Alle inzendingen over

Verdriet en pijn Opnieuw en opnieuw Geen hoop, geen geluk Enkel gebroken Van binnen Van buiten Enkel kapot masker, Fake glimlach Waarom niet? Een keer geen masker, Geen glimlach Een keer echt gelukkig, zelf gelukkig Waarom niet?…

Ik zag je voor de eerste keer, maar nu, nu ben je er niet meer. Je was altijd zo vrolijk, het is gewoon niet eerlijk. je was zo'n lieve jongen, had meteen mijn hart gewonnen. Nu ben je dood, dus je bent er niet meer, ik mis je nog steeds, keer op keer.…

Ik raakte verward, Voelde me even héél apart Het maakte iets los in mij Ik keek nog stiekem 'n keer Daar was die knipoog weer ! Of was het een lichte tik En deed ik voor niets "slik" Maar nee, hoor je oog deed het weer !…

Je bent een loser als je keer op keer Weer in je eigen valkuil trapt, meneer Of vrouw, met al dat gemoraliseer Geweldig leuk - maar haar lees ik niet meer! Max houdt z'n knuppel vast zolang hij racet Als schoenmaker houdt hij zich bij z'n leest…

Die zijn voor Mies. ’n Enkele keer een stukje lever Door je droge hondenbrood – En je dankt de milde gever Met een extra-zware poot. Uren zull’ we samen wandlen Al maar keuvlen met mekaar En van allerlei behandlen; Ik vertel. Jij luistert maar.…

eenzaamheid wil me grijpen of is het de overgang ik bevecht het met al ik ben wanneer grijze demonen de kop op steken, uit 'n erfenis van 'n ver verlee keer op keer zette ik ze bij 't grofvuil daar ze niets toevoegden aan als doorns in het oog verschijnen ze, achteloos droog ik mijn tranen (die ik vooralsnog niet uitgenodigd had…

Zij heeft van geluk gesproken Het kleinkind op bezoek en ook logeren voor een nacht Aan de deur 'n collectant die met z'n bus geen enkele zieke laat creperen Zij heeft van geluk gesproken Ik schrijf over haar geluk.…

Allen blijf ik welgezind Door m'n Verleden heen, want allen lijken me nu goed. O, enkel, enkel is voor mij vertroosting Wanneer 'k kan leven in herinnering En breken door m'n kleine levenskring Tot des Verleden's maangesching. Enkel nu en dan weet ik hoop En jij, kino, sterkt me voor 'n korte stonde In die hoop, zachte illuziestonde.…

kan ik vinden afstappen kan ik er Druk vliegverkeer deze zonnige zomer met zo nu en dan een enkele bui Het is -natuurlijk- in m'n buurt echt niet zo ver Ik ben wat lui neem m'n rust drink 'n slok neem 'n hapje 'Vlinder' verder door de kleuren van deze stadstuin ......ik blijf er.…

koude rillingen verkroppen, m'n hart niet meer te stoppen, verklampte handen zweten, laat je me de kilte vergeten, raak je me keer op keer, ja...telkens weer...…

Ik schrijf slechts enkele dichtstukken om de evolutie van de mensheid te doen gelukken. Meer niet. Om de aarde en al het leven te laten blijven. Meer niet. Deze ene keer. Deze keer. Volgende keer meer. Veel nieuwe woorden: liefdevol en gewetensvol. Ik heb gezegd: dát ik zou schrijven, tot mijn einde.…

heel gewoontjes niets te raar met jouw lieve glimlach zat je daar altijd in voor 'n hapje op 'n uitje of 'n feest 't werd pas gezellig als mevrouw Collet was geweest dan konden we haar zonder te hoeven vragen iedere keer weer zo heerlijk plagen ook al kan 't helemaal niet zag ik je onlangs op de fiets moest wel twee keer kijken…

Geen enkel woord, omschrijft mijn pijn, al wat er was, maar niet mocht zijn. Een lege buik, ik voel niks meer, enkel mijn hart, dat doet zo'n zeer...…

Laat ik mezelf tenminste nu bedriegen met illusies, dan merk ik de leegte van m'n leven niet. Zo vele keren ben ik zo dichtbij geweest. En hoe verlamd, hoe schuchter was ik, waarom hield ik m'n lippen op elkaar terwijl mijn lege leven in mij weende en mijn begeerte zwarte kleren droeg.…

Want de vorige keren, duurde het hoogstens een jaar, voor het weer mis ging, en ik door moest zónder haar. Een echt lange vriendschap, is mij nog niet overkomen, nee, die bestaat bij mij, nog enkel in m'n dromen. Dus waarom zou ik ze vertrouwen, waarom zou ik ze geloven, als ze dat tegen me zeggen, en me echte vriendschap beloven?…

ik kan je veel zeggen om je te troosten of enkel de lucht te vullen met simpel wat vibraties ik kan je ook weinig zeggen zoals: het zal vast geen zeer doen je voelt er niks van of alles zal je ervaren in één flits schiet aan je voorbij herinneringen, fantasiën en al die keren dat je je veilig voelde maar wie zegt dat het dan over is…

Ik zit geblokkeerd in m'n eigen leefwereld, zonder mensen die daarvoor kunnen zorgen door hun zeggen, denken, doen. Mensen wijzen me hoe ik m'n leven moet leiden, leven mijn leven voor me. Met hun duim drukken ze me op de feiten, keer op keer, wanneer ik ze niet wil zien, -beter niet kan zien-.…

Ik ben een paar keer gestorven nadat mijn man gestorven was hem begraven viel nog het lichtst maar z'n spullen, z'n dingen, z'n lucht, z'n ziel en zaligheid die waren ook de mijne meer dan 50 jaar lang Ik ben een paar keer gestorven want zelfs de herinnering aan hem voelt als een ding ik voel hem niet meer ik ruik hem niet meer straks…

Nog een keer, ja dat zou ik heel graag willen, trek me in je met je handen op m'n billen. Nog een keer zal ik je geven, en nog een keer en nog een keer.…

ik bewonder de stilte alleen daar voel ik me thuis er is geen enkel geruis alleen maar een zoeken zonder vinden ik bewonder de schaduw in een dal van liefde alleen daar in een wereld van gemis er is een zuchtend gefluister voortdurend in mijn hoofd alleen daar vluchtend van een geloof…

mijn mooie gave bomen ze zijn voorgoed verpest het halve lover afgekapt slecht hun kruin die rest voorbij hun hoge kale stam zie ik de grauwe stad waar ik vóór die slachterij totaal geen weet van had alleen omdat een enkeling te lang was en moest bukken waagden ze het om aan mijn plantsoen het mooie zicht te ontrukken als ik al ergens…

Een 'enkeling' kwam hier vanavond aan Hij was alleen, ik zag zijn linkervoet Tussen de deur, of zag ik het niet goed, Was het geen vrouwelijke onderdaan? Nou ja, je weet het tegenwoordig nooit Meer honderd procent zeker toch vandaag De dag, is dat nou zo'n bizarre vraag Die zo door mij de groep in wordt gegooid?…

met in z'n ene hand de sterretjes en in de ander een oliebol kon 't ventje deze ene nacht de hele wereld aan de sterretjes doofden al na enkele seconden maar gloeiden in z'n oogjes nog minuten na…

De ene keer, wat is het koud vandaag! De andere keer, het regent gestaag! Geen enkele dag is het goed... Dan is het weer te warm dat je zweten moet. Laten we tevreden zijn met wat de natuur ons biedt, dan klagen we daarover tenminste niet!…

M'n ogen branden, er vloeit een traan. Ik sluit m'n ogen en houd m'n adem in. nooit wil ik weer wakker worden, mijn leven heeft geen enkele zin. Ik open toch m'n ogen en zie je foto staan, m'n ogen branden er vloeit opnieuw een traan.…

Er was eens een schooljuf in Heerde, die 'n voorbehoedmiddel negeerde, maar zonder condoom werd d'r broer toch geen oom, daar geen enkele man 'r begeerde.…

Zit met m'n hoofd in het zand af en toe kijk ik om me heen of niemand ziet hoe erg ik de fout in ben gegaan.. Elke keer weer, eventjes op adem komen en dan weer die verdomde fout. Steeds weer & weer. Iets wat me elke keer weer wil laten leren van m'n fouten maar wat niet lukt. Vallen en weer omhoog krabbelen.…

Een spiegel toont de waarheid van haar wezen Onbekend Niet haar eigen Het gezicht van een verloren ziel Zacht wenend zonder tranen De nacht onthult haar betraande ogen De dag verhult haar huilend gezicht Gezien wordt zij nimmer Gezien worden wil zij des te meer.…

Commotie persisteren niet accepteren blijf communiceren elkaar respecteren 'n mening kan keren…

De meest verspilde dag van alle dagen, is de dag waarop we geen enkele keer hebben gelachen,... HOOR ik... daar iemand Lachen ?…