Alle inzendingen over 't zand

ergens weet iemand alles maar hij of zij zegt t niet omdat we het niet mogen weten om het raadsel in stand te houden het geheim te bewaren en ons te laten zweten omdat we het niet mogen weten om ons met onze kop in t zand de gevolgen van ons onbenul te laten ervaren alsof er nix verdwijnt wat wij niet zien en we jaren later…

korenschoven als wigwams op het kortgeschoren veld wij speelden indiaantje ik was winnetou jij old shatterhand getooid met kippenveren galmde onze strijdkreet tussen mond en handen op stokpaarden galopperend het kinderhart verlaten stuif je nu door ‘t zand getooid met dorre takken een gordel van granaten in dat godvergeten land…

zijn loodgrijze ogen verhalen niet van rauw geslagen nagels in ontheemde handen kinderkopjes, verdwenen onder ‘t zand het uitgeholde huis krimpt ineen zakken de muren scherend langs de lijn tussen doods en dood kunnen eb en vloed noch eerste kwartier zijn verlangen keren een laatste stap nog en hij is vrij…

als korrels zand glip jij langzaam tussen de vingers van mijn hand spoelen jouw laatste woorden weg als de zee vervaagt in 't zand zoek jouw ogen in de sterren vertroebelen wolken mijn zicht regent het tranen uit de hemel hoe het in de verte weerlicht reinigt water al mijn zorgen dralend spoelen ze in de zee zie ineens de sterren staan…

m'n geweerloop in 't zand 'k moet even naar m'n maat die ik morgen moet bevechten ja hij daar, die aan de overkant ook vader van drie kinderen zijn helm is hier een tulband hoe ga ik dit beslechten een andere cultuur wij verstaan elkaar niet maar wij beiden vergewissen dat de kerstgroeten vanuit ons ieder land worden gestuurd door personen…

In Blijdorp huilt men hele dikke tranen Want de subsidieslurf wordt dichtgeknepen Daarbij staat de gemeente op haar strepen Dus wil men het publiek tot actie manen Wie steekt zijn nek uit, niet zijn kop in ’t zand? Tast in de buidel, wees een heer van stand!…

Driejarige kindjes wroeten dolgraag in 't zand scheppen kneden al verbeeldend maken gestalten uit het gewone leven eveneens monsters en paleizen om verwoede strijd dan sterke vrede te brengen op de kleine stuifwereld deze speelsheid is de oerdrang tot nodig zelfonderhoud bij ruwe zwerfstammen die de grond omkeren en uithollen voor vruchtbaarheid…

m'n geweerloop in 't zand Kerst vieren met 'n maat ook vader van drie hummels ja... zijn helm is hier een tulband maar morgen moet ik hem bevechten om zijn andere cultuur ingeprent door zijn systeem al vanaf zijn eerste uur hoe kan ik dit beslechten terwijl wij beiden vergewissen dat kerstgroeten vanuit mijn land verzonden zijn door…

alles verstrijkt zover je kan kijken de lijken reikhalzen onder 't zand het gedruis wuift iedere inbreng weg erosie strijkt een vers paneel onophoudelijk 't licht van de zon tart 't dodelijk heelal daarmee is niets meer gezegd…

Ze zijn op ’t Libisch zand gestrand brachten een onverwacht consult met bullepees en katapult en staken loom de kop in ‘t zand Verprutst de naam van ‘t vaderland Kamelen lachen zich een bult Hillen lijkt wel suf geluld stamelt zachtjes moord en brand Marine, luchtmacht, landingstroepen hoort ie ’s nachts bevelen roepen Hij droomt het drietal…

Ik dwaal langs 't strand mijn ogen sla ik neer vechtend tegen tranen denkend, waarom weer? kolkende golven woest als mijn gevoelens verslindend als wolven beukend tegen rotsen en rustend op 't zand wind die rukt aan mijn haar en plots in de verte sta jij daar.…

We zullen hem terstond ontweiden Zijn schelpenhoed ligt al onder ’t zand.…

Bouwen een Nieuw Jeruzalem in 't zand. En malen niet om kunst, liefde of flauwe grapjes Om hen te pesten, zinkt mijn schoen diep in hun werk. Heel slecht, leuk om te doen. ----------------------------------------------- Uit 'Roze zoenen' (2002) van P. Marijnis (1946), winnaar van de J.C. Bloemprijs (2003)…

In mijn hoofd is alles tomeloos terwijl ik luister naar de wind van zeven wereldzeeën Onvast schrijf ik in ’t zand hoeveel ik voor je voel, lief kind had ik maar hier met jou gevreeën Leeg nu het strand, de zee schreeuwt eb Zacht fluister ik, de tijd die stond niet stil O tijd! Wat heb je ons aangedaan!…

In mijn hoofd is alles tomeloos en terwijl ik luister naar de wind van zeven wereldzeeën schrijf ik onvast in ’t zand hoeveel ik voor je voel, lief kind: Had ik maar hier met jou gevreeën! Leeg is nu het strand, de zee schreeuwt eb De tijd die stond niet stil en zacht fluister ik: O tijd! Wat heb je ons aangedaan!…

Het is alsof een zeedier 't zand omwoelt.. ------------------------------------------ uit: 'Ingelijfd', 1985.…

Laat je tranen stromen en je licht schijnen Laat je warmte binnen komen en je kilte verdwijnen Laat je voeten zweven en laat los je haar Laat de bloemen leven en toon een lief gebaar Laat je brein varen en schud een hand Laat je ogen staren teken in ’t zand Laat je dromen bestaan en vergeet niet dat uren stil voorbij gaan Niemand…

zand begraaf naast twee dove oren…

de ganse dag al klagen de winden bij tij en bij ontij stuifsneeuw tolt rond met een onbeschrijflijke snelheid buien hagel striemen met geweld vanuit een kudde razende wolken de weinige meeuwen ineengedoken hun neus in de wind altijd maar de wind die huilt tot oren tuiten die golven doet wentelen en uiteenspatten die sneeuw in 't zand…

Dan komt het zand het gele, droge, en plompt met schokken over hen henen: dan is 't voor 't eerst dat ze rusten mogen en hongerangsten niet schrenen.…

de vreugde, de melancholie van mijn geschreven woorden verloren zijn ze mogelijk nog niet ze zweven in windstreken graven zich ergens in de aarde als zaadjes in een akkerland misschien groeien ze als blozende bloemen in ’t zand waaraan vlinders zich letterlijk minnen of wie weet strijkt er een zweefvogel neer en pikt er de vruchtbare…

De Heer schrijft in het zand: wie zoekt hier voordeel? Wie is veel beter dan wat hij daar zag? Ze druipen af, ze durven niet meer kijken naar wat in 't zand geschreven staat zo stil, en weten diep vanbinnen wat zal blijken: dat Jezus ook hier weer vergeven wil.…

Ik liep op blote voeten door het zand en voelde de warmte in heel mijn wezen 'k maakte woorden van kristallen korrels maar kon mijn eigen schrift niet lezen. Ik voelde door 't geknars mijn pijnen wist niet waar noord noch zuiden was totdat ik eindelijk tot het besef kwam dat mijn voeten bloedden door het glas.…

Ik zoek naar woorden in de zee maar 't zand verdraagt mijn voetstap niet. De vloedlijn wordt alsmaar verlegd en 't strand blijft spiegelend geveegd. Wat bracht de zee wat nam de tijd te worden tot wat nimmer was. Een ander lichaam voor een tijd gerijpt door de omstandigheid?…

Ik leg mijn lichaam neer in't gras en snuif de geur van blozendrode bloemen Ik leg mijn lichaam neer in't zand en luister naar de kracht van de zachtrode aarde Ik leg mijn lichaam neer in't water en geniet van de streling van tederblauwe druppels Ik leg mijn lichaam neer in de wind en vlieg mee met de vrijheid van een helderwitte…

oude avond ik herken je van lang geleden struisvogels in `t zand zover kijk je deze waanzin is ons beide vergeven dit spel kent wegen geen dageraad de morgen in regen de boulevard liep je af niks gevonden niets verloren zo valt je pet beetje maf zo raast het voorbij geen ander woord kan een mens vinden voor een computerspel…

Een nonnengift, roze gekapt ligt teer neer in 't zand. Onder de branding brekende kruikjes wenden zeeziek de steven. Tussen haar hand, klampend aan de helm geheven en het in haar voetlijn rimpelende zand licht zijn diepzee op. Haar kleed verschikkend neemt hij haar in golven en zijn dalen is dat van een zeekat tot inktpaars verschrikkend.…

Een nonnengift, roze gekapt ligt teer neer in 't zand. Onder de branding brekende kruikjes wenden zeeziek de steven. Tussen haar hand klampend aan de helm geheven en het in haar voetlijn rimpelende zand licht zijn diepzee op.…

De wind speelt zacht door m'n haren en veegt sporen weg hier in 't zand. Wind, blijf waaien en blijf spelen, maar laat mij achter, met 'n lach. Er is iets wat ik zou willen delen: Zie hier, een wonderschone dag.…

weet je nog hoe het ooit klonk het echte leven van de straat met losse blaadjes in de wind en kinderen van kattenkwaad door zakken van 't zand het gewiebel van een steen het openen van deuren en het sluiten, één voor één het kraken van een venster en de weergalm van het glas en veegjes van muziek en het stappen in een plas en een brievenbus…