Doornroosje ontwaakt
De avondschemering weeft schaduw
over jou, mijn oude huis;
de bomen zorgzaam om je heen
als trouwe vrienden
Verstolen sta ik even stil
vaste burcht uit vroeger tijd
schuilplaats, centrum van 't heelal,
bakermat en brandhaard van verderf
Gestolde dromen van een
andere tijd, lichtjaren ver;
geuren van vervlogen hoop
hangen als verschaald parfum
aan de binten van je dak.
Door de kieren vlucht je ziel,
de romp een stenen hart,
de kamers leeg, de boezems koud.
Geplaatst in de categorie: verdriet