Alle inzendingen over Geluiden

zwaar en zwart galmt een stem over gras en plas mijn roep om stilte wordt niet gehoord luisteren jij luisteren jij gebiedt hij maar mooi dat het me is gelukt om de zon te laten schijnen mijn huid benadert straks de zijne * Ik dwing de dingen/ en maak geen trede hoger dan ik kan klimmen (Lucebert: stadsbeeld - verzamelde gedichten…

momenten kleurden stilte in een grijs contrast het was niet jouw geluid dat van die donkere bas jij opponeerde meer in het licht en muzikaal segment harmonie verstrooiend en door iedereen gekend geen diepte en toch even rakend warmte achterlatend die vluchtigheid is nu voorbij jouw contouren geven niets meer prijs…

Ik hoor ze beiden boven Strelen, hijgen, namen krijgen, zwellen groot En vochtig liggen zij te zoenen en te bijten, geluiden Die schaduwen zoal maken in bed. Ik sta erbuiten En zie ons hangen uit dat raam, gearmd en dood. ---------------------------------------------- Uit': 'Tweedracht', 1992.…

op het plafond ik proefde het gouden schijnsel dat mijn gezicht bewoog zacht als de muzieknoten die dwarrelend als een ragfijne sluier mijn huid beroerden, zich schikten naar de contouren van mijn lichaam tot ik de kleuren hoorde van jouw onverwachte komst je voetstappen, grijs en koud doorkliefden mijn ruimte ik probeerde nog geluid…

ik zag hoe jij voorzichtig gracieus de koude druppels regen van je bloem- bladeren liet vallen daarna je steel weer rankte om het kleurige bed aan de hemel te tonen klaar voor de zon om met die energie samen wiegend op vleugjes stilte naar het volmaakte om het natuurlijke beeld van een zijn gestalte te geven…

Er is iets niet in orde met het geluid dat uit de stenen komt. Iets vreemds en onverwachts en onverwachts horen wij daarin: de stap van de vertwijfelde wandelaar of eindeloze regen op verandaruiten. Er is iets onbekends aan de hand, denken wij, een meer verfijnde weemoed als bij zieke kinderen.…

zacht klonk het geluid van de motor boven alle liefdes uit hij componeerde in de technische ruis de regelmaat en helderheid van het genie waar stilte heerst nu corona triomfeert is er weer plaats voor kwalitatief onderscheid net als luchtvervuiling zijn decibellen ook onderworpen aan een uiterst streng regime want sluit de ogen…

ik heb de geluiden uitgeplozen die de wind waait in tal van kleine hozen de werveling van hoge tonen komt nooit uit het ruizelen van grote bomen zij dekken alles toe met een groene plasticiteit beletten ons openheid lief en empathisch trekken ambachtelijke sporen hun melodieën door de smeltkroes van het leven daar waar de…

flarden muziek op de geuren van bloemen dansende golven, zij dragen geluid 'soul' zingt 't vanuit het blauwe gebied tussen hemel, water en straten, tot verder dan hier als een kleine boot meert het af aan mijn oren die gespitst zijn op een herkenning van verleden…

De stilte hoorbaar gemaakt Oorverdovende stilte Jouw gezicht niet te zien Je hand die mijn huid raakt Beklemmend en mooi Adem stokt Twee harten bonzen Een tak die ik gooi IJzingwekkend duister Een oehoe roept Je knijpt in mijn arm Zacht liefdesgefluister Een ster, soms de maan Versluierende wolkenslierten Spookachtige kruinen Gauw…

hoor een vaag geluid voel het zacht gebrom dat eeuwig leven heet het is alom ik kijk pas om als het octaafje hoger wordt waar bestaan zich ook laat zien in groei en bloei misschien in het spel van harmonie dissoneren valse tonen schaduw in de melodie het zijn oneffenheden die men moet leren in het zingen van een eigen lied…

‘s Avonds in bed komt de onzichtbare man Je ziet hem niet, dat is het nare ervan Ik hoor hem in de kamer Ik hoor hem in de gang Hij klopt er met een hamer En maakt mij vreselijk bang Mijn vader zegt: Het is de kachel Mijn moeder: Het is de wind, geloof me maar Nee, hen moet hij niet hebben Ik ben altijd de sigaar ’s Avonds in bed komt de…

zelfs voor een geoefend oor bleek het onmogelijk in de wirwar van geluiden een leidend ritme te ontdekken chaos zegevierde tot akkoorden hun eigen pad met lieflijke tonen bedekten waar in harmonie melodie ontstond je lachte toen jij uit het pandemonium van herrie kwam de buit schitterde in je stem met hemels geluid hoge…

zacht danste geluid op golven stilte hun wisselingen schreven wat stukjes atmosfeer waarvan de kleuren het uur van de dag bepaalden in subtiel onderscheid waren zelfs dagen in bereik daar waar leven het ritme in hartslag vertaalde soms dacht ik geluiden te zien maar na analyse bleek het niet te verklaren een wonder misschien…

ik draai een kleine revolutie af ik draai een kleine mooie revolutie af ik ben niet langer van het land ik ben weer water ik draag schuimende koppen op mijn hoofd ik draag schietende schimmen in mijn hoofd op mijn rug rust een zeemeermin op mijn rug rust de wind de wind en de zeemeermin zingen de schuimende koppen ruisen de schietende schimmen…

ik decibel over heerlijke ronde tonen een spel dat ik vroeger al naamloos droomde buiten genieten van moleculen lucht die in hun wind gevlaagde vlucht muziek maken meegaan in de flow van abstraheren tot de bron waar zon haar storm laat keren zoals rohrsach zijn vlekken niet benoemd zijn er geluiden dat energie ons…

geluid, waarmee men iemand roept uit de tijd der Ptolemeeën. ik mijd de niet dicht opeenstaande bomen -op korte afstand, in de nabijheid zijn ze in tweeën gesplitst- naar beneden stappend doe ik afstand van een kabel of touw zonder priesterlijke zegening, voor de gek gehouden in een zachte zuidwestenwind…

Jouw stilte laat zich soms zo horen dat ik mijn oren er voor sluit Als jij jouw pijn verwoordt zo zonder woorden sluip ik stil de kamer uit Daar elk woord door mij gesproken door jouw geluidswal wordt gestuit.…

ze luistert naar de stilte van de nachten ze hoort het gefluister van haar gedachten plotseling schreeuwt binnen in haar van alles zich uit maar ze verbreekt niet haar stilte uit angst voor het onbegrepen geluid…

het niet te traceren geluid dat rondzong op verschillende tijden irriteerde iedereen een oorsprong in techniek of fabriek kreeg in deze agrarische gemeenschap geen handen op elkaar lichtschuwe activiteiten in vervallen en afgelegen stallen lagen meer voor de hand een kleine bijverdienste op het toch al schrale platte land…

veel tonen gaan in luister en huiver zwaar vervormd aan ons voorbij ze klinken vals te vlak onzuiver razend slagwerk koperbrij maar elk lief lied nu voort gedragen naar een verre, verre morgen zal daar de samenklank gaan schragen in ‘t slotakkoord van onze zorgen…

is de muziek nu te zien en een stukje geluid heel misschien…

Gij draagt de gunst der Min- godin; Der Heliconiaden; Apol verleende u de snuit Een zoet en zangerig geluid, Waar aan geen jaren schaden. En matig, en benij- dingvrij; In altijd vrolijk zingen; Bereikt ge, o kleen en bloedloos dier, De staat der hoge Goden schier, En spot met stervelingen.…

Er zijn dieren die piepen. Zo zijn ze geschapen, tot piepen. Hun tieren te iel in de mist. Er zijn dieren die loeien. Zo zijn ze geschapen tot loeien. Hun roepen te rauw in de mest. Er zijn dieren onhoorbaar. Scharrelend. ------------------------------------------ uit: 'Fladderen voor de vloed', 2007.…

De avond valt over de Jordaan De avond valt heel langzaam Langzaam slokt hij al het licht op langzaam slokt hij de gelukkige dag op Al gauw bedekt hij onze versleten ogen die de hele dag open zijn gebleven Het is nacht in de Jordaan kleine geluiden duister geluk Vreemde verveling ----------------------------------- uit:…

Ver van elk bewoond gehucht Waakt het huis, geducht, berucht, Dat geen zichtbaar leven bergt Maar elks aandacht vergt en tergt. 't Nachtelijk zwijgen wordt verscheurd Door een stem die gilt en treurt. Niemand, niemand weet er van, Niemand breekt zijn boze ban. Overdag wordt niets bespeurd. ------------------------------------- uit: 'Verzamelde…

De dromer gedenkt z’n wei, de paden leeg, de sloten bol, in het eerste daglicht zonder mij verstuiven paardebloemen vol, de wind bespeelt geluid met de trompet en jaagt de dromen uit, voorzichtig sluipen bomen naar hun bed, vangen de noten om weer in slaap te komen, de stammen blazen zich naar een eeuwig woud, van dat lange slapen wordt…

Zijn we gezoken in de Donau zijn we als een pas op de plaats Wat hier allemaal meespeelt twaalf vibrafonisten die een liefde delen voor plaatstaal Hier kan niets gebeuren want het anker hangt als een bel aan het oor we luisteren het af Achter die boom heb ik je gekust je mond gaf mee Wat we verwachten van harmonie wat van de vuurpijl…

Luister naar de geluiden van buiten, de wind die blaast,vogeltjes die fluiten. Wat is het mooi..,deze prachtige dag. Ik kijk niet naar de lucht zonder een glimlach. Het liefst zou ik hier altijd willen zijn. kijken naar de lucht.., dat is pas fijn. Mooie geluiden, een heerlijke openlucht.…

De stilte der natuur heeft veel geluiden en is toch vol van rust voor ziel en zinnen die druppelt zacht en ongemerkt naar binnen tot in ons hart een zilv'ren toon gaat luiden gelijk met haar.…