Alle inzendingen over Aardbeving OR Liefde OR Schok

Zwierend aan zee, zonder regen tijd nooit gezet stapelt zich plotseling, ineens een leven als muur die bestand, soms helemaal niet de aardbeving van 5,7 op de schaal van Richter huiverend heeft doorstaan Kefallinia boeit door een opeenvolging van liefde voor hare schoonheid die in 't azuur groeit Glooiend landschap met verkenning…

En weer een opponent geliquideerd Dit nieuws komt als een vreselijke schok Het was al eens gepoogd, met novitsjok Maar hij vocht door, vol moed, gepassioneerd Natuurlijk weet men, na een kwart eeuw Putin Vermoorde onschuld, daar is Moskou goed in…

Hij had al twee kinderen twee minnaressen twee miljoen en twee verslavingen toen hij met een schok besefte: ik ben slecht en ongelukkig. Hij schonk zichzelf een borrel in: een derde was op komst. ---------------------------------------------------------------- uit: Een dag niet gelachen is ook wel eens leuk, 2013…

in slapeloosheid van lange nachten kom ik dikwijls op poëtische gedachten bedenk ik zinnen van statuur want in de nacht zijn die niet duur een soort nachtstroom maar dan anders en soms krijg ik dan een schok van de goedbedoelde woorden of de cijfers van de klok…

Wat is het dat mij in de schoot geworpen wordt meer dan men redelijkerwijs van een man verwachten kan het is als het velijn dat me van het vlees getrokken wordt nog voor ik slachtrijp ben en dat in ogenschouw neemt en soms ben ik een schaap in wolvenvacht doend alsof ik een wolf in schapenvacht ben ondertussen aanstalten makend te…

De aardbeving trilt nog na. Het vuur smeult nog na. Vonkjes schieten op uit de as, als feniksen stijgen ze op, vliegen naar elkaar, om elkaar heen, dansend in de nacht van donkere maan.…

Een schok gaat door het land Wat is er aan de hand? Sprakeloos is onze mond De samenleving is gewond Vertrouwen in de kiem gesmoord Vergeving een vergeten woord Als een agent een kind vermoordt Bij de dood van Milly 17-3-2010…

ze blijven bij elkaar door het huis dat onverkoopbaar is ze slapen in twee kamers de kinderen hebben nu toch zelf een eigen thuis ze hopen allebei op het einde van de crisis dan zullen ze eindelijk vrij zijn de schok van kanker lost geschillen op door de naderende dood…

Als de muziek alleen In de verte nog klagend Te horen is, en Het licht van de dag Vervaagt tot grauwsluier Die nauw'lijks nog te Doorbreken is, besef ik Met een schok dat het Weer maandag is, slechts In een kleur verkrijgbaar, Blauw zoals alléén Blauw zijn kan…

De feniks heeft zijn Hoofd begraven in de as Die hem aan alle kanten Omgeeft, zijn lichaam voluit bedekt - Over hem heen groeit Het onkruid dat gretig Omhoog schiet uit Deze hopen puin en as En met een schok besef ik Dat hij zichzelf is geweest, En dat ik die feniks was…

hoe breek je een schok als je niet weet van welke kant hij komen zal hoe blijf je waterdicht als de duimschroeven worden aangedraaid hoe kijk je terug naar waar het leven begon als het vernietigd wordt hoe je je oor op de rails legde om de trein aan te horen komen die je nog niet zag…

De trein stopt met een schok in open veld - Een terrorist stormt binnen met een wapen. Hij is er in geslaagd de trein te kapen En dreigt de passagiers met grof geweld. Tevreden knikt de hele spoorwagon. Joechei, denkt men, alweer een boekenbon.…

Bereiken het diepste van mijn wezen en schokken me met de waarheid, maar valse schoonheid herneemt snel zijn plaats.…

en laat je door de liefde niet schokken, ook al zit je nu met alle nare brokken, jij dichtte met het helderste gevoel en zij was enkel op aarde en zo koel.…

lijkende een aardbeven, 't doorgaan is een must. Koesterend de rustige momenten, als stilte voor de storm. Als het begin van de lente, met inspanningen zo enorm. Momenten van doodse stilte, bevingen van onmetelijke kracht. Het voelen van de kilte, met gevoelens van onmacht. Natrillingen die nog even duren, herstel na het verval.…

Je zei dat je minder van me bent gaan houden, dit kwam echt aan als een schok.. Hoe kan je nou zoiets tegen me zeggen, in mn keel een grote brok.. Maar ik weet dat je gelijkt hebt, ik heb me dit zelf aangedaan Groot houdend van buiten, maar van binnen vloeit een traan…

mijn handen in de lucht spelend met een witte ballon wit vrede als een speelbal van de wind tollend alle richtingen verdwaald in de blauwe lucht een harde schok laat hem verdwijnen tussen de wolken alleen de wind blijft achter…

Terwijl de bodem rommelt, beeft en scheurt voorkomt de noordelijke nuchterheid dat men met overdreven ruchtbaarheid de schokken té veel aandacht waardig keurt. Daar weet men als het bed weer staat te beven, dat Moeder Aarde gas heeft moeten geven.…

Met een schok komen braamstruiken tot leven: een fazant vliegt op, de herten draaien hun spiegels naar de waterige zon.…

Je ogen verward vervuld van verdriet pijn in je hart je trekt het nu niet Strelend over je lokken wordt mijn hals langzaam nat van jouw snikkende schokken huil maar uit, lieve schat Voor jouw diepe leed heb ik dan geen medicijn maar wel de belofte gereed dat ik er voor je zal zijn…

Aardbevingen en uitbarstingen Lavastromen over mijn wangen Vloedgolven van steen Als je weer gaat. De zonsverduistering achter mij Verslind mijn schaduw Een zandstorm aan de horizon Prikkende ogen, verblind mijn zicht.…

Het hart klopt sneller als het gevoel binnen stroomt De zon schijnt feller als je zichtbaar droomt De woorden in de zinnen liggen in wolkenspinsels als geweven spinnen in gedroomde verzinsels Beelden zich in ogen die reageren met een schok in spetterende regenbogen op het schrijvers' blok…

Gevoeld in dreiging Beleefd in schokken Vervormd in angsten Bewogen in tijd Nabij Gevangen in hoofd Opgehoopt in hart Gebroken in stuk Vertaald in gedrag Nabij Blijvend in dit land Vallend in dit land Helend in dit land Oorlog nabij, nabij…

jouw stem te horen in Berlijn kwam als een schok verdween, was slechts de radio die sprak met een Keuls accent zo lijkend op dat van jou voelde jouw vinger op mijn wang verglijden, vallen op de grond als een druppel regen dichtbij de Kurfürstendamm tussen de tegels verdwijnen…

Een elektrische schok vanaf het moment dat ik in jouw ogen keek als een spagaat uit de coulissen gesprongen pulseert een wisselstroom door mijn lijf ik wist het meteen deze lading raak ik nooit meer kwijt onder hoogspanning loop ik met jou in mijn hoofd deze maalstroom laat sterren stralen aan het firmament…

wat we met liefde bedoelen de juiste afstand is tot de dingen en personen aanvallen en verdedigen samenvalt en dat zowel links en rechts de beweging wordt geoefend alsof het een danspaar betreft op het gladde, harde ijs de lichtste het verste wordt gegooid vaak ook de kleinste is een moment een zwaluw met een gevorkte staart wegdraaiend…

het was mij niet verteld hoe ik met een schok ervoer wat het is om blind te zijn de staarlens in mijn oog werd onder fel licht verwijderd daarna werd het donker ik zag geen licht, ik zag geen kleur minuten leken lang vóor er weer licht terugkwam zien is méer dan beelden op mijn netvlies ik kijk, vind bezieling…

De zachte wind Op je wangen doet je Liefdevol Naar de wereld kijken Hoe je opgroeide En hoe je later Een man werd Hoe je in isoleer Jezelf tegenkwam Onduidelijke beleving Van een schok Een beving In je gestel Zittend in die ene cel Mysterie komt naar boven Wenen Om de weg Hartzeer Keer op keer…

wat op de wereld gebeurt heeft ieder mens geen recht om gelukkig te zijn maar ik hoor en zie zoveel ellende en pijn hoe erg dat kleine kinderen moeten lijden door fouten die volwassen hebben gemaakt of grootmachten die om een doelwit strijden en miljoenen mensen met hun leven hebben betaald op hoeveel plaatsen is er oorlog of hongersnood aardbevingen…

De aardbeving in Christchurch. Laat alles weg in het schrift, laat een vorm staan, die is van binnen, ergens zal die bestaan…