Alle inzendingen over ZWERVEN

zwerven wil ik zwerven met mijn geest zoekend ontdekken hier ben ik nooit geweest zwerven wil ik zwerven als een beest een pad begaan door niemand daar wil ik zijn geweest zwerven wil ik verdwalen nog ’t meest als ik maar nergens aankom dan ben ik er geweest…

Het regent maar. De dag is nat de nacht ingeslopen wat weet ik ervan? waar zacht lopen en slapen dan?…

De alpinist zoekt eens rust in de Ardennen, ziet hun najaarsbos, beleeft inniger dan ooit zijn tochten door de bergen. Brabantse busreis: zakelijke gebouwen glijden steeds voorbij, waartussen vrij bosleven onbelemmerd luchtig wuift. Langzaam rondlopen, stilte beleven op de zandverstuiving, denkend aan kindervermaak, dat hier vroeger…

Zwerven naar ginds, Dolen naar her En ben je er Dan weer verlangen Naar daar – Rusteloze geest…

Het zwerven zit mij in het bloed Dat doet een oude zwerver goed En mocht ik één miljoentje erven Ik bleef toch volop zwerven Omdat ik zwerven moet. Dat miljoen verdeelde ik dan meteen Dan ben ik er het snelst doorheen.…

Op weg door het leven Zwerven wij door het geloof. Hij leert ons om te geven Maar soms zijn wij echt doof. Luisteren niet naar Hem Zwerven verder weg van God. Horen niet naar Zijn Stem Leven niet meer naar Zijn gebod. Toch moeten wij gaan zwerven Door het geloof in ons leven.…

Waar ik zwerf langs keien gelegen in afstand houdt mijn gestalte voorsprong op de duistere silhouet die telkens een ademzucht aan mijn hakken kleeft hij reikt zijn wonderen voor me uit, doch mijn ogen zijn winters en mijn slaap streelt de nacht Soms trekt mijn mond vreemde banen en een diep gebrom zinkt dan weg in de asfalt van mijn zolen ergens…

boven het wassende water de voortvluchtige vogels een verloren verlangen welt op in zijn verweerde hart de kruiende wolken boven leigrijze golven langs de vloedlijn stapt hij over een verdronken kasteel zijn kromme vingers volgen het verzonken blauw in de verweerde atlas van overzee…

Zwerven Langs de helderheid Van zacht gestreelde ogen, Druppels zon in het licht ontstoken Zwerven Langs de geur Van een pas beminde huid, Blaadjes roze in passie ontloken Zwerven Langs de glans Van een blozende, speelse mond, Vleugels vlinder in de wind geopend Zwerven Langs de rust Van het gevoel van eeuwigheid, Tintelende tranen…

Nooit heb ik je lippen gekust Zo eindeloos lang was mijn zwerven, nooit heb ik je lippen gekust, nooit aan je boezem gerust. Nooit heb je alles gezegd, zo eindeloos lang was mijn zwerven, nooit heb ik je alles gezegd, noch mijn hand op je lokken gelegd.…

oude verhalen zwerven gelaten over mistige streken…

Ik wil zwerven ik wil dwalen over stenen over gras Ik wil thuiskomen met verhalen over vroeger hoe het was…

Populieren zon zat zou je wel zeggen als je zo hun blaren zwerven ziet…

Overal door de wereld Zwerven de snippers rond Van toen god Zijn foto verscheurde…

Reizen en zwerven Elke keer weer onvoltooid Mooiheid van een droom.…

Het droom zwerven van mijn deels vergeten jeugd herinner ik met volle teugen door een natuur die in mij is een gevoel van ziel bevrijden en in de echo van de droomschaduw slapen er vlinders op paddenstoelen in het donkerste duister van het bos heb ik mijn buik vol van herinneringen.…

Kille herfstnevel hangt boven wijde velden. Stille leegte... Doods... Plots klinkt luid kraaiengekrijs als 't warme lied van leven. Van de wandeltocht ben ik moe, wil omkeren of even zitten. Maar wind door kale peppels geeft me drang verder te gaan. Gele herfstbomen worden ijler en dunner. Dan verlang ik naar druppels witte wijn, die…

vooralsnog heb je mijn woorden je hebt ze ingekleurd maar het stramien is nog niet klaar en ondertussen zwerven ze maar doelloos als mijn voortdurende gedachten…

Je zoon hoeft nu niet meer te zwerven...…

Het oude schooltje,samen in de klas met de gebladderde plafonds waarin het venster van de wereld verkleind werd door geblindeerde ramen ver weg van de lentezon en het uitnodigende groene gras die lonkten aan de verkeerde zijde van dat weerbarstig glas, schemerig verlicht door matglas bovenlicht in de schaduw van de hoofdcipier die met puntige…

Je hoort de eenzaamheid ook in zijn breekbare stem na een zonovergoten dag van moeizaan eenzaam zwerven terug in zijn keuken met het open raam warmt hij de soep op en belt met zijn geliefde die overzee zwemt in een rood badpak achtervolgt door haaien hij vraagt haar naar haar liefde maar zij antwoordt niet zij blijft liever…

Een boom gestild verkleurd verschiet verdriet achter de huizen buigt eenzaam met de wind geef hem die hand, mijn vriend en tracht onachtzaam mee te zaaien deze droeve melancholie heel af en toe tussen het zwerven het is nu voorbij de grote trouw blijft behaaglijk binnenshuis waar haardvuur knettert en weer een jaar bedachtzaam wordt…

je koos om te zwerven, een triest en zielig bestaan je vrienden, die lieten je maar begaan in je leven van verdoken scherven, geen plaats… om liefdevol te sterven.…

Zwerven Ik zoek een onderkomen Waar warmte en liefde is Zodat ik weer kan leven En ik jou niet meer zo mis Een plek waar ik veilig ben Met vriendschap om me heen Voor eens en altijd geborgen Eindelijk niet meer zo alleen Voorlopig blijf ik zwerven En jij kunt mij niet meer vinden Jouw hart was eens mijn huis Maar jij kon je niet aan…

wij zwerven als scherven door ruimte en tijd als kwijtgeraakte onderdelen steeds weer op zoek naar een vorm van nabijheid om alles wat stuk is te helen…

Met holle schreden zwerven jouw woorden door mijn stad. Soms klop je aan zo verlegen bij ons huis. Maar daar woont niemand meer. Ik leef nu op kamers bij mezelf.…

Waar zal het einde van mijn zwerven zijn? ------------------------------------- uit: Kwatrijnen (1924)…

Wat kan men nog zeggen zwerven tussen de straten van letters wat kan men nog zingen de sterren te dwingen nooit te stoppen met schijnen in de nacht te spreken met haar licht o zo zacht.…

Flarden van woorden Zwerven door mijn hoofd Woorden zo ongrijpbaar En toch zo onontwijkbaar Reddende woorden Vrijmakende daad Verlosser der Mensen Jezus, Zoon van God!…

Opeens, tussen het hier en nu Begon zij te zwerven Ze merkte het zelf niet eens Het was al even na elven In deze zelfverzonnen tijd Raakte ze haar zinnen even kwijt En dat allemaal plotseling en tegelijkertijd…