Alle inzendingen

Zondagmorgen draai ik me om, het bed naast me is leeg. Ik miste ook vannacht weer dat ik een antwoord kreeg. Een woord, een kus, aai over mijn bol een hoofd zacht op mijn borst luisterend naar mijn kloppend hart, de liefde nog lang niet verdorst. Waar menig vrouw het af zal leggen bij het krieken van de dag, ben jij op je allermooist…

aanstonds aangekomen zag ik het lichte groen het leek één groot plantsoen van onbekende bomen het korte weerbericht klonk als een zoet gefluister: hoe anders is het Indisch licht ik rook een geur van kruiden de lucht was droog en warm een om je heen geslagen arm die je welkom in het zuiden heet, en recht in je gezicht zegt: je staat nu…

Sneeuw dwarrelt naar beneden, Zonder zich zorgen te maken waar hij neerkomt, Sneeuwmannen staan statig en stoer hun bezem stijf in de hand, Kijk door het raam, Mijn gezicht zachtjes tegen het venster drukkend, dromend van de warme, kleurijke, geurige en zonnige, lente, ik voel de koude, op mijn wang, terwijl ik Naar de lente verlang…

Voor het op de site stond, was 't een goed idee Symbool van de wedergeboorte, de scarabee Nauwelijks of níet lezen, lekker snel klaar Het ene na het andere werk, becijferd door de Standaard een 4-beoordelaar Dat is nou wat je noemt: jalousie de métier…

een bijzonder iets want welke woorden hoor jij als ik fluister: "niets"?…

Rond blote voeten speelt het zand van eeuwen her door vloed gedreven…

Het hoofd van Toetanchamon uit Egypte -of zoals dat is gereconstrueerd- staart mij vanaf de frontpage in 't gezicht. 'Zo zag zijn toet eruit', zo wordt beweerd. Men heeft zijn mummie grondig doorgelicht en kwam met dit portretje op de proppen. Wie eventjes wat naslagwerk verricht laat zich door deze 'wetenschap' niet foppen maar vindt…

ingeving een lichtend baken tot gedachten verworden en meningen ontwaken uitingen van meningen bewaren de levende historie van wat altijd is ervaren lessen van het ervarene leven voort in de gedachten die als waarheid zijn gebleven wijsheid als waarheid genoten niets dan zelfreflectie in ijzeren moraal gegoten ijdelheid door…

zacht gleed ik altijd langs je in een miniem contact wisselden we alle info uit op ons pad in een vingertip veeg wist jij je gekleed met mijn stemming en humeuren jouw lach opende vaak alle deuren vaak mocht ik je schaduw volgen waardoor jij op een warme dag verkoelende wind aan jouw zijde had het spannendst bleef de nacht…

Minzame glimlach van een vrouwelijke staatssecretaris Verdedigt bekonkeld gekrakeel in de marge Grondwettelijk gewentel binnen Europese grenzen Wentelteef treinrijdt een handtekening naar jaarsalaris Over onze ruggen wordt rijk gebrusseld Uitstapje soms naar Straatsburg, neem papieren mee Er wordt iets gedronken, Europa beklonken Een kliekje…

Jouw lach is de zon in de woestijn, Een glinstering in het mulle zand. Alles aan jou had zo moeten zijn, Je tanden, de vormen van je hand. Als jij naar me kijkt met jouw ogen Is het alsof ik niet meer kan bestaan. Het stuurt mij naar een onbewogen Staat waar ik niet weg kan gaan. Jouw mooie borsten zijn als bergen, Glooiend op jouw…

ik ga binnenkort de ultieme duik in je ogen maken om jou op de bodem van je ziel te raken in een totaal geven zal ik mezelf vergeten om zonder ballast de diepte in jouw blik voor het eerst te meten heb veel los moeten laten om vaardig te worden snelheid te maken om ons ontmoeten te smaken voel al de warmte van je lach weet me…

ik voelde de muur rook de binnenplaats met de geuren van hun familiegebeuren stappen zagen hen gaan in een dierbaar raken van de aarde naar vrienden of gindse bazaar samen hoorden we bomen dromen in stille hitte van de dag ondanks de afstand die er tussen ons was ik liet het komen de empathie van het leven en zijn om mij heen…

esoterie vleugde vaag ik had de letters opgeschreven maar ik kon woorden in de zinnen niet meer lezen zij waren voor mij wereldvreemd keek om mij heen maar kon niets benoemen met de ervaring die wij deelden iets dat tijd en ook volume had er was niets menselijks in alles wat ik rondom zag ik was mijn entiteiten kwijt…

ik keek me aan lachte verbaasd toen ik mezelf zag staan er was iets onbekends misschien wel ooit gezien maar nooit verkend in ouder worden draaien films door je proeft de tijd in het decor verschillen in de uitvergroot maar essenties missen niet de boot het lijken oppervlakkige momenten maar toch wankelen er fundamenten nog…

ik voelde de wind met het kind in je spelen het was niet de vrucht van je schoot maar ze ontwaakte als jij van het eerste lentewiegen genoot een vlinderend gevoel van voorjaar en blij in de bloemenwei ontsnapt aan de winter en eindelijk weer vrij je danst en zingt het gras groener dan voorgaande jaren kleuren verschillen…

Rit te ke tit te ke me Boem-pats!…tadam Rit te ke tit te ke me Boem-pats!…tadam Ritme heb ik nodig En zo ook structuur Me houden aan de tijden Stipt op elk uur Rit te ke tit te ke me Boem-pats!…tadam Rit te ke tit te ke me Boem-pats!…tadam Stoppen als het stoppen moet Gaan wanneer ik ga Pauzes nemen is ook goed En ook weer door…

ik zag bloemen reiken langs de ranke lijnen van jouw aandachtsveld zij hadden snel hun hartjes open gesteld in het weerkaatsten van de mooiste kleuren wiegend op de wind musiceerden zij schoonheid en pracht die je nergens vindt jij danste vogelvrij blij lachend in een eldorado van de heerlijkste lentegeuren jij gaat deuren…

Bij haar Valt de leegte in het niets De kracht van haar zijn legt een band Van verbondenheid Alsof ik niet bewegen kan Dat ik verloren loop in haar zijn Het heelal is te klein voor haar ziel De zon te koud En venus te klein Daarom voel ik me een reus bij haar Dapperder dan de koene ridder En leuker dan de nar Dat alles Door haar…

je reputatie naar de filistijnen de macht je zag het verdwijnen de nacht alles beklijft op weg nooit ingelijfd stroom verder in het niets zonder herder het lied omhult zonder enige reden dit mens als onbenul…

zonnestralen vermaalden dipjes ongemak verdampten laaghangende donkere gedachten klaarden op naar een hoger energetisch niveau waar de lach haar positieve spanning weer gaf ogencontact zonder kortsluiting zijn afspraakjes had ik mijn hand terug vond tussen jouw warme vingers die mij lieten weten dat vandaag zonnig zou…

nog hield zij hun blik gevangen maar als in een vertraagde film bleef hun glimlach hangen onzekerheid was al bereikt in de discontinuïteit van het anders zo bekende en soepele protocol angst lag op de loer in de ongecontroleerde decibellen die in de menigte al bezig waren koppen te snellen toen nam zij met ferme armzwaaien…

In het bos Wandelde ik door de foto Die ik de voorgaande Dag had geschoten Daar kwam ik Olga tegen Lerares Nederlands maar wel Heel gewoon gebleven Dat heeft mij zeer verdroten.…

ik heb nooit gedacht dat er ooit contact zou zijn met een hond niet het elkaar verstaan in de baas hond relatie en zo met elkaar gaan maar het begrijpen in weten wat de ander denkt en waarom hij of zij zich zo gedraagt wij zijn net als alle leven verbonden met elkaar in het dagelijks bestaan van de roedel die ongelijkwaardigheid…

ik zag je gehuld in eigen muziek laveren op stilte pure schoonheid in sprankelend speels samengaan nog zong de wind zijn stervende tonen leidde geluid weg van gelezen boeken en begraven dromen waar woordloos klanken hun vele stemmingen etaleerden sferen kleurden met pigmenten uit lichaamstaal in jouw verschijnen paarden…

slingers zilveren takken groenen rode ballen in de boom hoger pieken nog de sterren twinkelen zijn komst van verre het lijkt een droom in de koude nacht die warmte van zwavelstokken bracht met herdertjes waar schapen grassen is zijn geboorte de bekroning van een lang verwachten wil melker 16/12/2018 www.wilmelkerrafels.deds.nl…

ik zag alle kleuren dansen letters sjansen tot zij bij zinnen kwamen in het alfabet met verf gedekt door penseel en mes op linnen doek zonder gouden lijst konden zij hun duivelsei niet kwijt in artisticiteit bijt water vuur snijdt geld hout is ego het leidend principe ikke eerst vooral een ander niet bevruchting heeft…

Weet u het verschil tussen een progressieve en een conservatieve katholiek? Een conservatieve katholiek gelooft dat hij denkt, en een progressieve katholiek denkt dat hij gelooft…

Ik ben je aan het vergeten. De herinnering aan ons, Vervaagt. De magie van illusie. Het geloof in sprookjes, Verdwijnt. Je neemt afscheid van mijn hart. Het houden van jou, Uitgewist. Ik ben je vergeten. De magie verdween, En de liefde gewist.…

vanmorgen vroeg m’n vader bij mijn bed hij zei ‘jos ‘t is nu lente we gaan gauw krenten’ ‘Vader’ zei ik toen ‘fluks m’n kinderzoen Uw geliefde vogels zingen bij Uw zerk paps we bracht'n je heel teer naar 'n glazuren druiventombe St. Machutus is onze stonde je zien kan nu niet meer’…