43 resultaten.
Tevreden stilte
netgedicht
3.3 met 12 stemmen 195 Tevreden stilte
lokt nu toch al de lente
met vogelenzang
(Haiku)…
gepaste stilte
netgedicht
2.4 met 9 stemmen 978 de lucht is bewolkt
vogelenzang sterft weg als
plots de zon doorbreekt…
Vogelenzang
poëzie
4.0 met 2 stemmen 944 Het is het feest der vogels en der koren
Geboorte en der welluidende gedachten;
‘t Vergeten zijn der eindeloze nachten,
Toen in de borstjes lag de stem bevroren.
Hun vlucht is heel de wereld door te horen;
Als uit de veren keeltjes trilt het jachten,
Schieten de tonen wieken aan en krachten…
Bedil de zang niet, open wijd uw oren.
De onschuldigheid…
Een vederlicht vers...
netgedicht
3.9 met 11 stemmen 464 Een vederlicht vers
om jou te groeten
om de dagen te kleuren
met regengeuren
met heimwee naar lente
en vogelenzang.
Een vederlicht vers
om jou te zeggen
dat het leven goed toch goed is
vol betekenis
ondanks zoveel zorgen
er is samenhang.…
Wat tederheid en vogelenzang
netgedicht
3.8 met 12 stemmen 625 Wat hoop ik erg dat weer
wat tederheid en vogelenzang
je arme hart bereiken.
Je was zo eenzaam en verdrietig
na alles wat je overkwam
dat binnenkort de nieuwe lente
misschien ook niet je ziel beroert
omdat daar treurnis hangen bleef
en veel te weinig licht en vrede.…
Innovatie
netgedicht
4.2 met 47 stemmen 1.543 Ieder die wil overleven
streeft naar nieuw en beter ook,
maar de lente komt al jaren
zonder vaandel, zonder rook;
enkel maar met lenteluchten,
bloesems, geuren, vogelenzang,
innovatie heet in woorden
wat wij dromen nachtenlang;
mens, durf nu toch echt te leven,
stoor je niet aan zoveel praat
maar geniet van kleine dingen,
morgen is 't…
Kapel Mercy-center Madison (U.S.A.)
netgedicht
4.9 met 7 stemmen 435 Vogelenzang en eeuwig water,
altijd weer ebbe en vloed
maar diep besef van de Ene
die allen in allen begroet.
Hartslag die duurt
maar rustig wordt als het water
golvend en kabbelend
slechts nu, nu.... niet later.
.…
NELIS, BURGEMEESTER HAZENSTRAAT, OVERLEDEN!
hartenkreet
2.5 met 2 stemmen 213 Nooit meer op de bon, zeer persoonlijk door Nelis uitgeschreven
nooit meer door Nelis een winkelwagentje aangeboden krijgen
nooit meer die spontane ontmoetingen met Burgemeester Nelis
nooit meer ondervragingen door Nelis over dit, dat, zus of zo
nooit meer een berisping, op- of aanmerking, groet van Nelis!
Maar altijd de herinnering, altijd en…
Je mag wel woedend worden...
netgedicht
3.7 met 10 stemmen 1.010 De groene lente zal het halen
de vogelenzang, het heimwee,
de zon in de morgen en het licht,
de vriendschap, het vertrouwen,
de regels van een klein gedicht,
de prille vrede
van herboren vreugde.…
Verongelijkte engel
netgedicht
3.5 met 2 stemmen 273 Heb jij de bovenste rand
van de dampkring
ooit door de groeven
van je gelaat voelen glijden?
Heb jij de gesteende lagen
waar een continent op rust
ooit met de punt van je neus
tot rimpeling kunnen brengen?
Stel dat ik hemel en aarde
tot papier zo dun zou schaven
je lid zou niet meer plassen
geen hoon werd meer gehoord
Priem je tong…
Ook zo is de dood
netgedicht
2.8 met 4 stemmen 601 Eerbiedig sta ik
bij de plaats
waar u ligt
innerlijk verscheurd
bij het afscheid
aan uw vleselijke resten
Eén voor één
hebben uw vezels
uit huldebetoon
uw vlees laten kraaien
uw laatste ademtocht geleid
Nu zwijgen de lippen
Stilte heerst straks ook
als uw onderkaak
-als was het in een verlaat afgrijzen
voor de aanschijn des doods…
Een enigma is zij
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 81 Gisteren waarde zij in de bergen rond
met haar kin gleed zij over richels
met haar neus kietelde ze de bomen
en elk oog volgde, voor zover mogelijk
beek en stroom naar hun oorsprong terug
Glimmend liet haar voorhoofd bijwijlen
de bergen in tweevoud aanwezig schijnen
en waar haar zwetend aangezicht
wat al te morsig was geweest
liet zij haar…
Exit
netgedicht
2.5 met 2 stemmen 335 Vanochtend heeft ze er een eind aan gemaakt
Ze heeft zich van het leven beroofd
Ze heeft zich met alle kracht die in haar was
naar beneden gegooid
Van twaalf hoog kwam zij nedersuizen
De man beneden moest het zien
Het kraken deed zijn hemel gruizen
De tijd stond stil om zes voor tien
Gruwelijk was wat van haar restte
Benen en armen tot…
Cheops
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 139 Zittende op de top
van Cheops piramide
tussen vogelschijt
en andere halfvergane
grote en kleine noden
overdenk ik:
Het is niet erg Cheops, vriend
ook ìn jouw graf
heb ik de uitwerpselen
al niet kunnen tellen
In die duistere kamer
uit rood graniet gebouwd
heb ik - plotseling alleen -
geen ogenblik getalmd
en gauw mijn benen
en de rest…
Misschien
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 198 Omsloten door haar huis
maar verdwaald in zichzelf
pijnigt een vrouw
zich met een gestolen verwachting
Geen hoop
verloren is een toekomst
waarin zijzelf een plaats had
Nooit zal het dierbaar zijn
Licht kan zuiveren, filteren
net als de tijd
Maar hier kan licht van dag noch tijd
het Niets doen wijken
Ze sluit de ogen
en denkt in de…
Net niet
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 93 Heel even dacht ik
waar gaan mijn voeten
waar gaan mijn benen heen
Het was naar de overzijde
wadend door water
de knieën vol met kroos
Daar was het groener
het gras mals en jong
de grond nog onbetreden
Maar net voordat ik
het bereiken kon
riep men mij
Van de andere zijde
terug…
Doem
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 84 Geen zuiver woord gesproken.
Geen liefdedaad gesteld.
Alles is verbogen,
niets meer recht vermeld.
Elke nieuwe dageraad,
brengt slechts duister voort.
Gebries en vuig gebral,
is alles wat men hoort.
Halsstarrig wendt men af,
het trotse, harde hoofd.
Een komend hemels godsgericht?
Daar wordt niet in geloofd.
Er was en is geen spijt,…
Buurman
netgedicht
2.5 met 2 stemmen 119 Jaar in jaar uit schoof buurman -
die van helemaal achteraan,
bij regen of zonneschijn
routineus langs mijn raam.
Dan kon je z'n silhouet
in stilte voorbij zien glijden.
Op weg naar werk, zorg of vertier,
was buurmans vluchtig verschijnen
een bron van kortstondig plezier,
als iets bestendigs, gelijk de nacht,
die breekt voor de morgen.…
Dag mijn poppenkind
netgedicht
4.3 met 3 stemmen 387 Dag mijn poppenkind;
- zonnestraaltje
- wattenwolkje
door mij zozeer bemind.
Span van jou naar mij
een prachtig gouden lint
en vlieg dan naar het hemelhuis,
waar steeds iets nieuws begint.…
Omdat ik zag
netgedicht
3.3 met 3 stemmen 124 Het was van elf hoog
dat ik mij voorover boog
en beneden mij een vrouw
'van voor de oorlog' zag,
ontredderd heen en weer lopend,
tastend, wijzend, wijkend: waarheen?
Zo vast van plan te bereiken,
maar nu, bij vluchtend licht
aan het einde van de dag,
niet meer wetend waar te kijken.
Plotseling, alsof beschikt,
een jonge man, in zekerheid…
Waarover zal ik spreken
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 126 Zal ik spreken
over tijdseenheden:
uren, dagen, weken,
maanden, o jaren wel,
gevuld met onbegrepen zinnen,
met raaskal, oorlogstrommels,
met slachtoffers zonder tal.
Of zal ik spreken
over tijden van geweest,
toen zeden, officieel geknepen,
vleselijk gerief ontkenden,
terwijl nu als norm moet gelden,
geilheid van geest en
dorheid van…
Buitenlichamelijk
netgedicht
2.5 met 2 stemmen 110 Als geest dwalen
door stille ruimten,
door lege zalen,
zonder door vlees
omsloten te zijn,
zodat de tijd geen angel heeft
waarmee hij mij kan raken,
en ik begin noch einde ken.
Ik was nog niet
maar zou dra komen.
Had ik keus gehad
dan was ik liever wezen dwalen,
onstoffelijk, met overgave
in melancholie gevangen,
tijdloos zwalkend
door…
Eenzaat als wandelaar verdicht
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 180 Niet gewenst,
maar door natuur mij opgelegd,
bewandel ik eenzaam aardse dreven.
De richting onbepaald,
want zonder rechtuit streven.
Zelf ga ik niets bouwen,
want niets is er dat bindt.
Hoef niets te onderhouden,
geen huis, geen vrouw, geen kind.
En als de tijd van afscheid komt:
ik was gelijk de wind.
Als onbestemd passant vermomd,
doorkruiste…
Dageraad, morgenstond
netgedicht
4.5 met 2 stemmen 108 Dageraad, morgenstond,
hoe glorieus jouw verschijnen
als de zon het nachtelijk duister
van de hemel wast!
Wat avond en nacht brengen
is vaak ongewis
maar jij brengt nieuwe hoop
na bange dromen.
Ik weet je te schatten
dageraad, morgenstond.
Jij wilt mij
en ik wil jou omvatten.…
En wat hierna?
netgedicht
4.3 met 3 stemmen 408 Hoe zal het gaan
als wij de ogen sluiten,
na ze voor het laatst
te hebben opengedaan?
Zal er eeuwige stilte zijn?
Een waarlijk Zwart?
Een somber Niets?
Een Einde zonder einde?
Of zal het zijn aldus:
Er kriekt een nieuwe morgen!
Een andere dag breekt aan,
uit nacht'lijk kluister ontloken!
Zal het door opwekking
of gewoon ontwaken…
Meisje uit mijn klas
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 199 Ach, blozend blond meisje
van vijftien jaar,
met die wolken op je wangen,
hoe viel mijn oog op jou!
Door mijn gestaar
wist je dat ik op jou was,
maar stug en stoer,
want onbeholpen.
Toen wij na een les
eens met z’n twee
alleen op de wereld waren,
wees ik af, wat jij aan liefde reikte.
Hoe kon jij weten
dat achter dat bolwerk
van stuurse…
Vrij onmachtig gedicht
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 99 Het is een vast gegeven
en ook al vaak beschreven:
er is geen weg naar wat eens was,
dat is vergaan verleden.
Al wil je nog zo graag
het goed van toen weer eens beleven,
er is een muur van tijd die scheidt
en niets meer terug wil geven.
Maar geluk van toen
naar wens opnieuw doorleven,
wat is daarop tegen,
dat heeft toch zeker zin?…
Weer (l)even(d)
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 352 Hallo vriend.
Ik weet het,
mijn groet overbrugt,
want komt van verre.
Het is niet
omdat je elders
bent gaan leven.
Onbereikbaar elders ben je.
Niet meer hier.
Maar soms,
soms komt de illusie
jou bij mij brengen.
Dan, vriend, ben jij,
tot je niet meer bent,
om later toch weer te zijn,
en ik, telkens weer met zin,
met jou kan praten…
Onderweg
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 219 In de bus,
achter mijn rug,
speelt een moeder
met haar kind:
Waar ben je?
Waar ben je?
Een schaterende lach.
Waar ben je?
Waar ben je?
In die kamer,
op die dag.
Moeder ziek op bed,
met uitgestrekte armen
haar zoon verwelkomend.
Haar handen in
mijn handen vattend,
besefte ik spoedig
een duister land
van afscheid en verlies
te zullen…
Heer Dood
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 104 Kijk daar komt heer Dood weer aan,
met zwarte pij en zeis op pad,
om bij hem of haar, na ziekte,
ongeluk of zatheid van jaren,
onverwijld de ziel te halen.
Bij aankomst wordt niet aangeklopt:
heer Dood kent zo zijn rechten,
er voltrekt zich immers geschiedenis,
want wie nog is, is spoedig was,
voorbij is al het vechten.
Gevraagd naar wat…