17323 resultaten.
Koningsdochter
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 179 Op jouw rug teken ik
een hart dat ik vul met xxx'en
Jouw naaktheid als Eva
die van mij als dat van Adam
Ons bloot zijn en dat van
een prinses
Haar mis ik
en jou wil ik
dus geenszins kwijt
Jij en ik, wij samen
Wij bouwen ons leven om
anderen heen
het plezier van
van elkaars
liefde en gebaren
wij beleven el-
kaar voor
eeuwig hartgrondig…
Spakeloos landschap
gedicht
3.0 met 6 stemmen 5.315 De mensen worden uit het landschap weggenomen:
wat een rust! vooreerst
nog geen puinhopen, het licht
is het licht dat er is
op huizen als dingen naamloze bomen
een klagende waakhond een jagende vos
later
naarmate het donker nadert
steeds meer kraaien -
---------------------------------
uit: 'Vallende stilte', 2008.…
Anker
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 206 de maan spiegelt
een reis in gedachten
ongrijpbaar
voor de stille dromer
een buik vol gevoel
flarden van eenzaamheid
en een duif
onderstreept het verhaal
in vogelvlucht
een slaapliedje
voor de bomen
die het landschap omarmen
als een warme deken
een nachtkus
voor het laatste
woord…
Wanneer zal ik je zien
hartenkreet
2.0 met 46 stemmen 1.928 Ik ben de wind
van verlangen
die fluistert
in je dromen
en jij
de nachtstraal
die draalt
aan de drempel
van mijn ziel
Mijn hart
en het jouwe
dwalend door
een zonnig landschap
Het licht van
stralende ogen
een droom wellicht
wanneer
zal ik je zien…
Eindeloos landschap
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 111 Er ligt een eindeloos landschap
tussen jouw lucide droomwereld
en haar machtige serene werkelijkheid
de donkere nacht maakt harde muren
een vreemde wereld zonder deuren
van waarheid, stilte kent langdurige minuten
in eenzaamheid, jij gelooft niet dat de rivier
een moeder is, de boom een dochter van de zon
de golven van de zee geen…
Droogte
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 77 Er ligt een diep verlangen in het landschap
te wachten op de komst van nieuwe regen
na een lange periode van droogte en zonneschijn
niet alle planten en dieren is het gelukt te overleven
dorst, en nog eens dorst, zo dorstig zijn de bomen
in dit eenzame land zonder helderheid van dromen
wanneer zal de eerste nieuwe regen komen
en zal het genoeg…
Kerstmis
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 200 Maassen
De wind jaagt snijdend langs verijsde bomen.
De sneeuw vertolkt de liefste rol van mist.
De winter heeft het landschap uitgewist.
Geen water dat nog levend uit kan stromen.
Nu kom mij niet met eeuwigheid of Rome,
want, sceptisch als een Griekse solipsist,
laat ik alleen het sterven onbetwist.…
ik kom kijken
gedicht
3.0 met 23 stemmen 7.770 Ik groet jou Zon ik zoek
het pittoreske fotografeer
mijn medereizigers op de plaatsen
wij zijn pelgrims
ik sta in de rij
ik woon niet meer echt
niet meer in een landschap
met bomen
ik koop een souvenir.
------------------------------
uit: 'Op het oog', 2005.…
Voorzichtig
gedicht
2.0 met 49 stemmen 9.134 Ze liepen voorzichtig,
en lieten het landschap binnenkomen,
ze merkten dat hun tred bewonderd werd.
Heel voorzichtig gingen ze door de deuren,
langs het lusteloze strand, bezichtigden de bomen,
ze dachten dat de struiken ontvlambaar waren
en de hemel onder handbereik.
Zie, ze houden zich voorzichtig vast.…
SLAAPSTER
gedicht
2.0 met 69 stemmen 17.656 Waar heeft ze dit geleerd, zo vredig
mee te deinen op een zuchtje wind?
Wie heeft haar wijsgemaakt dat leven
zo eenvoudig is? Ze ligt erbij als
hoorde ze muziek. Rust maakt geen
haast, geeft enkel wat zij neemt.
Waar heeft ze dit geleerd, zo stil
haar lijf alleen te laten op een bed?
Een wimper trilt, een hart tikt in haar
slaap.…
eenzaamheid
hartenkreet
4.0 met 14 stemmen 1.222 De eenzaamheid spreekt uit mijn ogen
Hoewel mijn mond erover zwijgt
de opgewektheid is gelogen
erachter schuilt de bitterheid.
Ik woon nog samen in hetzelfde huis
waar onbegrip heerst
er is geen plaats meer voor liefde
er resten nog kilte en spijt
de onmacht waar wij elkaar steeds weer grieven.
Hoelang kan een mens gedwongen eenzaamheid…
alleen
hartenkreet
4.0 met 8 stemmen 1.181 Héél véél kon ik alleen
geen mens die dat betwistte-maar toen ik dacht,
dat ik alles kon (dus niemand nodig had)
bleek dat ik mij vergiste,
want-weet je wat ik niet kon?
mezelf kon ik niet omarmen
Nu ik dit opschrijf, schrik ik ervan:
zijn mijn woorden- is mijn houding
camouflage voor mijn angst?
ben ik bang dat ik toch niet alles kan?
en…
Remedie
gedicht
3.0 met 35 stemmen 10.102 Tegen de angst. Al wat ik schrijf
weerstaat mijn wanhoop, elke zin
waaraan ik ademloos begin
jaagt mij de stuipen van het lijf.
Want op papier ben ik niet bang.
Hier gelden vastgestelde wetten
die mij uit razernij ontzetten
en redden van de ondergang.
Kunst zet het leven naar zijn hand,
brengt het terug tot dunne lijnen
die zich, tegen…
De bewaarder
gedicht
3.0 met 19 stemmen 10.700 Hij gaf geen krimp. Hij had de tijd
steeds aan de lijn. Hij ging zijn gang
onaangedaan en zonder onderscheid
werd toegewijd zijn leven lang
al wat hem overkwam bewaard.
Niets ging verloren. Hij vergat
zorgvuldig alles wat in kaart
gebracht een codenummer had.
Zo vond zijn leven plaats. Totdat
hij, dwalend langs de schappen
zich met zijn…
Verloren voorwerpen
gedicht
3.0 met 14 stemmen 6.655 Hazenschedel. Zonder oren. Tot het
bot teruggebrachte waakzaamheid.
Onvindbaar verstopt aan een slootkant.
Herinneringetje van zilver. Kristallen
druppel hemel. Logeerliefde. In het
zwembad van mijn pink gegleden.
Eeuwen ongezien onder het tuinpad:
munr.Zeelandia. 1872. Luctorleeuw.
Verloren bij een weddenschap.
Lorgnet. Messing. ovale…
Weerzien
gedicht
2.0 met 187 stemmen 39.734 Je bent er nog. In deze zachte vreemde
heb je op mij gewacht. De deur staat aan.
Mijn lippen raken je. Ik neem de
stille bewijzen waar van je bestaan.
En naar de dood getekend door de jaren
hervinden wij met onze ogen dicht
het leven in eenvoudige gebaren.
De eerste merel zingt het donker licht.
De wandeling, de brug. Knotwilgen duiken…
De drinker
gedicht
2.0 met 444 stemmen 70.477 Hij groet zijn hand: klein glas.
De trage kamer groet hij, het vertrek
van zitkuil, eethoek, suite,
tot hij ze niet meer ziet.
Hij sluit de ogen, wacht.
Hij groet de zachte nacht, die langzaam,
langzaam, hem de laatste tonen van
gedachten horen doet.
De leegte groet hij,
toevluchtsoord.
De oude kat, de zwarte, streelt
zich met de hand…
Vrouw
gedicht
3.0 met 41 stemmen 13.739 Ik zie haar nog zitten: een simpele bank
met een simpele vrouw met twee simpele handen
omhoog naar de lucht, voor het rood van de
tuin in de zon, als een meisje zo rank,
als een kind zo verwachtingsvol, ondanks haar jaren.
Ze neuriede zacht en ze lachte daarbij
in geboeide vervoering. Ze keek niet naar mij,
ze keek naar haar handen. Die maakten…
Plaatselijke tijd
gedicht
3.0 met 1 stemmen 3.078 Hier is het morgen. We schrijven een datum,
kijken het raam uit, smeren een snee
brood en vrezen het ergste zonder dat het
ons bedreigt. Een ochtend aan de rand van
een gelaten stadje op de oever van stromend
water. Een kerkklok, een scheepshoorn: het is
tijd. Altijd. Dit roepen beweegt ons, drijft ons
onstuitbaar voort, hoe stil het grijze licht…
Wereld
gedicht
4.0 met 2 stemmen 3.395 Nooit een orka gezien in de dorpsvaart,
nooit een zebra in een weiland ontmoet,
geen kokospalm in de boomgaard,
maar wereld was er in overvloed.
Boer Bethlehem had een Duitse herder,
in de stal stond een Belgisch paard.
Het Guinese biggetje zonder staart
woonde op Elba, een steenworp verder,
waar een meisje Engelse ziekte had.
Haar grootmoeder…
Opdracht
gedicht
4.0 met 1 stemmen 3.103 Schrijf je nog wel eens jongen?, vroeg mijn moeder mij.
Je maakte van die mooie verzen vroeger en verhalen.
Ik vraag mij af: in wat voor wereld leven wij.
Moet je nog thee? Ik bedoel: dat banale,
ze schrijven over dingen waar geen woorden
voor zijn. Ze keek omhoog. Begrijp jij hoe
men zich zo kan verlagen, zich zo door de
maalstroom van deze…
gelaagd
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 67 aangevoerd
afgezet en
gevormd door
bewegingen
van de wind
een toonladder
van luchtwervels
bespeeld op
witte toetsen
bestuiving van
muziek die zich
neervlijt in een
dichtmaat voor
een uitgelezen
vervoering
luchtstromingen
boetseren laag
na laag het landschap
waarin alles
is wat
het wordt…
stil
netgedicht
4.0 met 9 stemmen 348 hier is niemand
behalve dan de stilte
onder hoge bomen
waakt eeuwigheid
zelfs het glooiende landschap
tot aan de einder
spreekt slechts stilte
bladeren knisperen
onder gelaarsde voeten
die naar water voeren
en dan het water
behalve hier en daar
een zachte rimpeling
windstil
zwijgend turen bomen
naar hun spiegelbeeld
en voor het…
Leestekens in een landschap
netgedicht
4.0 met 11 stemmen 91 in het verrafeld landschap
aan de rand van het bestaan
zweeft een gier om de dode
ontdaan van het zware pak
gaf de dood hem vleugels
verdwenen verten
van zwervende gedachten
de tijd met duizend wijzers
uitgewist in de horizon
in de open levenloze ogen
het stukgehamerd hart
staat het landschap geschreven
laat in teisterende wind…
Wind- en tranen
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 122 Ze kuste m'n hoofd, wangen en kin
't was de wind, die: de tranen opving.…
Wie een landschap tekent
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 274 Wie een landschap tekent,
heeft vaak aan één lijn genoeg,
zo ontstaat klaarheid in een beeld,
een verhaal van lucht en aarde
en zoek niet naar een tijd,
een richting die is er
niet en nooit,
misschien zit er regen aan
te komen of wind
en wat dan nog,
je kunt de wind niet vragen
om te blijven, er is alleen
de stilte 's winters die het…
Wenen in de wind
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 607 De wind vroeg aan 't Meesje
zing voor mij jouw allermooiste lied
want de oude boom gaat hemelen
of wist je dat nog niet
De oude boom liet z'n bladeren vallen
niet omdat de herfst was ingetreden
bleek het tijd voor hem te zijn
zijn bast nu uitgestreden
De wind vertelde hoe zij op bijzondere
dagen, danste met de bladeren van de boom
nu gaat…
The Burren
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 135 Zelfs God
heeft er een handje van
alles op één hoop te gooien
zei de priester tegen de kapelaan
het is een keiharde werkelijkheid mijn zoon
in al zijn wijsheid
heeft de Eeuwige
de engelen bevolen
het restant van alle
stenen en rotsen
in Ierland te strooien
geloof me maar kapelaan
zo is het echt gegaan…
Binnen gesloten bomen
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 1.097 De gouden cirkel
glanzend op het witte vel
zijn ongrijpbare waarheid
in wankele letters
Ogen zuigen het landschap
rond gesloten bomen
wringende handen
kneden gebalde vuisten
Staal op staal
rolt de afstand op
duistert leven
in opstropende vlakken…
Ondanks
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 159 Alleen de bomen spreken geluidloos
naamloos in groei van de natuur
rivieren worden smaller in ruimte
in gedachten zonder poëzie
beschrijf je landschap in een boek
alsof er niemand jou kent
ondanks jouw zwijgen is er een verhaal
in de beeldentaal van tederheid
leeft het schaduwland in gedachten.…