23 resultaten.
Balans
netgedicht
1.0 met 6 stemmen 1.046 Ik ben veel te jong om toe te geven
dat we beter zouden moeten weten
dan te vegeteren met de kreten.
Verhard door een pijnloos leven.
We hebben veel liever een god van goud
En alle monniken zijn oud.…
Suites voor Annemieke XXXVIII
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 129 de lente is kaal
engelenhaar prikt mijn hoofdhuid
als ik ga liggen
op het brede strand
ligt een dikke laag glacé
feest der herkenning
vegeteren -
met een appel in eden
en het vijgenblad
het lauwe lichaam
lava borrelt onderhuids
een slaapwandelaar
een grijze wants
op de rand van de broodplank
loopt er onder door…
In negeren
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 204 heb straten opengebroken
tegels gelicht waaronder
nieuw leven is opgeschoten
in passeren
was geen communiceren
onwetendheid kent zijn prijs
heb ze gedwongen te kijken
iets te begrijpen
van het donkere bestaan
dat in negeren
gaat vegeteren
tot een zonloos vergaan
al dood en begraven
voordat bloemen hun oogst
in vrucht konden…
Linnaeus
netgedicht
1.0 met 5 stemmen 61 Ziende door het fijngeslepen glas der microscoop
Observeert hij minutieus minuscule miniaturen
Als organismen vegeterend in een biotoop
Binnen Harderwijker universitaire muren
Ordenend het ganse plantenleven in families
Op basis van hun voortplanting en van regenereren
Doel en streven van botanici: taxonomieën,
Hoewel reeds lang verworpen,…
Perfectionisme
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 284 Kan wel nog vegeteren,
maar niet meer bloeien.
Laat ons perfectionisten helpen,
want ze zijn besmettelijk en ziek.
Geef hen de juiste voorbeelden,
van hoe je imperfect kunt worden.
Laat hen zien wat groeien is.
Waarom bloemen bloeien.
Toon hen hoe we leerden,
met vallen en weer opstaan.
Van toeval en van fouten.…
Lethargie
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 80 avond sleept
waarom toch opstaan
als blijven liggen
minder moeite kost
hart klopt
bloed stroomt
net genoeg
om te bestaan
soms is er even een vaag verlangen
naar meer naar echt leven
maar dan verglijdt de avond alweer
in een droomloze nacht
want dromen nodigen niet meer uit
zijn in vergeten dagboeken beland
waar ze vergeeld vegeteren…
Gevecht tegen het zwart
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 216 Licht schept ruimte
om te overleven
maar toch overwint
het duisterzoeken
rijkelijk te vaak
zwart vreet het wit
wit knabbelt slechts
wat randjes zwart
donker lokt nuances
laat ze verdwalen
spoorloos verdwijnen
in schaduwmoeras
waar de zon slechts
met donkere blik
kan vegeteren
de dag verkort
tot nacht
nog levend springen
gesprokkelde…
In nostalgie te overleven
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 216 de mussen zijn verdwenen
er zijn tal van bonte rovers verschenen
die het knusse hebben uitgemoord
alleen nog op het platteland
waar rust en stilte hangt zijn zij
gebleven om in nostalgie te overleven
ook mensen volgen deze lijn
wensen dat hun eigen musjes
hoogvliegers als adelaar of condor zijn
verder kunnen zweven dan de rest
die vegeterend…
Zal helledood zijn
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 119 steeds vaker
jaagt een
brandende wind
langs het steen
waar zij
vroeger polijstte
schuurt nu
de grove korrel
het fijne zand
is verdwenen in
duinen die al de
benen hebben genomen
hier brokkelt
alles af dat
zachter is dan rots
tot ruïnes van muren
die eens de
winden keerden
bescherming boden
aan de kleine oase
nog vegeteren…
Vergeten verjaardag
netgedicht
2.0 met 35 stemmen 3.128 Ik vraag me af,
waarom men dit toelaat,
deze mensonterende toestand,
dit vegeteren.
Want ZIJ weet niks meer.
Maar WIJ dus wel
Ben ik dan egoïstisch,
omdat zij niks meer weet?…
Je regent wat
netgedicht
5.0 met 3 stemmen 352 ik zie je staan met in je hand
de lijnen acht en negen
borsten recht vooruit
je neemt tram zeven
je wisselpassen raken
naturel mijn ritme
om problemen snel en
ongezien voorbij te lopen
ik droom mijn weggaan
als je komt jouw denken
weeft ons samen tot
vegeteren in geborgenheid
we lopen ieder
op een eigen pad
ik pak mijn zonnebad…
Contact
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 1.283 Veld: groen vegeteren.
Achter horizon hoeve, gehurkt.
Luifel spar en vogelkers:
bosrand, mijn rug. Geduld.
Geweer en ik: de hand op het leven.
Schot spat avond uiteen.
Veld, hoeve, bomen
ontploffen, vallen
op hun plaats terug.
Stilte likt wonden gaaf.
Achter graspollen gestrekt
ligt haas, kogel door hart.…
Geluk ging strippend dansen
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 354 De zon werd schicht
in bloedloos vegeteren.
De maan scheen beter licht.
Kaarsen dropen voor je kansen,
je geluk ging strippend dansen
in het flakkeren van de macht.
Sterren zijn voor je geweken.
Je hebt de kaarten zwaar vergooid.
De schoppenvrouw verschiet de hemel,
azen zijn voor jou te groot.…
Groen van toen
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 141 dagen
omdat zij haar greep op de
werkelijkheid urenlang wil dragen
met het consistent aanwezig zijn
perspectieven zijn verdwenen omdat
de zon al lang niet meer heeft geschenen
het voorjaar niet wil vlotten waar zwarte
vorens te diep in de aarde zijn getrokken
bestaan heeft zich totaal ontdaan
van uitdaging emoties en gevoel
doelloos vegeteren…
stadsontwikkeling
netgedicht
4.0 met 33 stemmen 990 verloren
nog rusteloos, zoals het altijd was
met stuivend zand en vrolijk wuivend gras
de ideale bouwplaats voor kantoren
dat landgoed, nog zo groen, verstild en puur
met rozentuin en perken vol margrieten
een lustoord waar de stadsmens kan genieten
ik denk aan hoge flats (te koop, te huur)
natuur is wreed, de sterksten zullen groeien
ik vegeteer…
Cocon
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 61 Het liefste zitten we in een cocon
Dromend, vegeteren, Zijn gewoon
Alles blijft hetzelfde,
of fantaseren er op los
En dolen als in een donker veilig bos
omhuld door de natuurgeluiden
met geuren van zovele kruiden
We hoeven niets, we zijn gewoon
in moederschoot, je eigen huis,
jouw tuin, achter jouw pc,
je smarterige phone
En alles blijft…
Dat er mee ophield
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 75 raakt en mij zelfs
Het meest basale ontneemt - totaal onvermogen
Om nog verder door te gaan;
En dan de mens die al meer dan vijftig jaar
De vaste bewoner is van dit huis,
Geest die zich net als het huis langzaam,
Stukje voor stukje af laat breken,
En voortijdig terechtkomt in de
Wachtkamer van de dood,
Huis en bewoner die slechts vegeteren…
Als je geen bed hebt?
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 150 Stel, je hebt niemand in je leven
die naar je omkijkt, zich bemoeit
wat heb je dan aan dit vegeteren
wanneer niemand om je geeft?…
Alfabet
gedicht
3.0 met 41 stemmen 7.941 En was de dichter niet ter hulp gekomen,
en wisten wij na alle laster niet
Dat wat in proza enkel maar kan liegen
Tot waarheid wordt gelouterd in een lied,
Wie zou dan niet de tijd terug begeren,
Toen Alfa vrijgezel was en haast stom,
Wie zou niet liever vreedzaam vegeteren,
In een sereen analfabetendom?…
Een Griekse tragedie
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 148 honger blijft malen
Ze bekopen bancaire bric-à-brac
Big Shots mogen onbekommerd falen
Het laat alleen de stenen onberoerd
Hoe hele families langzaam vergaan
Geen werk, been, zin om op te staan
Ze varen doelloos verder zonder roer
Democratieën zijn steeds te boetseren
Onrechtvaardigheid doet ons dikwijls balen
Een mens zoekt meer dan slaafs vegeteren…
that's life
netgedicht
4.0 met 26 stemmen 1.095 of er na morgen nog een verleden is
kan het onbekende wel verbeelden
het ongekende verzachten met gedachten
aan een almachtige kracht mijzelf overgeven
maar als puntje bij paaltje komt
blijft het hopen en verwachten
het beste dat we dagelijks kunnen beleven
(ik heb de leegte er maar niet bij opgesomd)
alhoewel, het inhoudsloos vegeteren…
Hoe is het, te gaan?
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 222 Leef, verteer of vegeteer je verstild
in een mummificerende coma
Geeft het droog uitdoen van de machine
Een ultiem sein aan een stille zombie?
Het T-punt, al jaren als gevaarlijk geijkt
kruiste je voor het laatst, nu per bakfiets
Pardoes vermorzeld door een dode-hoektruck
Hopelijk heb je niet te lang afgezien?…
De vermakelijke historie van de vogel Iks en Ik
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 568 fel
Want de zon scheen gratis voor niks
De vogel Iks amuseerde zich niet
Hij zat daar treurig te koekeloeren
Hij was levensmoe: hij deed er niet toe
Hij jankte haast van verdriet
"Om mij heen wordt het oerwoud zo rap gekapt
Dat ik straks niet eens meer mijn kont kan keren
Maar wat dan nog, want ik keer hem nooit
Ik zit hier eenzaam te vegeteren…