Alle inzendingen over weten OR geestesleven OR aangezicht

Als het licht de duisternis verlicht Verschijnt alles voor ons aangezicht En heel misschien Gaat u dan zien Hoe de Natuur is ingericht. De Natuur die op ons is gericht Hoort daarom in het volle licht.…

Wat is het dat mij in de schoot geworpen wordt meer dan men redelijkerwijs van een man verwachten kan het is als het velijn dat me van het vlees getrokken wordt nog voor ik slachtrijp ben en dat in ogenschouw neemt en soms ben ik een schaap in wolvenvacht doend alsof ik een wolf in schapenvacht ben ondertussen aanstalten makend te…

Wanneer iets neerdrukt zijn er klanken van vogels Donkere gedachten de nachtegaal de dag in haal Wanneer iets blij maakt zonlicht in het aangezicht de nacht haal huismussen tsjilpen…

Keer tot mij uw aangezicht, als ge naast mij te rusten ligt. De nacht is lang.…

Ik kwam in de hemel kwam in het aangezicht van God en sprak: wij.... God onderbrak me en sprak: en jij... ik sprak: ik heb publiekelijk... God onderbrak me wederom en sprak: en privé?…

Geen traan meer te bespeuren, zodat niemand ooit zal weten dat uit de stille, kille morgen weer een dag geboren wordt, een dag dat 'k jou niet kan vergeten.…

Heer, U ziet alles van mij, U kent mij U weet van mijn zitten en mijn staan En weet precies waar ik heen zal gaan U blijft mij dag en nacht dicht nabij. Elk woord dat ik uitspreek kent U al Niets is voor Uw aangezicht verborgen U kent ten volle mijn verdriet en zorgen U Heer, mijn God, Koning van ’t heelal.…

Eén ding heb ik begeerd; één ding heb ik ontvangen: Dat, zo de dood mijn leden zou omvaên, Ik voor uw aangezicht, o Bron van mijn Verlangen, Niet ledig zoude staan!…

neen, driewerf neen ik benadruk de nee met een extra n n iets is meer dan het is de uitvergroting toont lelijk uw hatelijke kloof uitgeknepen putten in uw aangezicht deze gaten worden nimmer gedicht…

jongleren met lucht en toch laten vallen onhandig en los kapot uit mijn handen het grauwe aangezicht fragment van verlangen springt op nu alleen apart van zijn angsten en krimpt weer ineen…

Over het licht en de duisternis Als het licht de duisternis verlicht Verschijnt alles voor ons aangezicht En heel misschien Gaat u dan zien Wat de schepper heeft verricht. De schepping die op ons is gericht, Hoort daarom in het volle licht.…

Mensen die meer talen Spreken en toch Elkaar niet verstaan - En verhalen horen Die volledig langs Hen heen zijn gegaan Hunkeren naar warmte En naar licht En naar 't verstaan Van de anders aangezicht…

Vanaf de horizon door een late zon helder aangegluurd, weten wolkenflarden jouw bleek aangezicht te aaien. Verhaal me van je trieste idealen, onthul mij tenminste iets van schepping en bruisende dynamiek. Schijn je licht op hen die weten te creëren en al je uitdagingen vertalen in pure dramatiek.…

Tot weerzien zeggen, weten dat aangezichten vervagen als verloren dagen, wissen en stilleggen Vaarwel vrienden: schimmen moet je verjagen, opbergen, vergeten en in kerkers leggen Wees gelukkig en bemin zonder najagen!…

Heet van buiten zacht van binnen aanlokkelijk aangezicht de sappen in mijn mond mijn tong hunkert naar de smaak mijn slokdarm wil het niet te heet de combinatie zoekend uiteindelijk pak ik de lepel en breng deze naar mijn mond…

Gesmoord, verstikt Door het diepste duister Verwurgd welhaast door Angst en zorgen Is daar toch het Hemels stralend licht Van de nieuwe morgen En hef ik mijn handen Naar Uw aangezicht En vraag U om mij te dragen In de genade van Uw licht…

In de kern ben en blijf ik oprecht liefdevol. Meer vaak, dan de ego, de geest én het lichaam aan zouden kunnen! Het is wat ik Petra Hermans de wereld zeker niet zal misgunnen. Ik werd en was ermee geboren, in al mijn kunnen. Om de volledige vergevingsgezinde liefde aan ieder maar dan ook ieder mens geheel te gunnen!…

Overal in den lande Klinkt de roep om meterstanden. Computers draaien overuren Om de nota’s te versturen Van alle rangen en standen. Maar de stand van uw meter Interesseert me voor geen meter.…

Uit de heldere rivier van mijn onschuld; van aangezicht tot aangezicht.…

onoplettend in mijn ogenblik zat je daar in een schaarsverlichte hoek zo onbesproken en woordgesloten als het nog ongeopende boek met de dunheid van een spiegel zag ik ons aangezicht in het speelse glas onwetend van de loop der nabijheid die voort zou gaan zoals het was…

Wanneer ik in de spiegel kijk, Dan staar ik in een aangezicht Dat mij nog nauwelijks herkent: Een maanlandschap Met kraters en ravijnen Die ik nooit eerder had gezien. Nee, dit is geen gezicht En hier moet dringend wat gebeuren: Dus ga Ik nog vandaag Een nieuwe spiegel kopen.…

Ik ben de verdwaalde reiziger op mijn aangezicht.…

Er niet om gevraagd En toch onverwacht Gekregen, mijn plek Hier op deze aarde, Geworpen op het Aangezicht van Deze wereld die Buiten mij om Geschapen is De crux van Het menselijk leven Is hoe om te gaan Met deze geworpenheid Om er toch iets Zinvols, iets goeds Van te maken, Een bijdrage te Leveren aan de Menselijke…

Janus, - niet "neef", maar de god, - had twee aangezichten Er is altoos baas bóven baas, en thans vindt ge van die nachtlichten, Om beurten zien ze U aan met de kijkers van hond, En gluren ze naar U, of een kat voor U stond; En dàn weer is het, of een uil met zijn blikken U verslond.…

als we terug gaan aarzelend naar het begin en hoe het toen verder ging als we de oude,verraderlijke paden betreden en je zegt: weet je, weet je nog?…

Er was eens een leraar uit Meeren Die was dol op filosoferen  Hij sprak in zijn les Over Socrates Want van die Griek kon je heel veel leren…

Mijn stoere mooie kater zwalkt door de kamer Kan nauwelijks staan op zijn achterpoten Nog géén acht maanden op de aarde en pas vijf in mijn leven Zorgen om jou Chico ik hou van jou Dus blijf ik maar hopen dat het goed af zal lopen Het is maar een gevoel maar 't voelt niet goed Deze keer hoop ik dat ik er volledig naast zit Ren…

achter mijn aangezicht huilt het leven machteloos zo lijkt en tijdloos van aard om verlies met pijn te verweven heeft het gevoel verdriet gebaard de avond heeft zich van de lente vervreemd is in koude ondergedompeld rest nog de troost die aan het verlangen blijkt uitgeleend…

te trekken staat hij aan zijn vijfde ezelpoot penibel pleister op een warme wonde in Zijn aangezicht…

Begreep wellicht de vraag van hem, de wanhoop in zijn aangezicht. Moeder laat mij, mij toch zijn; doorzie mijn pijn erken mij, laat mij vrij.…