Buurman

Jaar in jaar uit schoof buurman -
die van helemaal achteraan,
bij regen of zonneschijn
routineus langs mijn raam.
Dan kon je z'n silhouet
in stilte voorbij zien glijden.

Op weg naar werk, zorg of vertier,
was buurmans vluchtig verschijnen
een bron van kortstondig plezier,
als iets bestendigs, gelijk de nacht,
die breekt voor de morgen.

Maar nu is buurman dood,
en laat mijn raam zich
niet langer met hem vullen.

Dus dan maar een buurvrouw -
bij gebrek aan mannen -
het sjabloon van buurman opgeplakt,
hopende iets van dat 'altijd weer'
te mogen blijven beleven.
Maar moeilijk is het wel.

Want twee ruim bemeten borsten
en een oubollig permanent
werken niet bepaald bevorderlijk
bij mijn pogen in haar voorbijgaan
het vertrouwenwekkende profiel
van buurman wijlen te willen zien.
Maar toch: Ik zal handhaven.

dood morgen buurman

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

2.0 met 2 stemmen 107