Alle inzendingen over lydia

Lydia deed mannen stoppen met haar blik en de manier waarop ze ze voorbij liep. De tijd vliegt, maar toen zag ik dat niet. Mijn leven was een achtbaan, met speed, drank en wiet. Wat een wereldvrouw, maar nu is ze getrouwd, met een ander, een andere man van wie ze houdt. Ik studeerde SPH, En ben geeindigd in de bouw.…

- voor lydia (lepidoptera) de vlinder zich ontpoppend in ultieme pracht uit haar broos brekend huis is er het weten onvermijdelijk - maar te vroeg toch - gekomen is zij de tijd van gaan ons latend een bloemenlezing van herinnering de energie tot voortgaand leven geworteld in jouw stralende blijdschap jouw vlindereigen fladderende onrust…

Mijn benen willen niet meer mee en mijn handen beven. Heb geduld met mij, jullie wereld is zo snel. Mijn oren zijn verzwakt en doof van het lawaai. Spreek niet te zacht als je met mij praat. Mijn ogen zijn niet meer zo helder, ik zie niet alles meer. Wees niet boos als ik mors, of ergens iets omgooi. Ik heb nooit de kans gehad om te studeren…

rode lichten vervagen, rode lichten vervagen in de verte, regelrecht uit mijn vergezicht verdwijn jij weer, in het donker het maanlicht in.…

de Clivia ging naar Lydia mijn Asters naar Annie Jaspers. De Gentiaan is naar Joke gegaan, het Vergeet mij nietje staat bij Rietje. De Gouden regen heeft Toos gekregen de Ridderspoor staat bij Floor. Onze Lavatera staat nu bij Vera en de Anemonen heeft Astrid meegenomen. De Angelier is aan de zwier de Akelei heeft averij.…

Ik neem plaats na een korte stadsreis Waar wat stoplichten tegenwerkten De regen striemde, ik nog even moest zoeken Maar neem ik plaats in ‘Huize Lydia’ Ik kijk en ik voel, ik voel me: ‘Voor de poorten van de hemel’ In een halve cirkel De beslissers, de makers Hun hoofden veroorzaken Knikkende bewegingen Die me gerust stellen Omdat ik daarin…

Er liep een jongetje voorbij De basisschool was uitgegaan Over zijn korte grijze jas hing aan een koordje rond zijn hals een veel te grote zware tas Hij had zijn handen in de zakken Het kortgeknipte blonde haar liet zijn bewolkte voorhoofd vrij Het hoofdje hing wat achterover en op zijn sombere gezicht waren de twijfels al geschreven ze zogen…

Schitterende groene ogen glinsterend ros haar perzik fluwelen huid rijke ronde borsten venusberg vurig rood universitaire studies doctorstitel en toch alleen.…

Boven Maasbommel staat de zon zich aan het einde van de dag ontzettend uit te sloven zo rood, zo goudomkranst, om te geloven moet je 't zien en dan nog niet, misschien. Is het de laatste keer en wil zij het niet meer, dit gloeiend hangen in de lucht verterend van verlangen? Een zilverreiger op de weg verblind door 't gouden licht slaat…

Ik doe aangifte van een gestolen zomer Mijn ogen, bedoeld om te kijken naar de voorjaarsmode van zachtgroene bomen, de architectuur van vogelnesten, de productie van gras en graan werden gegijseld om terug te blikken in het museum van mijn bestaan.…

De avondschemering weeft schaduw over jou, mijn oude huis; de bomen zorgzaam om je heen als trouwe vrienden Verstolen sta ik even stil vaste burcht uit vroeger tijd schuilplaats, centrum van 't heelal, bakermat en brandhaard van verderf Gestolde dromen van een andere tijd, lichtjaren ver; geuren van vervlogen hoop hangen als verschaald…

De wankeling van dingen ligt als scheuren in het ijs vlak voor de voeten dicht onder het oppervlak van hoe het eigenlijk zou moeten zijn: een baan van gloeiend wit en schittering van licht solide woorden bloeiend als jasmijn die witte geur van trouw en hoop en droom en nooit teleur.…

De moeder bindt het logge kind met de wezenloze blik een satijnen roze lint tot een elegante strik in het vlassig-bleke haar dat zich nauwelijks laat kappen. Als het kind met bruusk gebaar in haar borst probeert te happen zoent zij het op beide wangen; speeksel druppelt op de kraag van haar bloes en blijft daar hangen. "Weet je dat je jarig…

Onder de felle, wrede zon gloeit vonkenspattend oogverblindend gouden graan tot aan de lage einder De strakke lucht van Pruisisch blauw staat als een reuzenstolp over de zee van blinkend koren dat rijst en daalt op windgetij Zoals in Pharao's tijd wijkt het uiteen, een diepe voor Wij gaan er goudbestoven door uitbundig roepend: Dag…

6 mei 2000 daags na het herdenken Prins Bernhard al weer weg uit Wageningen Nog een warme dag en de terrasjes vol muziek lawaai en metalen klanken veroorzaakt door buizen van tribunes, op een hoop gegooid, afbraak is in volle gang de zwanenzang van Feestgedruis 2000 Weg spanningsboog die dagenlang de harten bijna barsten deed herinnering…

Ontwaken met het drukkende gevoel dat het vandaag dan werkelijk gaat gebeuren De kleren hangen klaar over de stoel Straks zal er alle reden zijn te treuren De dagelijkse riten wijken nooit Zorgvuldig in het kinderbrein gebrand Geen ramp zo groot, geen volk, nog zo berooid Of 't nam zijn rituelen weer ter hand Zo treedt de ezel in de molen…

Ik wreef een spiegel in een donzig hoefblad Je vroeg of je erin kon zien hoe wolken glijden langs de zon Ik wreef een spiegel in een donzig hoefblad stak er twee boterbloemen door en lachend zei je ''Spiegelbeeld'' Je wreef een spiegel in een donzig hoefblad stak er drie boterbloemen door Zonder geluid scheurde het uit.…

Wie op zijn pad te dromen liep zag niet hoe diamanten dauw in wilde roos te blinken lag en hoe een mees een nest zich schiep zo licht en teer van bouw dat slechts een elf het wiegen mag, maar schramde zich aan doorn en braam viel onbegrepen pijn ten deel waar zoetheid niet was voorgegaan; bleef nooit bij dieprood herfstblad staan en…

Een traagheid, moeheid Zondagsdralen - wat nu gedaan? De maaltijd voorbereiden, of luisteren naar Bach of Brahms? Of nu maar ophouden met bestaan? Geluiden van activiteiten als een wanhopig manifest Gestoord contact kan toch hersteld? Maar in het diepst van alle weten knaagt stille pijn: Hoe dun, hoe lang hoe teer, hoe sterk is elke…

Okay, okay, wees stil, hier is het wederwoord mijn vriend, je woorden raakten doel als zaad, dat slechts eenmaal ontkiemt tot bloei gekomen onderscheidt het kaf van koren de wind blaast wat te licht is voor verdriet naar alle streken de boeren zeggen dat het sneeuwt doch het is mei en op de bodem van de zeef liggen jouw tranen als…

Doe je "geloven" in de Kerk of ook in bad of op het werk? Mag je wel bidden in de trein of is 't gebed dan echt onrein? Telt je gebed in 't Zwerk ook mee of geldt het slechts in de Moskee? Bidden hoeft heus niet op een kleed Zelfs gaat het ook niet om de richting: Als God of Allah het maar weet En ruimtelijk gebed schenkt wel Verlichting…

De herfst, in goud gevat laat zich van zijn mooiste kant zien De bomen barsten uit in kleuren waarvan dichters de woorden ongeschreven laten de taal zichzelf nog uit moet vinden om te beschrijven schilders hun palet mengen in dromen Ogen drinken gretig dompelen in een bad vol goud het hart…

De woorden vallen als blokken ijs als houten kegels als loden kogels uit zijn mond Of hechten zich als vishaken aan zijn lippen geen mens verstaat zijn oergeluiden Doch in zijn geest zijn ze gedrenkt in honing en mirre als hij in haar ogen zich weerspiegeld ziet…

Eenzaamheid draaft door de straat galmt tegen de harde muren zodat op dit late uur de stilte weggedrukt in donkere hoeken bijna tastbaar is In de holte van het huis vult de stilte elke ruimte verft de vensters met de nachtkleur van vergeten droeve zielen smekend om herinnering Beelden vloeien in de leegte nemen langzaam vaste vormen…

Een mereldame uit Niklaas Vond in een tuin een stukje kaas Een dominante merelheer Daalde al spoedig naast haar neer "Opzij",sprak hij,"ik ben de baas!"…

Ga niet slapen met boze gedachten met de rug toegekeerd verwijten als wapen tracht te verklaren poog te verzachten opnieuw geprobeerd... ondanks bezwaren Niet tot morgen de toorn laten woeden de bitterheid voeden Beter elkaar borgen…

Een vroege ochtend langs de uiterwaarden Een ijle nevel talmt van boom naar stronk In tinten, die geen schilder evenaardde ligt het landschap onbeschrijfelijk te pronk Als kleine spiegels glanzen waterplassen tussen de wilgen met hun stekelkoppen De kale takken vormen schuchter knoppen; het water zal voorlopig niet meer wassen De kleur van…

Krantenbericht 5 december 1991 Leentje leerde Lotje lopen Langs de vreemde Lindenlaan Kwamen kersvers uit de tropen Konden nog geen woord verstaan Leentje leerde Lotje lopen Langs de lange Lindenlaan Naar de bakker, broodjes kopen Toen is er iets mis gegaan Want toen Leentje met haar Lotje Weer haar woning binnentrad Wierp een skinhead…

Zoals het nu is zal het altijd zijn: de tijd voorgoed gestold in zwart-wit beelden, als vage schimmen uit een duister spel waaraan ik ooit moet hebben deelgenomen Over de schouder van mijn schaduw-ik ben ik gedoemd hen immer mee te slepen een rugzak vol met doelloze skeletten hun vlees verslonden door mijn gulzigheid Een nooit te…

Zo raadselachtig als de lach van Mona Lisa is jouw verdwijnen in de nacht Zo mooi als haar gezicht was 't jouwe niet, de lijnen en de plooien de kracht in jouw gelaat getuigden sterk van wie je was of bent geweest want nu vermist Ging je vrijwillig weg of greep het noodlot onverhoeds je zonder dat je wist Of niet begrepen…