Alle inzendingen over Paradox

een paradox die twee minuten van stilzwijgend herdenken geven veel tumult...…

(een paradox) KERSTMIS is voor mij een tijd van rennen vliegen en weer doorgaan…

Het zijn paradoxen, Die met de logica boxen. Zo ken ik er een, Maar dat is er eigenlijk geen, Die gaat over heterodoxen. Maar de ergste van allemaal, Zijn mij te paradoxaal.…

Paradox Out off the box.…

in jou in mij stroomt bloed hetzelfde rode mooie bloed vertel me wat ons bijeenhoudt tussen zondagmorgen en zaterdagnacht we raken elkaar zonder elkaar te zien het leven en de dood houden ons bijeen evenwicht en teloorgang zijn schitterend paradoxen kloppen niet… op het eerste gezicht…

Welke richting zal ik waaien? Zal ik mezelf in een onbekend genot storten om vervolgens in een afgrond te belanden, niet meer te beklimmen, het systeem uitbuitend door haar fout. Of zal ik mijzelf als vrij ervaren, terwijl ik een vastgeketende gevangene ben, gedoemd tot programmeren aan een mislukkend apparaat. Dank God voor de levensparadox…

O, Lucebert, Couperus, en Hendrik R. Marsman! Waarom konden jullie het wel en Kennik R. Geensnarsvan!…

Aan Irmlinda De dievegge, die ook bezitter te goeder trouw was, bleek mijn hart te hebben gestolen...…

Afvragend waarom ik Leef Loop ik Elke dag te Streven Kom ik zelden meer tot rust Om mezelf af te koelen Morgen wordt mij vast opnieuw Teveel om weer te geven Genieten is voor mij een kunst Onderkoeld zit ik te beven En het leven neemt zich voor Dat het mij is meegegeven het komt vast nooit meer goed…

Gevangen in (n)iets Zo ondoorgrondelijk en ook weer niet Zo moeilijk en makkelijk tegelijk Zo arm en toch ook weer zo rijk Op slot zonder grendel Raszuivere zwendel In mijn hoofd en in mijn hart Als zwart wit is en wit zwart…

Ik somberde, het was een warme dag Ik telde met de kerkklok mee tot tien Ging wandelen en heb iets moois gezien Het was nieuw leven, donzig wat ik zag Ik ging direct voor vreugde overstag De Bloeimaand is mij dierbaar sedertdien Ik somberde, het was een warme dag Ik telde met de kerkklok mee tot tien Het leven kent nu eenmaal tegenslag Met…

Lang heeft ze gedraald Gehaakt scheen zij in verlangen De verleidende macht Die faalt betaalt en vertaalt Niemand die haar hier bedacht Iedereen kan haar ontvangen De horizon gespiegeld Het mysterie gegiecheld Ze verschijnt altijd ongeacht Paradoxje nooitgedacht.…

Dat allen de dood moesten ondergaan En slaap elke nacht een ieder inpakte Toonde hem onmiskenbaar vaststaand aan Wanneer hij zich gadesloeg in zijn zwakte Dat de mens zichzelf niet had geschapen Maar in afhankelijke vergankelijkheid Door evolutionair na te apen Uitgegroeid was tot een complexiteit Dit onwaarschijnlijk wonderlijke…

'stilstand is niet bewegen' en de onbewogen tijd toch zien vervliegen als vluchtigheid neem de wereld op het oog ook al onbewogen... maar ik weet beter bijvoorbeeld wanneer ik draaierig wordt en moet kotsen Lejo van Kuijeren…

Hollend door tijd en ruimte om het onmeetbare te vangen weg te dromen van nu om ergens maar te zijn Tussen ongeschreven woorden en uitgesproken zinnen toverden wij ons alles overtroffen wij onszelf Zo waren wij Koningen zonder koninkrijk kinderen uit verleden als tovenaars die stonden geboren uit een ei Groots genoeg om in één nacht…

De donkere nacht Samenspeling van duister en kou Het jaargetijde doet Anders verwachten Een ijskoude windvlaag Gevolgd door Een rilling over mijn gelaat Doortastend Verhelderend Een poetische zinspeling van de nacht In het hart van de zomer…

Ik ...... Ik word .. Ik werd gek Ik word geen Ik werd geest Ik word geleid Ik werd geliefd Ik word gekwetst Ik werd gedragen Ik word geleefd Ik werd gekend Ik word geuit Ik werd geel Ik word gek Ik werd .. Ik ......…

het overvalt je plotseling onderweg naar ergens waar je eigenlijk niet wil zijn als een pakketje weemoed dat je mee moet torsen in een wrakke rugzak maar toch ook bang het weer te verliezen... zo sjok je telkens verder met een gevoel van twijfel van zal je wel of niet en ook de vrees van als niemand mij maar ziet…

de roman uit het gedicht geschreven en de muziek afgetikt wat er nog rest is de stilte die hoe paradoxaal zich zó goed leent voor het lezen van een roman het schrijven van een gedicht of het luisteren naar een mooi stukje muziek…

de mens gedijt het best bij wanorde wat rommeltjes binnen handbereik die 't bestaan veraangenamen juist als alles geordend is krijg ik als een peuter de neiging daarin op brute wijze verandering aan te brengen ik schop hoge torens om smijt de blokken in het rond en kom weer tot rust in die chaos wel nu paradoxaler kan ik het u niet voorschotelen…

Alles wat je loslaat, of fijn achterlaten kan, is heel mooi meegenomen. Liefde. Geluk. Moed. Durf. Zin.…

breek je een been ben je gelijk onthand..…

ik wil zijn waar ik nooit ben, zoiets als terug naar de bron ik ben in mijn rede gevallen en noem haar goede afloop, het binnenste van bereik, een einde aan bestemming dan heet het verlangen vergeefse moeite, is het paradijs op aarde een paradox dan ben ik het 'hier' en jij het 'nu'…

De paradox die loert is amusant: als ze geen zetel haalt, is 't mooie dus dat ze wél blij bleek met een dooie mus.…

het gekwelde leven onder een duister oppervlak de vliegende paradox tegen wil en dank het stormend stenen hoofd als wankel monument luid kloppende harten gestolde angst in open monden de afgescheurde takken van steile rotswanden alles viel uiteen…

In de paradox is elke tegenstelling opgeheven: Dag wordt nacht en nacht wordt dag.…

Jij schreeuwt in stilte onhoorbaar voor iedereen die zijn ogen dicht heeft Je huilt zwarte tranen onzichtbaar voor iedereen die jou niet in de ogen kijkt Je zwijgt in verstikking gechanteerd door liefde gekneveld door loyalitiet Ik zou je willen vasthouden maar de troost van geborgenheid is gestorven in jou De paradox…

De bananenschil is leeg, toch neemt hij ruimte in.…

Hij nam afscheid van de waarheid die daarna pas zijn geest genas.…

Automatische deuren voor wat er beweegt -- zijn dicht ook open.…