Alle inzendingen over snippers

Zo kort voor Het slapen gaan Glijden de Laatste gedachten Van deze dag Door mijn hersens Heen, en laten De laatste schaduw Van de dag achter In mijn brein Daarna vallen ze, Als ik in slaap val, In snippers uiteen…

clichés hangen aan het firmament als duizenden guirlandes eeuwenlang van mensenlevens vormden snippers van wijsheid…

Boer geniet dag vrij Het hooi is al van het land Vandaag geen baaldag…

snippers verstand dwarrelen voor mijn ogen moet ze vangen ordenen niets verliezen nee stop luidt een stem snippers verstand in de mand van vergetelheid op een onbeschreven blad laat hij zijn pen zegevieren nu zie ik door zijn ogen…

Het heden waarin ik struikel, dunne waslijn aan de horizon, die gisteren gespannen is, schrikdraad waaraan snippers schaduw hangen, ik spartel tegen, verlangen naar de engel die de adem stokt en klapwiekend terugkeert op zijn schreden.…

Overal door de wereld Zwerven de snippers rond Van toen god Zijn foto verscheurde…

moederziel alleen het leven voor haar schatten eindigt nooit sprokkelt splinters scherven snippers in haar kinderen verstrooid…

dat ik in snippers val op natte grond weer samenklonter lelijker, vormlozer nog bozer dan ik was niet meer te versnipperen breekbaarder dan glas…

de ecologische hoofdstructuur nieuwe nomenclatuur Natuur Netwerk Nederland de kaart van het land ziet eruit als prullenmand vol slierten, knipsels, snippers natuur overgebleven nadat boeren, steden, wegen, bedrijven hun deel hebben gehad die snippers zijn beschermd er mag van alles niet ze zijn lang niet allemaal Natura 2000-gebied ze vergrassen…

tussen verregende herfstbladeren verwaaien snippers van de brief die zij na een oogopslag onverschillig verscheurde achteloos vertrappen modderschoenen flarden tederheid tot pulp…

ik hou het niet meer bij elkaar in de onrust van leven valt mijn geest in snippers uitéén stapels herinneringen troosten mij alle bekleding is bijna weggehaald niets is meer te weerleggen alles vormlozer en breekbaarder dan glas…

De wereld valt op me En dan word ik door Onmetelijke zwaarte verpletterd En ' t vreemde is Dat het lijf nog min Of meer intact lijkt Waar de geest in Miljoenen snippers uiteenwaait En het Ik onherstelbaar Beschadigd is…

Zoveel tijd verstreken Alles is veranderd Alleen mijn gevoel Voor jou staat stil De wereld draait door Zomer wordt winter Vogels zijn gevlogen Net zoals jij ging Ik leef mijn leven Vandaag en morgen Zonder jou liefste Leegte zonder warmte Al wat er overblijft Een verloren vriendschap Snippers van verdriet Verdwenen in de ruimte…

Ik schil mezelf in tranen druppel glas in duizend ogen kleur de ringen donkerrood snij momenten vrij van leed. Ik fruit mijn geest in olie smoor het verleden dicht kruid de toekomst met peper blus af met koele analyse. Het leven smaakt me weer.…

past zoveel verlangen in één gedicht vraagt hij veel dichters schreven over wat niet komt en wat niet is in snippers lijkt verlangen niet groter maar wel meer misschien past verlangen slechts in een levenslang gedicht…

de tafel is vet van vieze kindervingers het raam is nog vetter van vingertjes, die wijzen naar merels in de boom de vloer ligt vol zand kruimels en snippers floeps, daar gaat de melk over een tekening van vakantiepretjes…

In een andere tijd-ruimte knuffelde je een kind en ongetwijfeld was de avond weer bestrooid met snippers licht (bergen, sterren, zei je) Een storm steekt op in de verlaten streek die ik moet zijn...…

Snippers in de tijd. Dan ben ik jullie in tijd en ruimte voorbij. Toch hoop ik dat nog eens iemand aan mij denkt, me omarmt. Al weet ik dat dit niet staat vermeld bij de polisvoorwaarden.…

er zal heel wat PK voor aangewend Mijn stam aan mootjes mijn takken tot snippers Ja, ik was 'n ouwe vent met het uitzicht op natuur gewend Nu lig ik languit.... op m'n eigen kluit te wachten..... op 'de slachter'.…

Snippers papier in 't jonge groen, daartussen de resten van een oude schoen - je weet dat je 't verleden weer los kan laten en dat je van 'morgen' met and'ren kan praten. Laat dan het trage, het harde maar gaan en wil als herboren in 't leven weer staan.…

Een brief Die ik lees, Een brief Die ik wil Verscheuren, Zoals het mij verscheurt, Een brief Nat van wind En van regen, Maar vooral van mijn tranen, Ze vallen op mijn schoot Met de snippers Van de brief, Die brief, Waarin beschreven wordt, Wat er is gebeurd Met jou, Mijn liefste, Hoe je bent gegaan Naar een plek Waar ik nog niet…

de zee bestaan in zwijgen tijd om te verliezen het water trekt zich terug in gesmoord verlangen het verlaten eindeloze hervertelling waart rond in gedachtestromen de snippers oude en oudere vloeien vertraagd heen en weer het verlies wandelt over het water tijd om te gaan…

ik leg mijn hoofd op tafel naast het lege glas snippers dwarrelen van de tafel…

frontpage snippers perfect ideaal in mijn opgestoken handpalm tijdens de stilte waarin zelfs de wind geen richting kiest neerdwarrelen en verdrinken in een moeras zonder getijden of lichtvoetig dansen over vaste grond richting horizon zonder tegenwind ontwaken onder een zon waar de perzik niet meer smaakt als een regenachtige dag…

zo zou alles moeten zijn een rivier zonder begin zonder eind daar waar je waadt en baadt enkel daar de massa van het water begin en eind op de einder van het zicht alles voorhanden, een oever, het strand struikgewas en links en rechts eindeloze toevoer van geestdrift wat snedige vrienden om het aangevoerde wat te snipperen en een glas wijn…

ze neemt de verkeerde deur in het verzamelpand onbedoeld stapt ze de werkplaats van de kistenmaker binnen ze ruikt het zaagsel ziet de houtkrullen en snippers op de grond ze kijkt naar de leesbril op de werkbank ziet op schragen een grafkist in aanbouw onbedoeld barst ze in huilen uit ik moet hier niet zijn snikt ze ik…

Jouw stoïcijns zelfvertrouwen Verscheurde mijn spiegel Verstrooide mijn zelfbeeld Over de bodem van mijn ziel Letterlijk onder de voet gelopen Je hebt mijn naam geroepen Getracht de snippers te vormen Naar jouw evenbeeld Maar het bleef bedrieglijk Anders Genen in je eigen kind Bleken gemuteerd Tot daadkrachtig wezen Ben je bang dat…

Mijn denken is verscheurd mijn verstand ligt in snippers op de vloer van mijn leven Onuitspreekbaar helse gebeurtenissen torpederen mijn hersens. Ze laten slechts één gedachte leven, in woorden die nooit antwoord vinden: Wat is er met de wereld? Weet jij het?…

slaap rust van lichaam en zin de naaste haast gelijke van de dood droommachines blazen lucht in woorden strooien snippers licht op verborgen beelden knarsende ijzeren woorden en fluisterend tule van toen lang geleden mijn moeder giet geruisloos warme melk in de palm van mijn kinderhand pareltjes dauw over…

een oud hemelsprookje een snipper van geruchten nooit ergens aangetroffen gewoon een concept ze staat los van ons wil je haar doorgronden dan laat ze zich niet vinden laten we het er maar niet over hebben en dan toch die heimwee naar een plek waar ze zou huizen ergens tussen het sacrale en het leven het verlangen naar een ruimte…