In dit vertederd dagenlang verlangen. Weer blankt de boskamp, een besloten zaal, Een witte kamer die de bruid verwacht, In smetteloze glanzeloze praal Op uit de zwarte nacht. 't Berijpte hout van alle kanten In gaasgeplooiden…

Vind ik u eindlijk, broeder Nacht? Hoe heb ik dag en nacht gesmacht Naar 't water uwer ogen. Wel viel de dauw der donkerheid, Maar neevlen dicht en kimmewijd Hielden uw blik betogen. Nu aan de open hemel staat De vaste rust van uw gelaat Zo sterrestil gerezen - Tot grauwe dag de vooglen wekt En met zijn floers uw glans betrekt…

Bij de lamp blijf ik alleen. Waar uw kus en lach verdween, Sluit de stilte rond mij heen Tot de effen glans waarin, Liefelijkste droombegin, Ik mij klaarst op u bezin. En mijn ogen lezen niet 't Oud verhaal van vreemd verdriet, Waar ik straks de wijzer liet ...: Door bezonken wolkepracht, Heel de dag om…

Rode lippen, blanke leden Wijken uit hun eng omhelzen Naar de koele heldre grenzen Waar zich oog en oog ontmoeten In der ziele kus. Als de diepe blauwe heemlen Duren over zee en landen, Duren over dood en leven, - Over liefdes dood en leven Duurt der zielen kus. Toch, ons zielen konden nimmer Tot elkaar in ogen reiken, Konden niet uw…

Weet ook gij dat stille diepe huis? Achter brede blinde poort Kruisen eindeloze gangen en portalen Waar men tijdeloze tijden kan verdwalen Tussen echo's die men klaar vermoedt en nimmer hoort. Weet ook gij dat stille diepe huis Door welks schaduwige vree Voet zo licht en onvermoeibaar stijgt en daalt langs tree na tree? En zijn plotselingen…

In het koele gouden bad Van het fijne winterlicht Rijst de grote mensenstad Tot een droomvervlucht gezicht: - Al de gangen, al de zalen - Waar de ziel in droom mag dwalen. Boven glansgewassen pleinen Waar de stille mensen lopen, Juichen klokken uit haar open Torens zuiver door de reine - Luchten naar verrukte dromer - Al de hartstocht van…

En waart gij nimmer zelf gekomen, En had geluk slechts kunnen zijn Van teerst gemis de waterklare pijn En tegen d' achtergrond der bonte dromen Lichtschaduw van uw verre schijn, Uw zon die nimmer boven kimmelijn Rees uit oneindigheids verstilde stromen, - Ik zie geen ander doel voor 't eenzaam wachten Der gouden dagen, der juwelen nachten…

Die de blinden blinde smaden, Daar uw glans hun schemer dooft Waar de kroon van uw genaden Weerlicht om één sterflijk hoofd: Door de duizenden verloornen Aangebeden noch vermoed: God die enkel uw verkoornen Loven voor het hoogste goed... Door de kleurgebroken bogen Van de tranen die gij zond, Worden ziende weer mijn ogen Als in nieuwe…

Een luttel aarde, een luttel hemel Heeft ziel als haar bezit gewonnen, Een luttel aarde, een luttel hemel Tot eigen heerlijkheid gelouterd In uwer ogen spiegeling. Maar weinig zuivre gouden woorden Reeg ziel tot snoer en morgenbede, Maar weinig zuivre gouden woorden, Klinkklare sterren neergevallen Uit de gelukverstilde nacht. Groot zijn…

Wat is u of mij een naam, Werelds prijs of werelds blaam, Als de ziel de dingen weet en mint Dieper dan hun naam, mijn kind? Elk ding krijgt zijn gouden naam Eens in schoonheids vol verzaam Als al schone dingen zijn Zonneklaar en zonder schijn. Daar vervalt het schone woord Hem wie reeds de zaak behoort, Die haar diepst heeft liefgehad…

Nu kunt gij veilig slapen gaan, Nu al de heemlen openstaan: Ziel, wier verlangen elke donkre wand In ster aan ster doorzichtig brandt, En in de schoonheid van dit tijdlijk land Al minnen moet uw eeuwig lot, Daar uw verrukking uitziet tot De troon van God.…

Een kopje schuin en wijs, haar feestzaal, de straat Steeds dansend op reis, in veel vergeten ornaat Ze spreekt om te vragen, haren krijgen de wind Straal je weer met vlagen, de gedachte blijft bemind Je kon je leven niet kleuren, dus dans je telkens onrijp En de reis zal blijven zeuren, tot ik oud en wijs begrijp Een traan hoopt op…

Een oud verwassen shirt maar heel dierbaar ik trek het aan om in de tuin te werken In mijn herinnering ruik ik zijn geur en alles krijgt weer kleur Vijf maten te groot maar dat maakt niet uit even dat gevoel van zijn Dan gaat hij in de was en belandt in de kast tot hij totaal is versleten En dan wordt ook deze herinnering vergeten…

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

Ik leef mijn leven met humor en pijn Ik zal als het kan er voor een ander zijn Ik droom in dromen Laat gedachten vrij Ik sterf in mijn dood Maar die “laatste zucht” die blijft alleen van mij!…

het dodemansfestijn verwacht de verzuchting van plengende tranen met rode anjerkus chrysanten witte wijn gelach in afscheidsroes het dodemansfestijn verhoopt de verheerlijking voor zij die vielen met bloemenzee festivals en kerkhofstille zuchten…

Een uitstralende kracht in de wijkende lucht eens alle rassen zal brengen tot een markante edelsteen; edelmoedig sprookje, een paddestoel en veranderende zucht, de hypothesehelft van een vloek verdwijnt daarin hoog heen.…

Voor minder zou je zuchten in deze hitte, maar ook dàt gaat voorbij; straks komt een malse regenbui en dans ik in de wei!…

wanneer ik sterf herinner jij je dan nog hoe zacht jouw handen zich over mijn vingers legden zo verwonderd keek je me aan, alsof je nog nooit in liefde had geslapen jouw mond werd geboren op de mijne en ieder woord bond zich aan onsterflijkheid je was nooit vreemd niet in verdriet, niet in pijn niet in nauwelijks verstaanbaar gefluister…

Dierbaar leven van mijn leven! ziel van mijn verlaten ziel! met wie rust en zelfbewustheid aan mijn dorrend hart ontviel! De Almacht riep u tot die hemel, naar wiens heil gij smachtend waart: rust volzalig; en (zo ’t zijn moet) blijve ik sterven op deze aard! Doch vanuit dat schittrend lustoord, zo de keurlingen van God nog met deernis mogen…

hoe uit zuchten puffen steunen geklieder leugens zo’n mooi wezen kan ontstaan…

Een emotionele waterval stortte ik over je uit gevoelsbagger op je sterfbed Jij gaf taal noch teken geen sein dat je mij hoorde onverstoorbaar doorstervend Reddeloos en radeloos moest ik je laten gaan het enige antwoord was je laatste zucht…

Duizend doden stierf zij in de nacht van de zevende maan gras was nooit groener en bloemen kleurden veel In sierlijke letters schreef zij haar naam opdat hij haar nooit zou vergeten en zuchtte haar laatste adem vervloog…

in de lakens nog de bekende plooien gestempeld in mijn hoofd, dwalend en bang omdat ik probeer te vergeten een handvol gekruiste vingers, als stof licht en doorschijnend zwak verliet vandaag en in een zucht en niemand sprak wat gisteren nog was gedacht…

Het maanlicht vult de zuivre heemlen Met glanzende geheimenis, De luisterblauwe verten weemlen Van Die alom en nergens is. Alleen de grote zonnen hangen Als feller kaarsen in die schijn: De ziel herdenkt haar lang verlangen In niets-verlangend zalig zijn: Alsof van achter diepe slippen Haar dolend tasten eindlijk vond Met hare…

Zingen, lief, zich belijden In de naakte heimlijkheid Waar de goden zelf in schrijden Door de godenloze tijden Enkel kenbaar de gewijden Als hun hand de zegen breidt,- Zingen, lief, is zich belijden In zo naakte heimlijkheid! Zingen, lief, is zich versteken In een vindbaarheid zo schoon, Dat naar echo-lichte woon Onder jeugd-en-liefdes…

Daar ruimt de wind en vaagt de heemlen schoon. Vanavond nog zult gij verheerlijkt zijn Wanneer de winden sluimren aan uw troon, De sterren vlammen in uw baldakijn: Als tussen u en uw oneindigheid De schaduw valt, en in dat klaar gewelf Uw blank geluk dat god noch mens benijdt, Niets ziet weerspiegeld dan zijn glimlach zelf:…

De wolken spieglen in de zee. Het is geen avond en geen nacht: Geen schijn van zon of maan of ster Vloeit door het hoge koele blauw Achter het windloos vlotte zwerk: Niets glanst in hemel of op aard Dan enkel uw verklaard gezicht. Het is geen avond en geen nacht; De wolken spieglen in de…

De smalle ring, de gouden band Schendt niet de naaktheid van uw hand, Gelijk uw stralend lijf niet weet De schaduw van zijn donkre kleed: Uw stralend lichaam lijdt noch weet De schaduw van zijn donker kleed, Zoals geen lijf of stof bezwaart De ziel die door uw ogen klaart: Geen…