Alle inzendingen over 't vuur woedt voort

gehoord wordt extra nog geslagen de dader blijft aan 't woord…

de hemel, laag en diep in handen, als snaren der engelen dicht tegen mij aan iedere huidtrilling, hart tegen hart wanneer ogen mij mooi maken helemaal, als was ik nog een jonge, ontwakende maagd ik stijg door ’t fluisteren zweef op sterrenvingers wolkloos, wanneer het lied der minnen in mij komt, als vlinders vol vuur de eindeloosheid…

't Vuur is al Aardig gedoofd, Zei de voormalige Vrijer tegen zijn Ooit beoogde bruid En terwijl het Haardvuur doofde Maakte hij De relatie uit…

In mijn ogen zit de zee gevangen een blinkend blauwe diepte geteisterd door zoete eb en een zilte vloed die onverstoorbaar woedend woedt voor vrijheid…

en immer voort, die weerbaar is, gestreden! 'Wie is als God! weergalme ‘t woord des zegepraals, nog heden! ------------------------------------ Kortrijk (1898)…

te ontsteken dat binnen in mij woedt Om mijn liefde te geven die door jouw stem wordt gevoed Ik droom van de dag dat je echt bij me zal zijn Die dag dat je meer bent dan een stem aan de lijn Voorlopig neem ik genoegen met de verzinsels van mijn geest En iedere ochtend voel ik dat je die nacht bij me bent geweest…

Er zal altijd een oorlog zijn, woedt ie niet hier, dan is het wel daar, er zal altijd gevochten worden, is het niet hier, dan is het wel daar, er zal altijd sprake zijn van onderlinge consternatie, is het niet hier, dan is het wel daar, er zal altijd een dader zijn, is het niet hier, dan is het wel daar, er zal altijd iets zijn, wat de…

Is 't wonder, dat de mens in 't leven Het beste spoor zo moeilijk vindt? Twee gidsen, die hem voort doen streven, En beurtlings wenk en spoorslag geven, Fortuin en Min, zijn beiden blind.…

Is 't wonder dat de mens, in 't leven, Het beste spoor zo moeilijk vindt? Twee gidsen, die hem voort doen streven, En beurtlings wenk en spoorslag geven, — Fortuin en Min, zijn beiden blind!…

en immer voort, die weerbaar is, gestreden! 'Wie is als God!' weergalme ‘t woord des zegepraals, nog heden!…

Er brandt een huis in 't donker van de nacht, ik zie de vlammen aan de horizon, en rond het laaiend vuur - losband'ge kracht, die, niet bewaakt, haar vrijheid weder won,- zie 'k vele mensen, klein en zwart, bevracht met luttel water, of dit doven kon van 't vuur de brede, majestueuze kracht, waarmee het rossig blank ten hemel klom!…

Toe, mijn beesten, voort!…

Als 't Hoepeltje niet werd gedreven, Dan zou zijn loop zich haast begeven: Zo moet het mens'lijk leven voort; Van kinds af, in zijn oude dagen, Met minder en met meerder slagen, Indien 't zal komen waar het hoort.…

Onmiskenbaar woedt de groei, vandaar het streven naar de oorsprong. Is de verbazing belangrijk? De toewijding? Nee, bezieling heeft een masker nodig, benadert de harde kalmte. ------------------------- uit: 'Stemmen', 2013.…

treur niet mijn geliefde omdat we niet spelen met onverkropte emoties in de explosieve hitte van ons liefdesvuur verlangen is niet dood rust slechts een weinig de liefde kent immers meerdere gedaantes van liefdevol tot lustvol van aandacht tot passie ons vuur is niet gedoofd het blijft altijd branden smeult soms inwendig voort oplaaiend…

Het universum is verzot op vorm omdat het zelf de chaos wil bestrijden door mensen uit de chaos te bevrijden de dragers van de inherente norm die eerst op Aarde dienen te bewijzen dat ze bestand zijn tegen elke storm die daar historisch woedt; da's een enorm weerbarstig feit om boven uit te rijzen als 't pocherig verhaal van de baron…

Wat is tijd, staan we erbij stil? Nee, hij is alweer verleden. Één minuut, zestig tellen met een zucht ertussen. Één uur, lang als je wacht kort in gelukkige uren van de nacht. We plakken slechts een etiketje, een terugkomend ritueel de tijd gaat gewoon verder Ja, weet hij veel… Dagen, jaren, eeuwen we kijken erop terug. Soms gelukkig…

blij dat ik hier woon tussen muurloze dromen ben ik wel geschikt voor thuiskomst vroeg je me ooit blij dat ik nu leef sommige tijden duren eindeloos voort met elke stap strekken lange paden zich onherroepbaar uit misschien is dat dodelijk saai of spat er vuur vanaf zolang innerlijke kinderen volgroeide planten water geven…

Een zware storm woedt in mijn hoofd Mijn ziel wordt rondgesmeten Een bliksemstraal heeft mij verdoofd Mijn zicht wordt aangevreten Mijn denkvermogen mindert snel Ik snuif nog wat benzine Het aardse leven in de hel Verslaafd aan cocaine…

In deze nieuwe maand wil ik niet klagen omdat het onkruid hier voortijdig woedt, ik strakjes wieden, spitten, maaien moet. Nee, ook niet als ik loofhout moet verzagen. Maar wél als ‘k modder in de wildernis die er vandaag weer bij de fiscus is.…

Gelijk een man, die van verlangen gloeit, om bij zijn vriend te zijn, Die op het land, aan de andre zij des meirs, zijn stille woonplaats heeft; op ‘t zien der zee, die hevig bruist en woedt, Een koude sidd’ring voelt; zijn angstig oog ziet starend op het schip, dat sling’rend rijst en daalt; De stormwind giert en snort door ‘t hoge tuig en…

twee oogverblindende lippen houden me in de hitte van de branding in 't schemeruur vuur vast…

. – ‘T is donker. – ‘K zit bij ‘t vuur en vraag Verdwaasd, deemoedig: Wees verzoend, en draag Eens mij, verzoend ook, naar Brünhilde toe. ----------------------------------------------- uit: Brahman, deel II, pag. 415…

Driewerf God loven: voor de dag van gisteren, vandaag en morgen.…

Zij glijen voort waar, 't laatste licht weerstralend, De wereldstad, de bruid der waatren, troont; Haar huizenrijen nog met rooskleur pralend, Haar koepels nog met glans gekroond.…

Bij avondschemering warm ik mij aan een vuur de ganse namiddag was het al aan het sneeuwen vlokken vielen dansend, spelend, uur na uur bij avondschemering warm ik mij aan een vuur nooit lag de natuur zo wit en maagdelijk puur en ‘ k hoorde enkel ‘t krassen van de spreeuwen bij avondschemering warm ik mij aan een vuur de ganse namiddag was het…

't Wil zomer zijn, van nu voort aan: vroeg morgen zal ik meugen -'t wil zomer zijn!- vermeien gaan mij, morgen, en verheugen!…

Zij voelt zich onder 't donker van de bomen Zo eenzaam, dat zij zelf haar schouder liefkoost. Haar handje, met de ronding ingenomen, Die over 't zomerkleed is bloot gekomen, Daalt af, dwaalt af; zij richt zich op en bloost, Gaat dan weer voort een kledingstuk te zomen.…

' En 't vendel trok voort; aan de kim, als een wacht, Verhieven Hollands duinen In 't avondrood hun kruinen.…

Hoewel de duivel zijn dagen afsluit, hevig vuur De wind, aangewakkerd, de loef van liefde afsnijdt Boort de machine voort, als verblijd mensen geen gat zien in die muur zonder licht Die oneindige, behalve de spurt van liefde Zeer gehaast, versneld bedreven die glijdende schaal van het apparaat gewoon kinky gezien haar stoer zijn werkelijk…