Alle inzendingen over 't verre zilver

ik stapel ze op er zijn er nog genoeg zo vroeg in de ochtend deze schelpen, wat men ook beweert, zijn geruisloos het zand echter spreekt over het liefste en het strand lijkt leeg alles is voorbijgaand, zeg ik en wachten is verloren tijd een meeuw kijkt mijn kant op de zon droogt haar vleugelpunten de noordenwind zal haar…

zwarte klei en noeste takken stoppelriet en wilgentenen langs de akkers weids en wit met hier en daar wat zilver van vogels in het verre als blaadjes in ‘t verschiet en door de wakken van een aangevroren vaart zakt de winterzon in ’t niet…

Een koel, blank kleed dat verre strekte En velden wijd en weien dekte; Blanktrossige bomen daar geheven Leken in zilvermeer te leven. Zilver was ‘t al. De duinen lagen, Als reuzen door de slaap verslagen In glimmend pantser breed ter neder Een zeemeeuw sloeg de zilverveder.…

Een koel, blank kleed dat verre strekte En velden wijd en weien dekte; Blanktrossige bomen daar geheven Leken in zilvermeer te leven. Zilver was 't al. De duinen lagen, Als reuzen door de slaap verslagen, In glimmend pantser breed ter neder.…

kop vooruit, en goud en zilver glimmen In verre tweespraak met nog lage zon: Schuivend langs achtergrond van blauwe pijnen, Naar 't oosten zag 'k, in 't oosten hen verdwijnen In morgennevel op de horizon.…

Ingeprent en ingegeven, dat je tijdens welzijn alsook je leven kunt winnen, maar ook verliezen. Al heel jong, ingegeven tijdens spel win je niet, dan verlies je wel bittere pillen die wonderwel: Nog niet bij iedereen geslikt zijn want: het moet alleen goud zijn wat blinkt! Had vroeger maar bij ons aan tafel gezeten dan had je meer van…

nevel tussen de stammen van eeuwenoude bemoste beuken door statige toppen kreunt de wind geheimzinnig kil huiveringwekkend slechts ademen is hoorbaar verre stemmen uit een donker verleden brassende broeders roversbendes moordend en lallend verzwolgen door de aarde verdoemd voor eeuwig in het moeras daar beneden verre zilveren vogels…

de zilveren weg glijdt beheerst door grijze heidevelden met vage bossen aan verre randen onder de zwartdreigende nederbuigende silhouetten van de eenzame bomen ze worden geteisterd door een grauwrazende stormhemel die woedend het water in schuine flarden over mijn kleine wereld striemt…

Gouden gloed van verre horizonten ik heb het monster uitgespuugd rochelend gevlucht voor taal een lange weg die we samen hebben afgelegd, nog niet ten einde zilveren slingers dansen blauwe lichtjes weerspiegelt in ogen een nieuw begin…

woorden sprekend lippen die zich vormen naar klinkers en consonanten in een onbekende taal ogen weerspiegelen de betekenis van vorm en staven stem totdat de woorden vallen in een zilveren schaal het is alleen maar een droom met haar hoofd tegen zijn schouder luisterend naar het geluid van verre trommels…

Vanuit de kamer van hiernaast weerklinkt het leven van de buren Tik tik. Hoge Hakken daar Boem, boem. Bas van Radio Give him something voor te leven Hear him out, just even, ja? En dat zou dan je leven zijn? Zo ziek, zo onvoorstelbaar klein. NOT! Nooit, niet nu, met niemand, niet! De buren horen mij zo niet. Ga leven…

Moeder in het raam een letterkrant op haar gezicht en op haar borst gespeld: Mijn Naam ontspiegeld én in spiegelschrift Hoe weet ik of zij naast mij zit of in de trein die langs me gaat…

een ander Nederland ivoor weer glanst, ijzer roest de zon nog opkomt in het oosten een land waar zwakte onschuld is het bordje bij de grens weer zegt: N E D E R L A N D maar hier wordt openlijk gebloed is leven leeg, geloof gevaar een lekland vol punaisegaatjes Ik leef met de gedachte dat in het ware Nederland ivoor niet glanst, zilver…

Wij waren dreigend onheil samen Te krom geschopt om recht te doen Bij afscheid droeg ze kamerjassen Eerst zat ze in haar ondergoed Nooit wetend of we vrienden waren Verfoeilijk was het rechte pad Ons levensdoel, elkaar verlaten Zat dieper dan de splinter zat Voortdurend bracht haar blik teweeg de vraag of zij belager was Dat afgunst zat…

Ik sla de kamer kort en klein Scheur de bank tot pulver De tafel moet een bijl verduren Breek de tussen- muren uit Ook als deze dragend zijn Zij komt thuis en ziet hoe leuk de lamp kleurt bij het aardewerk alvorens ze de troep opmerkt Dat is Hoe Vrouwen Zijn…

na 's avonds hevig woord- gevecht en 's nachts doorbroken lichte slaap met ieder in zijn eigen bed 't wordt NEE als ik geen vrede zoek en NOOIT als niemand groter groeit Jij kijkt naar mij en ik naar rechts Een halve meter niemands- land, waar zwaar en ziek de kilte hangt heerst heel kort in het waterbed Maar dan…

1 voor-, 1 hoofd- 1 nagerecht één vork, één mes, één lepel en ik heb ze op een rij gelegd Het bord. De man die ervan eet Alleen. Geen tweede in zijn soort De stilte rekt en duurt nog voort Ik heb mijzelf nog niets gezegd Geen vrouwenhand, alleen de man. Aan tafel klinkt geen tweegesprek Niet eens een pril begin ervan…

Half verslaafd aan eyeliner Heel verliefd op Warsteiner Diep gerood met lippenstick Schraal en dood bier uit blik Dansmuziek, ze is horendol en ladderzat van alcohol Met rode wangen lichte bloos Fake. Dus uit de poederdoos Opgetut mooigemaakt Rode wijn weer uitgebraakt…

Niets dat nu mijn stemming om kan buigen Dus troost ik mij met regels die ik dicht en morgen zal ik voor haar aangezicht weer stotterend mijn spijt staan te betuigen Hoe heb ik haar vertrouwen kunnen schaden Waar vond ik de door mij verwenste moed Was het, dat ik door aandachtzucht gevoed mijzelf met rampspoed wist te overladen Ik weet:…

Bestorven vrouw - halfwaardetijd Zojuist heeft zij mijn God geloofd Het hart gelucht Koud vuur geblust Deel verder dan zij tellen kan Van groot naar klein en kleiner nog Ze slaat een slag naar het getal Breek zonder hulp haar wil - Gekraakt de weerstand van het cijferslot faalt bij de eerste poging al…

Ik ben al donateur De trein was weer eens laat Helaas, ik heb geen tijd Ja echt, het is mijn maat Twee glaasjes maar per dag Ik was een beetje ziek Dat heb ik nooit gezegd Ja echt, het is antiek Dat staat je erg leuk Ik heb een allergie Die bladen lees ik niet Nee echt, ik ben niet bi Je had me moeten zien Ik heb niets met die griet…

Niet bang zijn als het donker wordt want buiten kan nooit binnen komen De muren zijn van hard beton Je voordeur zit op dubbelslot Gordijnen dicht, de televisie dwingt de stilte weg van jou En leve de lantaarnpalen! Leve vuur en sprokkelhout Al breekt een storm de bomen af het diepste donker raakt je niet Als duiven op het…

Ze zag verbeelding aan voor feit - dacht dat hij vuil geworden was en liet hem op de vloer alleen Afgewend van hem wist ze dat huismijt langs zijn oren kroop en plinten polsen open schaafden Voor dood lag hij in haar toilet Ze hoorde niets ze hoopte niets … maar stilletjes toch dat hij stierf…

Niet dreigen lief dat staat je niet Zoek niet naar mijn zwakke plek je mooie ogen dwingen niet maar droom je door de hele dag Gedraag je in je slaap vannacht en knipper als je wakker wordt…

Je was een dagje mijn vriendin Zat naast me op het dakterras De eerste die bewoog was af Onwennig hield de stilte aan We wisten niet wie sterker stond Maar voelden dat het oorlog was Ik hield me groot jij kropte op De kou zat in de najaarslucht Te lang voordat het eten kwam Aan tafelzout bleek geen gebrek De messen schoon en pas…

De deugd is dood, dat weet ze wel Genot is krom - niet waterpas Niets geiler dan de witte bruid die exceleert in overspel Ze weet daarginds het groener gras en klauwt de letters in zijn huid "Al is de waarheid nog zo snel,…" "Al was het 'ja' tot aan het graf" Ze neemt hem met een "dankjewel" Steeds voller lijkt het…

Een sticker op je voorhoofd, lief als brandmerk van een dolle hond Het hoogst gevoerde woord verbeeld van wie er even om je gaf Laat Nieuwjaar zonder voornemens - voor dood ligt ieder godsbesef Neem eerst een droge cider nog en morgen start eenzelfde jaar…

Zal ik van de wereld zijn Mijn haren in een schutkleur bleken tegenstanders tegenspreken met bovenlijf ontbloot misschien Eens onbevreesd de zaal betreden. Voor haar en iedereen te zien Een spuuglok van mijn voor- hoofd vegend; als teken van beschikbaarheid…

Wie slingert dit bij Harold aan: Maria of ik-zei-de-gek? Restricties zijn niet neergelegd, dat valt niet te behappen, toch? Die insteek kies ik liever niet! Parkeer dit zaakje even weg maar iemand moet een ei leggen Ik noem: een Henk, een Antoinette Ze zitten in de leegloop nu Dat til ik over morgen heen maar zet het even op de mail;…

Dacht je dat je haar verstond of lust je geen verlaten meer Ze houdt de spanning in haar huid voor hen, haarzelf, maar ook voor jou Denk je dat je haar verstaat of geef je enkel gitzwart af Soms slaat ze alle kreukels uit haar hemd, haar huid, maar ook uit jou Soms geeft ze af Soms geeft ze gitzwart af Soms ligt ze in je eigen weg…