Alle inzendingen over één enkele keer

enkele keer…

Bedriegen zit jou in het bloed Daar kun je niets aan doen Je bedoelt het altijd goed En dat een kus eindigt in gezoen overgaat in geslachtsverkeer komt omdat je houdt van meer en slechts één enkele keer met dezelfde persoon Zo ben jij dat gewoon…

overschouwend, nog één enkele keer, uitsluitend zachte gewassen. niet het lichaam, de asse. ---------------------------- uit: 'Tirade', 419, 2007.…

waar striemende woorden de stilte raken echo’s weergalmen in nachten gehuild ontwaakt dit verlangen nog één enkele keer aanhoort zij de spijt zijn zacht gefluister maar alles huilt in die toon der woorden de stilte breekt oorverdovend…

enkele keer...…

Ik laat ze dus lopen, maar één enkele keer speel ik weg omlegginkje, dan geef ik ze een zetje, waardoor ze pakweg twintig, dertig centimeter achteruit worden geslagen.…

Nog een keer te kunnen zeggen dat ik zoveel van je hou nog een keer je aan te kunnen raken en te zeggen dat ik niet zonder je kan nog eenmaal hand in hand met je lopen waar ook naar toe, het maakt niet uit nog eenmaal je welterusten te kunnen zeggen en je wakker te zien worden.…

één keer jouw warmte voelen geef me nog één laatste zoen en laat me alleen dan kan ik proberen jou uit mijn hart te spoelen…

Kan ik nog één kus krijgen. Nog één keer je lippen voelen, en dan ga ik. En misschien nog één ontbijt, nog één lunch en één diner. Dan ben ik voldaan en kunnen we uit elkaar. Maar daartussenin kunnen we nog één keer in bed liggen. Nog één keer voelen alsof de tijd stilstaat, met mijn hoofd op je borst.…

De vredesboodschap werd ons ooit gebracht Maar ja, die hebben we niet aangenomen Religies hebben oorlog nooit voorkómen Terreur alom, het lijkt alleen maar nacht O God, als U bestaat, hoor onze klacht Laat ons toch ook van mooie dingen dromen en niet van dood of andere fantomen als bang-zijn, altijd wakker in de nacht Laat die verdomde oorlog…

Bittere tranen rollen over mijn gezicht Omdat ik wil vervullen mijn vaderlijke plicht Open je hart nog ene keer voor mij Ik zal de hemel danken als je ja zegt tegen mij...…

Maar ik heb heimwee naar je oude zelf, zou zo graag weer een aanvaring met je hebben, net als vroeger, net als toen, Kon ik 't nog maar één keer overdoen!…

Voor één keer, als je dat kunt, genieten van wat je wordt gegunt. Voor één keer, met volle kracht, genieten van de dag en de nacht. Voor één keer, zonder zorgen, op 'n rots uitkijken naar morgen. Voor één keer, met open ogen, weten dat we écht leven mogen.…

ik droomde dat ik wakker werd op deze nieuwe morgen en door mijn raam heel in de vert’ zag ik de zon verborgen verschijnen in het ochtendlicht over een witte aarde ze scheen op mijn ontwaakt gezicht dat kalm naar buiten staarde ik hoorde bomen sprekend stil mij vragen om te zwijgen want dit moment en deze dag zal ik maar één keer krijgen…

Ik wil nog één keer je armen om me heen je ogen zien stralen Ik wil nog één keer zijn met jou alleen even met je dwalen Ik wil nog één keer even met je praten even bij je zijn Ik wil nog één keer ik kan je niet haten een afscheid doet pijn…

één keer wil ik nog de scherven als er glas is stukgegaan één keer wil ik weleens sterven van geluk wel te verstaan één keer wil ik nog eens huilen duizend druppels zoete traan één keer in je armen schuilen om er nooit uit weg te gaan…

Onbemind en onbewaakt Door een roes van al die drank Wil ik vechten voor mijn leven Terwijl er niets te vechten valt Destructief in al mijn daden Lig ik hier vol medelij In de ochtend vol van schaamte Onbemind en onbewaakt…

Laat me je nog één keer aanraken zoals ik dat vroeger ook deed nog één keer naast je ontwaken maak mijn bed nog één keer compleet Laat me nog één keer je blik opvangen ik zal net zo verrast reageren als toen nog één keer stil naar je verlangen de rilling voelen van jouw zoen Laat me nog één keer bij je zijn ik zal bloemen voor je neerleggen…

Nog één keer bellen Nog één keer welteruste Nog één keer goedemorgen Nog één keer Om al die andere keren Die ik zo mis Ik bel nog één keer Welteruste Rust zacht…

een enkeling slechts vermaakt zich is zichzelf de rest is entourage zaalvulling dienend ter decoratie niet onaardig niet bijzonder alleen maar aanwezig de eenzaamheid van dit samenzijn schuilt echter in het feit dat eenieder zich de enkeling waant…

Zwarte kralen vallen op de grond, over mijn gezicht glijden ze één voor één. In de pijn verloren raap ik de woorden terug op, tussen tranen gevallen, zijn ze verhard tot steen. Met geschramde vingers breekt het touw, mijn koude hand legt de stilte om de kralen heen.…

hoe je niet één keer in mijn woorden dook of zocht naar het metrum het fluisterende in mijn rijm waarin mijn vertrouwen lag en je geen weet had van mijn diepte het gevoel waarmee ik elke letter voorzag - zo zal mijn poëzie voor jou enkel raadsels geven geruisloos verder leven…

Eén enkele stap naar d'overkant is dit dan mijn flirt met de dood ?…

Wacht op één enkel teken, de minuten lijken wel weken. Dat wachten is een ramp, één bericht, waaraan ik me vastklamp... Maar het blijft deze keer achterwege, het is me niet gegeven. Taal noch teken mocht ik ontvangen, nog sterker wordt het verlangen....…

Strijdend De diepe put Met ladder en Afgesloten sluipweg Maakten hem niet down Keer op keer verhuizen Weg uit India Linken met Kasjmir Werkend en schrijvend aan Shalimar de Clown…

ik probeer keer op keer, om het binnenste naar buiten te krijgen. Met wat geluk en goede hoop vind ik de liefde. en liefde is de grootste van deze drie.…

Weerloos ben ik in jouw armen, dus: vang me als ik val, en niet één keer, maar telkens weer opnieuw. Totdat onze namen weggespoeld zijn door de zee, enkel vermoeide sporen over- blijven in het zand.…

de pen als vriendin ze ligt op het blad één enkele zin geschreven in klad letter na letter even pauzeren bedenkelijk langzaam zal het tij zich keren ? zonder franje geen enkele glitter ook ik weet, dit klinkt heel bitter blijft spreken zilver wordt denken goud schrijven nieuw of vertrouwd oud ?…

Geploeter in mijn maag Bliksem in mijn hoofd Een rauwe droom weggespoeld Door een plotse regenbui Niet enkel het wachten en verwachten Vernietigde mij Het was meer een bom vol haat en liefde Die ontplofte In mij Een enkel woord is genoeg Om de pijn te verzachten Om een glimlach te toveren Op dit betraand gezicht Enkel blijf ik wachten…

in de rozengaard naar de glans van jouw dageraad waarin een mens leeft zweven dromen om je heen elke dag opnieuw laat het verlangen niet los om het mysterie van de liefde te ontraadselen in één enkele melodie die het hart verstaat aanschouw dan de schoonheid voor het aangezicht die in één hart kunnen wonen maak liefde tot de grootste…