Alle inzendingen over zusterliefde OR vriendinne OR gewemel

kom in m'n armen en dans met me in de wind. dans met me ik troost je ik troost je in mijn armen. dans met me mee naar de wolken waar de zon schijnt. huil en schuil maar ik neem je in mijn hart mee.…

de handen weer gereikt in saamhorigheid ogen op verkenning naar details het anders zijn dan in herinnering stemmen in herkenning elkaar ontmoeten met een lach is de bestemming van de dag samen weer op pad als heksen op een bezemsteel met magisch vier vijf is te veel kabouters van de paddenstoelen vegen die eikels en kastanjes…

Aan vrienden en vriendinnen om elkaar in good and bed te minnen? Leeft vrije liefde altoos tijdloos open? Laten Eros, Cupido en Amor en consorten naast ongebroken gebroken harten kloppen? Laten zij gezamenlijk en ieder voor zich en een voor een, ons zelve woordeloos in stilzwijgen tot in de fijnste vezels voelen?…

Kijk, hier zwijgt pieterman nu als het graf Danst liever met de kinders voor de ramen En spelt - op afstand - buitenlandse namen Alichoa, Far Ör en Sönke Drav Waar zijn Endymia en Rosamunde Roskilde, Haviland en Erdoman? Ik wou dat ik hun namen nou eens kan Reproduceren, 't lijkt wel Volkenkunde!…

Is met zijn fraaie selfies in zijn sas die hij vol trots verstuurt en hij verwent er zeer onzelfzuchtig zijn “vriendinnen” mee. Kijkt in de spiegel en is zeer tevree.…

Schrijf me, maak me blij wees een engel, jij zet je liefdespijn liever niet opzij Onze liefde blijft wij zijn één en vrij onderga het, dan gaat ze nooit voorbij Altijd weer zul jij Zywa zijn voor mij…

Op wind wil ik me laten drijven met vleugels sterk en groot zweven tussen wolken genieten van de zon gewoon zweven zonder zorgen kijken op de aarde neer op thermiek en zachte stroming over velden, heuvels en rivieren weg van al dat druk gewemel naar heerlijk stille plek in gedichten denken tussen weelderig groen.…

Er is altijd wat te wensen briefgeheim eeuwige trouw 'n relaxte Venusvrouw vrijheid incl. vriendinnen vaker zinderend beminnen Mijn liefde krijg je niet cadeau. --------------------------------------------- Gepubliceerd in NRC Next, 27 juni 2007…

“Vanavond zijn twee dierbare vriendinnen Onaangenaam behandeld in de trein, Het zullen eens géén Marokkanen zijn! O, Nederlanders, ga je toch bezinnen. Breek los van politiek correct gelul, En lees op Twitter al mijn flauwekul.”…

Ik dring uit het gewemel. Naar boven, naar het geluid. Daar sta jij, mijn ex. Je slaat me in het gezicht, Was het maar een reflex. Nee hè, Niet weer.…

Wat is het dat mij in de schoot geworpen wordt meer dan men redelijkerwijs van een man verwachten kan het is als het velijn dat me van het vlees getrokken wordt nog voor ik slachtrijp ben en dat in ogenschouw neemt en soms ben ik een schaap in wolvenvacht doend alsof ik een wolf in schapenvacht ben ondertussen aanstalten makend te…

Veel meer dan gewoon vriendinnen, je bent mijn zielsverwant.…

Liefste hagelwitte schoonheid, elke dag verwijs ik een van jouw vriendinnen naar het kerkhof, neem haar leven en schets het in mijn atelier van glas en plastiek en nu ook jij tot de rand met mijn liefde gevuld bent, breek ik je houten botten.…

Bij mij ben j' er niet voor de klussen al ben je de beste je doet het al voor je dochters, vriendinnen en de Russen Voor mij ben j' er voor 't kussen en ondertussen laat ik de klussen voor wat ze zijn kussen we 's morgens en luisteren naar de merel, nachtegaal 't getjilp van de mussen.…

Dank je wel vrienden en vriendinnen, voor ál die warme vriendschap in mijn mail en néé het wordt me niet TEVEEL!…

de zomer is voorbij kinderen gaan naar school een andere juf of meester in een nieuw lokaal spullen zien er mooi uit alles ruikt nog fris schriften zijn nog onbevlekt eerste les staat op het bord vriendjes en vriendinnen vertellen over hun vakantie…

Dicht Sneeuwt aan de hemel, Sneeuwt aan de loodgrauwe hemel gewemel Van volle, van koelblijde blankheid in feestelijk, zachtgedempt licht. Traag Reikt mijn begeren, Reikt mijn afgunstig begeren, te keren In tot de sneeuwkoele, diepe, volkomen rust omlaag.…

gezondheid, levensvreugde vergezellen haar dobbergedachten bij het gewemel van banden uit diepe waarden troost knielt aan haar voeten ze verbergt een stille traan en droogt ze weer door ontroering op het moeilijke pad van ‘t leven leent zij nieuwe kracht door het licht der maan van grootsheid het eigen uitzicht blijft bij hoop schijnt…

hoe helder is hier toch de hemel hoe talrijk zijn de vette meeuwen al schuimend tussen ’t volks gewemel terwijl er noeste werkers breeuwen hoe zuiver schijnt de kustlijn er rondom het hoedend hart geslagen waar westenwinden her en der de duinen met hun kracht belagen hoe lief is mij haar zilte land het fleurig voorjaarsmozaïek de jutter…

Want als we vriendinnen zijn, Dan weet jij heel goed, Dat dit mij heel veel pijn doet. Al denk jij dat niemand om je geeft, Dat je niks bent. Maar dat ben je wel. Jij bent mijn vriendin En IK geef wel om jou.…

Met de ongemakken die mij in gezelschap in verlegenheid zouden brengen blijf ik zoveel mogelijk thuis Het is al gebeurd Ik lach daar maar om Aantrekkelijk zijn is ook niet alles Mijn vriendinnen blijven mij bewonderen, alleen mijn zusje noemt niet mooi wat niet mooi is Ze ziet mij zoals ik mezelf niet graag zie Meer dan dit is er…

Terwijl we al zolang vriendinnen zijn dit maakt me echt niet blij. Je pikt een jongen voor mijn neus weg terwijl ik al flirtte met hem. Je weet dat ik niet makkelijk met jongens omga is er voor jou geen rem? Want jij hebt al zoveel jongens je houd ze stuk voor stuk voor de gek. En als ik er dan iets van zeg dan geef je mij een grote bek.…

Het leven je zou het je moeten kunnen herinneren als een buitenlandse reis en er met vrienden of vriendinnen over na moeten praten en zeggen Het was toch wel aardig, het leven, en flarden zien van vrouwen, geheimen en landschappen en dan tevreden achteroverleunen maar doden kunnen niet achteroverleunen.…

En altijd weer verhuizen met pappa en mamma mee wat moet ik met plavuizen op een onbekende stee mijn vriendjes en vriendinnen denken dat ik hier leuk speel ik lees hun korte zinnen in de chatbox en mijn mail op school ben ik een vreemde voor de hele klas en mij ik voel mij een ontheemde ouders maken mij onvrij.…

He echtpaar verlaat dat wazige gewemel, door licht grijs omhuld, gaat naar wenkende leegte van wachtende verrassing.…

Dan breekt de lange vlucht naar eindeloze vertes aan waar ver van aards gewemel de ware vrijheid wacht door het diepe van de nacht naar de oneindig blauwe hemel.…

uiterlijk, vriendinnen, kleren graag de beste van de klas nu onzeker, maar de toekomst: rijk in Beverly Hills!…

achtenveertighonderd en tachtig passen in het park minstens duizend daarvan loop ik achter drie mutsen zussen, vriendinnen maakt niet uit ze zijn gearmd twee staanders lopen om hen heen, een kijkt er om ik denk: naar mij maar nee, hij zoekt zijn maatje stiekem raak ik hem even aan…

We moeten inpakken en wegwezen, meenemen wat hoognodig is, paspoort, bankkaart, ballast achterlaten, vertrouwen hebben in de bestemming en onszelf, geen geschenken kopen, herinneringen bewaren, verbroederen met lokale bewoners, toeristen mijden, ons ondergraven in het forse gewemel, reisverzekering, landkaart opbergen, ons redden met tandenborstel…

De avond verfde rood de zee en zwart de wijde hemel, een late vogel scherend glee langs 't koperrood gewemel. Een vreemde stem gromde van ver en neurde zwarte klachten, en uit der wolken zwarte vachten glansde een bleke verre ster.…