Alle inzendingen over Onverschillig

Wat geeft het, dat een pedofiel bij een kinderopvang woont, niks toch? Wat geeft het dat Volkswagen de boel bedondert, niks toch? Wat geeft het dat stromen mensen hun heil zoeken en dus vluchten, niks toch? Wat geeft het als de boel belazerd wordt door mensen als oude bajesklanten, niks toch? Wat geeft het, als ze de premie van ziekenfondsen…

Bij elke gedachte Gebeurtenis Gesprek Steeds weer Die ene gedachte Wat maakt het uit Niets is belangrijk Denk het elke keer Zoveel frustratie Vanwege dat ene Bij jezelf Uit de gratie…

Het uitzicht lijkt verdwenen in de horizon Een sluier van mist omkleeft de aarde De kleuren zijn geruisloos verbleekt Niets lijkt meer van enige waarde De wereld schreeuwt voor hulp en huilt tranen om de verloedering Onverschilligheid beheerst de mens en vult de aarde met haat en discriminering Ooit lieten wij de wereld groeien In een lief…

Wat is hetgeen dat jou tegen houdt doe jij dit zelf, of zijn het degenen dichtbij dat maakt dat je dit allemaal niet vertrouwd of leef jij liever niet met iemand aan je zij Welke gedachten maken jou onverschillig beïnvloeden je af en toe op de verkeerde manier waarmee wordt het misschien weer bereidwillig en maak jij jouw eigen leven tot…

Laat niets aan toeval over Verzeker je tot aan je dood Koop kasten vol met kleding Geef jezelf nimmer bloot Riskeer niets met op reis gaan Bespaar jezelf zo'n grote gok Stop direct met drinken Heb je ook geen laatste slok Begin niet aan stoere avonturen Lekker thuis is spannend zat Pas wel op dat je niet doorslaat Draag zwembandjes aan in…

Het najaar nadert Met forse schreden Herfstwind die het Overneemt van milde Zomerbries - stormen Zullen ongetwijfeld komen, Ik trek mijn jas van Onverschilligheid aan, Doe de knopen dicht Die niets meer van dit Leven moeten hebben, Slippen die meewarig Het zielloze leven Om zich heen bezien, Ik zet de kraag hoog op Die alle…

Onverschillig ziet zij het aan, en ze glimlacht -- tot vervelens toe.…

Vlak voor het einde heb ik gevraagd of je nog wakker was de deur op slot had gedaan en de kat naar binnen had gelaten Ik wist al dat je je ogen zou sluiten en de onverschilligheid in je hart zou voeden Ik heb je uit bed getrapt, de trap af, de deur uit! Daaaag, donder maar op, dit was het, tabee!…

Toen ik verdween, was jij gegaan Jij begroette de hemel en ik maakte kennis met verdoemenis terwijl in tijd de jaren vierden, maar onze toekomst dit niet wilde zien Inmiddels verstreken jaren onze liefde onvermijdelijk onontkoombaar door verspilde tijd nooit en te nimmer echt terug, doordat niets zeker is, behalve de dood Engelbewaarder…

Toen heeft dat volkje mij Voor onverschillig uitgekreten; ’k Werd boos, dat spreekt! en nu – nu vragen ze, even vrij: Of dat verdraagzaamheid moet heten?…

De lijster zingt en drinkt mijn tuin leeg onverschillig of haar gezang me bevalt of niet, haar lied was er lang voordat mijn tuin ontstond.…

Op de duinkam grazen de witte koeien onverstoorbaar, onverschillig voor onze bewondering.…

Hier ligt Jochem de Edammer in het graf, Die, toen hij leefde, niets om de dood gaf; En hij is zijn eigen gelijk gebleven want nou geeft hij niets om het leven.…

Zeg ik mot je wat vertellen, of heb je het al gehoord de buren hebben wat te stellen met hun zoon, echt...die is gestoord die liep gistermiddag joelend rond met een grote groep zielgenoten die vormden daar een front arm in arm dus, heel aaneengesloten dat was naar aanleiding van die dooie weet je wel, die jonge voetbalfan die van die…

Schimpende schoonheid voor de spiegel de leeftijd met tanden des tijds heeft het lichaams uiterlijk verweerd en vergaan plastische oplossingen van borsten, buik en billen. Wankelend op wrakke enkels, gepropt in Spike heels Prada’s. Zijden kousen met glitter omspannen stijve kuiten, levergevlekte handen glijden langs volvette uitgezakte heupen…

Zijn jullie zo onverschillig, zo blasé en kan het jullie niets meer schelen? Schandalig lopen te lachen en te feesten, Denken jullie dan niet meer elke dag, uur, minuut, nee elke seconde aan hem? jullie zijn toch geen primitieve geesten De wereld is toch totaal veranderd... merken jullie dat dan niet?…

Haar zilte onverschilligheid dwaalt passief over een dor maïsveld Haar zachte zoete lippen blazen frasen en gewogen woorden Stuurloos als een wimpel voelt zij aangename leegte en zoekt naar stilte Plotseling met een windvlaag van verbijstering daalt zij zelfverzekerd treden af Haar silhouet tekent mooi af in de mist Prachtige contouren…

Verzadigd en onverschillig, het zicht verdween. Blijf nieuwsgierig. Wiens bezitting? Verwondering…

tussen verregende herfstbladeren verwaaien snippers van de brief die zij na een oogopslag onverschillig verscheurde achteloos vertrappen modderschoenen flarden tederheid tot pulp…

Ik verdrink me - zoals een ieder - zorgenloos in de massa, met een litertje ongelood, Belangenloos en onverschillig, scheid ik mijn rijkdom uit, steun hierbij een goed doel, massadood…

Geen grip op wat je gaat doen, Totale onverschilligheid, Alles overheersend gevoel, Ben ik je kwijt? Onbenaderbaar, Afstandelijk en koel, Alles vertrappend, Als zonder gevoel. Ik moet… Loslaten Met mijn verstand, Met mijn hart nooit……

de dronkenman wankelt weg zwalkend naar wat en waar hij morgen pas ontdekt omstanders lachen om hem en nemen nog een biertje onverschillig voor de toekomst die hen net verliet…

't Is onverschillig of gij lacht of schreit. Straks eindigt alles, goed en slecht, vergeten Is al uw treuren en uw vrolijkheid.…

Ze mochten in de uiterwaarden bouwen Omdat een ambtenaar het op een dag Vrij onverschillig door de vingers zag Maar nu zal het ze uiteraard berouwen De mazen van de wet, ze gaan helaas Ten onder aan de wetten van de Maas…

Al is het klein; ik hou van Nederland Toch is de volkse aard mij nu te grillig Meanderend van haat naar onverschillig En niemand praat nog over tolerant De burka-splinter dat is wat men ziet De balk in eigen oog nog altijd niet…

Het schitterende licht is nu verstoft tot doffe onverschilligheid. Het vrolijke gefluit is nu gesmoord in somber zwart gemoed. Want ik, ik ben niet meer die ik nog gister was.…

Is het in de mist mystiek van verleden onbewust `t heden waar wij liefdevol profeten weten klein groot man vrouw zonder vooroordelen mistig verleden onverschillig weggegeven.…

verdronken in jouw woorden die er nu al niet meer toe doen zoeken vele ogen lichter weent de hemel tranen die waren blijven liggen in onverschilligheid wat het geheel niet opklaart al maakt het wel ruimte voor nieuw…

ze zet een stap terug in het schurende bijtende zand de zilte zeelucht hongert in de zwarte nacht de storm tilt haar op hoog boven de tijdelijkheid hoe onverschillig is de nacht voor de zachte krachten…

Zij zien het aan, zij wachten zege die groeit zo rood uit vrucht die rijpt en bloesemregen, onverschillig voor leven of dood.…