Alle inzendingen over lente OR liefde OR gevoel

Misschien zijn mijn woorden Als blokken ijs in de winter Bevroren water in een teil Maar ze zullen smelten voor de zon Van jouw liefde die komt als de lente En geeft kleur aan ontluikend blad Tooit tuin en veld met bloemengeur Wolken in blauw met zilver omvat Vergeet dan mijn woorden Als ijsblokken zo koud Ze zijn in jouw liefde gesmolten…

Het vuur van de lente Doorstroomt alle wezens, Met leven en liefde, En schepping en wording Verrijst door die kracht. De dieren der aarde, De vooglen der wouden, De vissen der stromen, De insecten der poelen, Gevoelen die werking; En alles vermeert.…

Ik zomer in gedachten de lente uit je haar de liefde is wat bekoeld in een herfststorm maar dat is nu juist de leugen van de eeuw ik lenteer in je leven en zomer in je hart…

De vlinder is weg Ze stierf te vroeg In de lente Een leven voor de boeg De dagen zijn lang De nachten zijn zwoel Ik dool er in rond Met een leeg gevoel De vlinder is weg Zo lang gewacht Ik hou me niet groot Ik huil zacht De vlinder is dood…

wondermooi als de lente zo noem ik jou je weet me te raken als de waas op de wei druppels prille morgentijd op een bloesemschoonheid ik laat je gaan, ik houd je vast als de schitter van een kelk een weerschijn van liefde draait jouw verve in me rond wondermooi als de lente dat ik jou vond…

In de lente wil ik vlinders vangen, dat is gewoon een gevoel.. Maar dat komt er niet van, omdat ik altijd voorbij ga aan mijn doel.. Soms wil ik meer dan dat ik aankan En kan ik ook meer aan dan ik wil... Zo ver weg en toch zo dichtbij.. Ik wil dat mijn lief, mijn held een vlinder vangt voor mij...…

Liefde in het leven Gek van een gevoel Gek van vlinders Die ik van binnen voel Een raar vreemd gevoel Diep van binnen Je voelt lichaam trillen Wie zal dit nu niet willen Dit vreemde gevoel Diep van binnen…

verboden liefde verborgen liefde diep in mn binnenste ben jij de enige voor mij een gevoel zo apart een gevoel recht uit het hart ver uit elkaar en toch zo dichtbij zijn wij gebonden aan mekaar lieve woorden vullen de lijn waarom kan ik niet bij je zijn?…

Alles om me heen grijpt me aan alleen mijn houvast zal blijven staan gedachten stellen niks meer voor het houden van dat gaat door Het kan vol van liefde zijn koesteren zul je deze tijden zoals de smaak van een oude wijn door "deze" liefde moet ik je vermijden…

Ik spreek je niet Dat doet me pijn ‘k weet niet of jij het ziet? Maar ik wil het liefste bij je zijn Met je praten Naar je luisteren Even helemaal niets Ik voel voor je Ik weet niet wat Maar zeker toch wel iets…

Ik zag je voor het eerst Ik wist niet wat ik zag Het was liefde op het eerste gezicht Maar nu ruzie's Die mij pijn doen, Waar ik niet tegen kan Mijn gevoel slaat over naar verdriet, bang zijn om je te verliezen wat ik niet wil…

Je lippen Altijd daar Klaar om te kussen Opdat de pijn verdwijnt Je ogen Die het diepste binnen Naar buiten kijken Om te kunnen liefhebben Je oren Die altijd luisteren Naar het gevoel Dat zelf niet praten kan Je hart Vol van Liefde En eeuwige trouw Mijn zielsverwant…

pijn Een moeder zonder haar kind Een uitvaart zonder tranen Een storm zonder haar wind Een grafsteen zonder namen Een kunstenares zonder haar doek Een tandarts zonder boren Een schrijfster zonder haar boek Een Frankrijk zonder Eiffeltoren Een winter zonder haar strenge kou Een raket zonder doel Een leven zonder jou Een onaangenaam gevoel…

Logisch, want volgens Cornelis, voelen mensen elkaar gevoelig aan. Mijn vrouw en ik lezen elkaars emoties, van onze gezichten af. Als dieren weten we hoe dat moet. Sinds Frans de Waal besef ik dat pas goed. Dichters lezen en schrijven gedichten, volgens de kennis van het gevoel. Wie gezichten niet wil lezen, is ziende blind.…

Onze liefde bloeide open Als een rode roos Wanneer de lente begint Ik kreeg het gevoel van Opnieuw geboren te zijn Verlost van alle verdriet en pijn In het verleden Was mijn hart van steen Zo koud als ijs Maar jij ontdooide mij Maakte van mijn leven Een paradijs En nu stort mijn wereld weer Als een kaartenhuisje in elkaar Je gaat me…

aard van mijn liefde gevoel van bewondering eerbied van natuur…

Als een dichter niet meer bij de mensen is geen persoonlijke haven kent in ’t geweten dan gaat er niemand zonder heimwee naar zee en als je ademt zonder innerlijke lente weet je nooit of er een ochtend komt is verlangen een metafoor zonder gevoel maar bij de boom is er bekeerde stilte wordt het niemandsland in een droom bewaard.…

En 'k dwaal, een blinde hond gelijk, door dralige lente-roken, mijn hart van alle liefden rijk, mijn hart van liefde verstoken.…

de herfst winterde jouw gevoelens in een lange diepe slaap maar de lente zomerde die gevoelens tot waar het nu nog steeds om draait…… ware liefde!…

Het is maar goed dat je in de lente, zomer en herfst van je leven niet weet, hoe je in de winter van je leven belazerd wordt.…

De nikkelgrauwe winter is vergangen en bloembollen ontwaken ondergronds. Ik zing een lenteliedje, binnensmonds, heb net een nieuwe nestkast opgehangen. Straks zijn er vogels teder aan het minnen, nou ja, hij dringt brutaalweg bij haar binnen.…

wanneer de zon straalt in mijn kamer en de vogels zingen hun mooiste lied dan weet ik dat de winter mij verlaat omdat lente voluit bloeien gaat dan open ik alle ramen en deuren en zing ik uit volle borst mijn… lied terwijl ik volop kan genieten van een jonge lente die priemt... in al zijn geuren en kleuren…

loopt de schaduw voor me uit die zich niet laat vangen zozeer is mijn verlangen zodra ik op de bloesems van de lente stuit…

Lieve krokus, je bent mijn voorjaarsstempel in mijn tuin, met kleurige kelken in je kruin. Je vervangt de wintertinten, in levendige slierten en linten. Een palet van lichtblauw en fel geel in de ochtenddauw. Je nestelt zich tussen de ontwakende planten, met een lachend en stralend gezicht, langs alle kanten.…

Hun geur vermengt zich, met de geur van blauwe regen, overdadig bloeiend in de lentezon steeds weer kom ik nu de lente tegen. De mezen komen kijken. Duikelend en tuimelend om en om. Hun nestjes zijn al uit. Ze geven mij een fijn gevoel. Terwijl ik rustig toekijk, vanuit mijn luie stoel. De mand met violen doet ook mee.…

Hopelijk snap je mijn zinnen, wat ik zeg wat ik bedoel Ik kan niets anders zeggen, zo is mijn kwetsbare gevoel..…

Kijk, hier zwijgt pieterman nu als het graf Danst liever met de kinders voor de ramen En spelt - op afstand - buitenlandse namen Alichoa, Far Ör en Sönke Drav Waar zijn Endymia en Rosamunde Roskilde, Haviland en Erdoman? Ik wou dat ik hun namen nou eens kan Reproduceren, 't lijkt wel Volkenkunde!…

Terwijl mijn bange norse vriend in bed zit te rillen in zijn Noorse trui bedenk ik nòg meer liefde en hoe die liefde te beginnen. De buren spelen vals piano maar wel met gevoel. Zó wil ik leven, vals maar met gevoel.…

Woorden, uit een zin zeggen vaak veel over liefde en haat jouw gevoel, of ik die win? Zinnen, wat je verlicht raken vaak je hart geven, dat gevoel maar ook de smart zinnen maken op papier met veel liefde, warmte zo op mijn eigen manier staat m'n liefde hier!…

een woord al vaak een teveel vermoordt kwetsbare momenten het grijpt mij soms naar de keel het gevoel sterft dan al in de lente een woord vleesgeworden letters scheppen dan een nedergang met tranende spetters legt boeien aan waarvan ik mij niet bevrijden kan het woord, een teveel sluit genadeloos mijn keel…