Alle inzendingen over voorbij voorbij

Voorbij Jouw twee armen om me heen Terwijl we lopen Langs de vloedlijn Het is voorbij Voorbij Je zou altijd van me houden Je hele leven lang; Loze woorden Want het is voorbij Voorbij Jouw alles eisende Dwingelandij Je vroeg meer dan ik kon geven Maar het is voorbij Voorbij Verdriet om wat geweest is Vermengd met opluchting…

het is voorbij, voorbij, voorbij de Russen stonden op een rij om een voor een te scoren niemand wilt het nu nog horen de dreun dreunt vol ongeloof na we liggen eruit, eruit, eruit zoals Johan Cruijf altijd zegt scheids heeft gelijk, hij fluit het is voorbij, voorbij, voorbij we hebben gewoon wat minder gespeeld de wedstrijd op zich was…

En onbewust elk wolkje na drijft zachtjes een fantasia, doch in de ruimte smelten beî voorbij, voorbij, voorbij. Het drijven blanke zeilen, waar 't meer de hemel zoomt. De jongeling ziet ze drijven en droomt... En onbewust elk schipje na drijft zachtjes een fantasia, doch over zee verzinken beî voorbij, voorbij, voorbij.…

/Ga voorbij, voorbij Engel van de Afgunst, verdwaal in gulheid /Ga voorbij, voorbij Engel van het Ongeduld, verdwaal in orde /Ga voorbij, voorbij Engel van Gemeenheid, verdwaal in harmonie /Ga voorbij, voorbij Maar jij, loop jij mij niet voorbij /jij, ja jij pluk jij de dag met mij?…

de wind waait voorbij voorbij de regendruppels de vijver loopt vol…

Kleine dingen van de dag doorloop ik in alle rust het nog aanwezige verdriet is weer geblust In de spiegel van het verleden zie ik jou nog dikwijls staan, alles is zo snel voorbij gegaan De nacht zal weer zijn mantel leggen over mij, soms dan droom ik weer...wandelend met jou over de hei Voorbij voorbij voorbij zucht een zwakke wind er is…

ganzen in de dikke lucht gaven me niet lichtvaardig vleugels cirkelende vogels zochten een onbestemde verte zwarte wolken dreven mee zonder omkijken vloog ik voorbij voorbij wie ik was geweest…

Voorbij Het is voorbij Voorbij is de pijn De pijn die jouw leugens en gedraai mij brachten Voorbij mijn twijfels, mijn onzekerheid, mijn tranen, tijdens al die eenzame nachten Het is voorbij.…

verlaten zielen dwalen door het rietland - woorden ontregeld de wandelende tijd gemeten in jaren drank en geschriften ook bredero dood voorbij voorbij voorgoed voorbij een spook in zijn hemd het hof van fado een sluier over verdriet portugese wijn dennen in het bos ongemerkt gaat de herfst in winter over…

Mijn herinneringen zijn foto's waar het leven overheen raast van wit naar donker nacht naar dag gevoelens alweer opgelost in zwart of verbleekt in de felle zon Kiekjes van de aarde stilgezet, toch vluchtig door het snelle tollen in de eeuwige hemel van de tijd van wit naar donker nacht naar dag naar voorbij, voorbij voorgoed voorbij…

Hij schiet voorbij. Voorbij geschoten. Hij glipt staccato tot hij stokt, door spleet of schaduw opgeslokt. Daar is hij weer, een voorpoot trilt, een siddering, kop opgetild en uitgeschoven, ingetrokken, verschenen en meteen vertrokken. Vol in de zon, weg in een nis, flitsend en stil. De hagedis.…

Je kunt het nog zo heftig zingen, dat het voorbij is, voorbij, voorbij dat het uit is, uit is, uit is dat je nooit meer, nooit meer, nooit meer. En daar zingen ze weer terug vanuit alle hoeken van de kamer vantussen de verschoonde lakens ze kruipen over de tafel en ze spugen in het bord waaruit je eet.…

koude windvlagen witte,grijze,zwarte wolken vliedden dooreen voorbij voorbij de zee bruist, roept haar eindeloze energie het strand schoongespoeld leeg leeg volle regenboog siert de bewegingsvolle hemel bijzondere kleuren energie energie we genieten van dit hondenweer dit natuurspel laadt onze batterijen op en meer en meer…

bloemen, haar bloeitijd voorbij, voorbij het vuur en stilte van een graf één HIER voorbij en in dat HIER zijn alle verborgen woorden voorbij het tragische gehuil, zelfs: Kon ik maar, ook voorbij… harten van één vader en één moeder sluiten de deuren van hun kamers met een HIER , waar herinneringen en gemis ontwaken, als de bloem, die zonder…

Voorbij voorbij aan de laatste vader. In de morgen de woede doorstaan. De walg die omhoog kwam spoelen. 's Nachts door het zeewier gegaan. Het hoen van de wanhoop zien broeden. Zo moedig gestreden. Genoeg genoeg om de dans te ontspringen.…

dan hield ik haar staande roepend het is 1946 1946 en voorbij voorbij in haar bleef het klagend gaande zoals zij klagend en gaande blijft in mij ------------------------------- uit: Ik raak aan je, 1983…

Verloren in de' avond Weg van mij, Vlucht een ontroering, Voorbij - voorbij. Was het 't lieflijke Van een gezicht? Alleen de weerschijn Van 't avondlicht? Was 't de gedachte aan Iets liefs van weleer? Of een verwachting -? Ik weet niet meer. Een vogel nam het Mede op zijn vlucht En droeg het ver heen In de avondlucht.…

, voorbij, voorbij, de lucht blijft hangende bevende achter u - verlangende eeuwig naar u eeuwig, eeuwig - vlucht niet te vlug - achter uw rug rek ik de armen van verlangen, van verlangen rek ik de armen, vlucht niet te vlug.…

In dreven en valleien geklommen en gedaald in schaduwen geloken in open licht bestraald En onze zielen togen naar nieuwe zaligheid in het voorbij voorbije wankelend ingeleid Waar lillend lichtaanbreken en ochtendhelderte is met parelende vreugde en met ontsteltenis...…

.' De zomer was voorbij, voorbij. Ze zei: 'Die appeltjes rook ik zo graag, vooral wat in het gras lag, in de grote tuin van mijn pa. Dat rook zo goed, zo goed.' Haar rimpels betoveren haar glimlach, het verleden staat op een kier.…

Maar ze zei: "Ik zou zo graag gaan lopen, lopen door de regen, al die druppels op mijn gezicht,' De zomer was voorbij, voorbij. Ze zei: 'Die appeltjes rook ik zo graag, vooral wat in het gras lag, in de grote tuin van mijn pa. Dat rook zo goed, zo goed.' Haar rimpels betoveren haar glimlach, het verleden staat op een kier.…

Pluk de dag, want voor je het weet: is het avond!…

van nergens naar ergens dat ooit ging verloren dwars door de angst die twijfel zaait van ergens tot nergens meer thuis te horen dwars door de angst die twijfel zaait zonder iemand bij niemand meer thuis te horen van alleen naar samen dat ooit ging verloren zonder die angst die twijfel zaait van samen naar alleen bij mijzelf weer thuis te horen…

Dit is de plaats waar het begint Dit is de plaats waar het eindigt Het is voorbij… Voorbij……

't Is regen, - 't regent aan mijn geest - De regen wist wat is geweest En laat maar een gerucht van leven: Een zucht, een zweem van wat muziek, De donzen vlucht van een wiek Voorbij, voorbij mijn stille geest 0 — zo te mogen sterven!…

Wat doen ze nu, die dames en die heren? Ze drukten gratis leesvoer in mijn hand Een flyer of partijprogrammakrant Om mijn gedachtengoed te deformeren Ze leveren hun baan bij Bea in En hebben nu meer tijd voor hun gezin…

je naam heb ik nooit echt geweten de droom raasde veel te snel voorbij maar die aroma's zal ik nooit vergeten van scherpe bloesemgeuren allerlei bloesems en patchouli geuren heel kenmerkend voor jou meisje van vele felle kleuren besef hoeveel ik van je hou elke droom voelde ik mij verloren wanneer je me opnieuw verliet vele tranen werden…

soms lig ik wakker naast je in de nacht en luister naar de zachte fluister van je ademhaling huid aan huid, maar lichtjaren van elkaar in dit huis waarin jij en ik alleen bestonden heeft de tijd toch haarscheurtjes gevonden en allengs bleek, dat wat eerst waarheid leek, gewoon gelogen was hartstocht afgezwakt tot sleets gebeuren…

Voorbij het elkaar woordeloos horen wij hebben verloren ik jou en jij mij Voorbij…

Voorbij, die leuke momenten met jou, ik weet niet meer wat ik moet doen. Je reageert nog maar heel erg flauw, het is helaas niet meer zoals toen. Voorbij, jouw warme aanwezigheid, je was er elke morgen weer. Jouw lieve woorden ben ik kwijt, en dat doet me heel erg zeer.…