tjokvol mokken
of narrende natuur
tot dradig in verweren
machtig zo haar zuur
bijt tot op zijn been
haar harteloze stem
laat liefde raden
en etst zij hem…
We willen één,
het ideale.
We trekken touw
tot we verdwalen
in de eenzaamheid van de idee
'nee!' is het ultieme falen.
We trekken touw,
als draad,
die rood door 't leven rafelt
zonder gelijk
verstrengeld met een eerder falen.…
zacht
over die oude jas zijn neergekomen
om aangedaan in het gevoel te stromen
als muze waar ze lang op heeft gewacht
maar blijkbaar heeft zij zich daarin vergist
kan ze het dichterschap nu wel vergeten
want haar verwachtingen zijn uitgewist
de jas is door de storm uiteen gereten
haar eigen schuld omdat ze stiekem wist
dat de stof allang dradig…
Aan ballen is nog weinig te gooien
en mijn trots is dradig droog.
Mijn handen ben ik kwijtgeraakt
en hersenen zijn ver te zoeken.
Bij een volgende keer denk ik
dat ik voor een crematie ga.…